Orain arte 16 pertsonak galdu dute bizia lan-istripuan, horietatik 6k, berriz, «in itinere». Azaroaren 4an, Hexacomb enpresako langile bat hil zen N-150 errepidean, bere etxera itzultzean, galtzadatik irten eta gero. Irailaren 15ean, Murillo el Fruton pilatuta hil zen jornalari bat, lanera zihoala. Maiatzaren 28an, Diario de Navarra egunkariko langile bat ere hil zen, autoz harrapatuta, lanetik irtetean. Eta apirilaren 23an, Monde lez eta Envaplasterreko bi langile hil ziren Vianan, beren ibilgailuek enpresen eta haien etxeen arteko bidean talka egin ondoren.

Estatistika ofizialek berek, arazoaren zati bat baino islatzen ez dutenek, aitortzen dute laneko heriotzen % 50 baino gehiago lan-arrazoiengatik gertatzen diren trafiko-istripu ugariekin lotuta daudela. Hala ere, patronalak alde batera uzten du, sistemaz, lanarekin lotutako mugikortasunean duen erantzukizuna, eta, gaur egun, enpresa gutxik hartzen dute beren prebentzio-jardueran mugikortasun-planak edo plantillen desplazamendua bultzatzeko beste ekintza batzuk.

Berriki, Nafarroako Gobernuaren Lan Osasuneko Ekintza Plana garatzeko baliabide nahikorik ez dagoela onartu du ISPLNk. Ildo horretan, nabarmentzekoa da Plan horren Bide Segurtasuneko Programa gutxi ezarri dela, arlo horretako ekintza espezifikoak jasotzen baitzituen. Hala ere, Nafarroako 2022rako Aurrekontu Orokorrak aurreikusten du baliabide publikoak egun sozial guztiz bezero batera bideratzen jarraitzea, 800.000 euro esleituz CEN, UGT eta CCOOren lan-osasuneko jarduera finantzatzeko.

Horren aurrean, ELAk berretsi du beharrezkoa dela gizarte-hitzarmeneko politika ez-eraginkorrak haustea eta enpresetan esku-hartze publikoa areagotzea, laneko bide-ezbeharren kopurua handitzearen aurrean lehentasunezko neurri gisa. Ildo horretan, ELAk mobilizatzen jarraituko du, Nafarroako Gobernuak bere proposamenak entzuteari uko egiten badio ere, besteak beste, lurraldeko bide-sareko puntu beltzak kentzea.