SOZIALDEMOKRAZIA ETA EZKER KORPORATIBOA
1. Gogora dezagun “ezker”, “eskuin” eta “zentro” terminoak etengabe nahastu egiten direla, erakunde eta proiektu bakoitzak beren burua izendatzen duen moduaren arabera komunikabideetan izendatzen diren bezala onartzen ditugun heinean. Horren ondorioz, ezker edo eskuin gisa hartzen ditugu beren burua "ezkerreko" edo "eskuineko" gisa izendatzen duten taldeak, talde batzuen edo besteen proposamenen edo estrategia eta ekintzen benetako edukiei arreta gehiegi jarri gabe.
2. EKAI Center-etik behin eta berriz nabarmendu dugunez, termino horien inguruko gaur egungo kontzeptuen nahastea soldatapeko langileak artifizialki zatituta mantentzeko helburuaren ondorioa da, ehuneko 50ean gutxi gorabehera, hain zuzen, hedabideek "ezkerra", "eskuina" edo "zentroa" izendatzen dutenaren arabera. Talde horiek guztiek azken hamarkadetan korporazio handien interesen defentsaren eremuan kokatzeko etengabeko joera izan dutela kontuan hartu beharra dago, ordea.
3. Sozialdemokraziarentzat interes berezia du gaur egun Europan "ezkertzat" hartzen dena, ia osorik, pixkanaka "ezker korporatibo" edo "ezker blackrock" deitu izan den horretan kokatzen joan dela egiaztatzeak.
4. Prozesua, alde batetik, Sobietar Batasunaren desagerpenaren ondorioz Europako arku politikoa arian-arian estutzearen emaitza da, eta, bestetik, elite korporatiboak ezkerreko taldeak gero eta gehiago kontrolatu eta menderatzearen ondorioa.
5. Elite korporatiboaren mende egotearen ondorioz, beren burua ezkerreko talde gisa izendatzen duten talde horiek ez dute gizarte-aldaketarako benetako proiekturik. Edo, hobeto esanda, ez dute korporazio handien interesen araberako proiektuez gain bestelako proiekturik. Interes horiek neoliberalismoaren bidez adierazten dira, bai eta gizarte-dinamika jakin batzuk manipulatzeko erabiltzen diren hainbat kanpaina mediatikoren bidez ere, hara nola, mugimendu berdeen, posmofeministen edo multikulturalisten bidez. Horien bidez, korporazio handiek beren interesetarako erabiltzen dituzte ingurumenarekiko, emakumeen emantzipazioarekiko edo elkartasunarekiko gizarte-sentsibilitateak.
6. Ekologismo korporatiboaren, feminismo korporatiboaren edo multikulturalismo korporatiboaren dinamika horiek gero eta modu argiagoan bultzatzen dituztenez korporazio handien interesek, ustezko ezker hori gero eta agerikoago geratzen ari da, eta bere jardun-eremua azkar estutzen ari da, herrialde batzuetan ia desagertzera arte.
7. Ustez ezkerrekoak diren taldeak korporazioaren interesen menpe jartzeko tresnak askotarikoak eta aski ezagunak dira. Bitarteko ilunen artean, esplotazio eta xantaia sexualeko sareak aipa ditzakegu, non hainbat herrialdetako mendebaldeko politikariak behin eta berriz harrapatuta egon diren (Dutroux sarea, Epstein sarea, etab.). Halaber, jakina, ustez ezkerreko erakundeak diren funtsezko liderrak ate birakarien, eroskeriaren edo xantaiaren bidez menderatu dituzte. Ustez ezkerrekoak diren erakundeak, alderdiak eta hedabideak elite korporatiboen mende geratu dira, banku-sistemaren bidez edo zuzenean edo zeharka elite korporatiboak kontrolatutako fundazioetatik jasotako milioi askoko laguntzen bidez.
8. Errealitateak erakusten digu, azken 30 edo 40 urteetan, Europan boterera iritsi diren ezkerreko taldeek ez dutela benetan aurrerapen-politikarik egin, eta, alderantziz, nabarmenki inplikatu direla, oro har, elite korporatiboaren estrategia neoliberaletan.
9. Moda edo kanpaina korporatiboak mendekotasun horren neurgailu egoki bihurtu dira. Ustez ezkerrekoa den talde batek ekologismo korporatiboari, feminismo korporatiboari edo multikulturalismo korporatiboari lehentasuna ematen dion heinean, mendebaldeko oligarkia korporatiboaren gidalerroekiko mendekotasuna egiaztatzen dugu. Ipar Amerikako Alderdi Demokratarekiko harremana – Wall Streetekin zuzenean lotua – eta fundazio anglosaxoien laguntza, oro har, noraez horren nahiko neurgailu zehatzak izan ohi dira.
10. Zentzuzkoa den bezala, soldatapeko langileak pixkanaka esnatzen eta erakunde horiei bizkarra ematen ari dira, herrialde batzuetan ezker osoa ia erabat desagertzea ekarri duen prozesu batean.
11. Jakina, hori ez dela testuinguru atsegina proiektu sozialdemokratarentzat. Hala ere, ezkerraren itxurazko desagerpen hori, egia esan, behin behineko prozesutzat hartu behar dugu. EKAI Centerrek behin eta berriz azaldu duenez, mendebaldeko eskulanaren ehuneko 90 dira dagoeneko soldatapeko langileak. Aukera politiko batzuek edo besteek, lehenago edo geroago langileen interes objektibo horien ordezkaritza modu eraginkorrean hartuko dute. Eta gogora dezagun hori besterik ez dela sozialdemokrazia.
Testu hau SOZIALDEMOKRAZIAREN ETORKIZUNAri buruzko EKAI Center-en egitasmoaren barne kokatzen da. Mila esker zure arretagatik. Jarraitu gurekin.
PDF:
