PASIBOTASUN POLITIKOA POSTMOKAPITALISMOAN

1.      Postmokapitalismoak gizartean eta komunitatean eragindako suntsiketaren aurrean agertutako pasibotasun politikoa da prozesu honen alderdirik deigarrienetariko bat.

2.      Korronte postmokapitalisten ohiko ezaugarri bat gure inguruneko benetako erronkei eta beharrei erantzuten dieten gizarte-joeren manipulazioan oinarritzea denez, ulertzekoa da, hasiera batean, korporazio-estrategia horrek eragile eta arduradun politikoak masiboki engainatzea. 

3.      Baina hori nekez uler daiteke urteak igaro ahala, eta gure gizartearen eta herritarren etorkizuna gero eta gehiago mehatxatzen du testuinguru zentzugabe eta distopiko batek, eta elite korporatiboek gero eta nabarmenago garamatzate horretara.

4.      XX. mendeko 90eko hamarkadatik aurrera, seguruenik egiturazkoagoa da eragile politikoek postmokapitalismoaren suntsipen komunitarioaren aurrean duten pasibotasun harrigarriaren azalpena. Gerra Hotzaren ondoren, bateratze ideologiko argiko testuinguru baten aurrean gaude. "Eskuin" eta "ezker" terminoak mantentzen dira, baina berehala edukirik gabe geratzen dira. Aukeren arteko desberdintasun ideologikoak desagertzen dira, eta horiek ñabardurak bihurtzen dira, eta horietan oinarrituta antolatzen da oraindik ere hauteskunde-jokoa. 

5.      90eko hamarkadatik aurrera, telebista-kateen pribatizazio masiboak eta komunikabide handien kontzentrazioak izugarri erraztu zuten postmokapitalismoaren korronteen eta inpaktu suntsitzailearen hedapen-prozesua. Neoliberalismoa nagusitzen da korronte nagusi gisa, eta praktikan, ezkerrak, eskuinak eta zentroak jasaten dute. Eta pisuzko aukera politiko bakar bat ere ez da ausartzen postmofeminismoa, katastrofismo klimatikoa, gutxiengo sexualen manipulazioa edo migrazio-mugimenduak zalantzan jartzen.

6.      Baina pasibotasun politiko hori, 70eko hamarkadatik oso zentzugabea izan arren, gero eta ulergaitzagoa bihurtu da XXI. mendeak aurrera egin ahala. Eta testuinguru politiko zentzugabe bat sortzen ari da, itxuraz ezerk ere zentzurik ez duena. 

7.      Ezkerrekoak, sozialistak edo marxistak direla dioten aukera politikoek, praktikan neoliberalismoa onartzen dute eta sistemaren barruan eta botere korporatiboen menpe estrategikoki gustura bizi dira. Ezkerraren eta eskuinaren arteko aldeak, egia esan, antzeman ezinak dira.

8.      Beren burua abertzale edo nazionalistatzat duten talde politikoek arazorik gabe onartzen dituzte antikulturalismoa, herriaren, nazioaren edo estatuaren kontzeptuak zalantzan jartzea eta globalismo kulturala. Eta belaunaldi berriak sistematikoki komunitate, herri edo nazio kontzeptuetatik aldentzea. 

9.      Postmokapitalismoaren eta teorian talde politikoen ideia propioen arteko kontraesanak gero eta nabariagoak dira. Baina hori ez da oztopo talde horiek politikoki zuzentzat jotzen dutenari men egiteko.

10. Baina muturreko kontraesan horiek muga bat izan behar lukete. Muga hori gure eragile politikoen inguruko errealitatearen behaketak berak markatu behar luke. Desegituratze eta suntsitze sozial eta komunitarioko errealitatea, Europako demografia hondoratu duena, pertsonak banatu eta isolatu dituena, era guztietako balio komunitario edo solidarioak desagerrarazi nahi dituena, gure herriak, nazioak eta estatuak kaosaren atarian jartzen dituena, eta gure herritarrak bakarrik, isolatuta eta biluzik uzten dituena korporazio handien hedatze-boterearen aurrean.

11. Arduradun eta talde politikoek botere korporatiboarekiko dituzten mendekotasun pertsonal, finantzario eta mediatikoak aski  ezagunak ditugu. Baina orain arte izan ditugun muturreko  egoerek hausturak eragin beharko lituzkete gure eragile politikoen menpekotasun erradikal horretan. Mundua oso azkar ari da aldatzen, eta gure talde politikoak azkar birkokatzen ez badira, errealitatearen eztandak jokoz kanpo utziko ditu.

12. Postmokapitalismoak gure herritarrengan eta gizarteengan duen eragin suntsitzailearen erradikaltasunak eta eztanda geopolitikoak dena aldatuko dute. Herrialde gainerakorren edo "populista" deitzen ditugun ezkerreko edo eskuineko taldeen eraginez, taula politikoak eztanda egingo du azkenean. Eta balizko birkokatze politiko baterako denbora amaitzen ari da.

Agiri hau EKAI Centerrek landu du GOGOZ egitasmoaren barruan, HURBIL adostasun-metodologiari jarraituz. Eskerrik asko zure interesagatik. Segi gurekin.

PDF: