Egia da, Nazio Batuek planteatutako garapen jasangarriko helburu eta xedeen hedadura eta aniztasuna kontuan hartuta, eta, oro har, arlo teorikoan halakotzat jotzen direnenak kontuan hartuta, erraza dela helburuak sakabanatzea eta lehen mailakoa eta bigarren mailakoa, garrantzitsua dena eta ez dena nahasteko tentaldia izatea.
Hala ere, badirudi argi dagoela kontzeptu batzuk jasangarritasunaren kontzeptuaren beraren oinarrian daudela, zentzurik zorrotzenean hartuta ere. Hau da, etorkizuneko hazkundea epe labur edo ertainean hartutako neurrien bidez kolokan jartzea saihesteko beharrari dagokionez.
Hala, garapenaren jasangarritasunaren oinarrizko hiru irizpide daude: Baliabide naturalen agortzea saihestea, gehiegizko zorpetzea saihestea eta oreka demografikoa ziurtatzea.
Oreka demografikoa funtsekoa da garapena jasangarria izan dadin, pertsonak garapen ekonomikoaren eta sozialaren protagonista diren aldetik. Pertsonarik gabe ezinezkoa da garapena.
Etorkizuneko garapenak oreka demografikoaren jarraitutasuna izan behar du oinarri. Oreka hori hausteak nahasmendu larriak eragiten ditu aberastasuna sortzeko gaitasunean eta belaunaldi batzuen eta besteen garapenerako gaitasunean, eta inguruabar horrek epe luzerako garapenerako aukera edo gaitasuna erabat mugatzen du sarritan.
XX. mendeko azken hamarkadetan, oreka demografikoarekiko kezka benetako obsesio bihurtu zen sektore politiko eta korporatibo batzuetan, eta xedetzat zuten biztanle-kopuruari eustea edo kopuru hori murriztea garapen-bidean dauden herrietan.
Baina egoera errotik aldatu da azken urteetan. Jaiotza-tasak izugarri murriztu dira munduan, eta biztanleriaren hazkunde orokorra gelditu egingo da hurrengo hamarkadetan.
Beste alde batetik, munduko zati handi batek desoreka demografiko larriak ditu adierazitakoaren kontrako fenomenoak eraginda: jaiotza-tasen gehiegizko beherakada.
Mendebaldea, batetik, eta Txina, bestetik, jaiotza-tasen beherakada gogor horrek eragindako desoreka demografiko larriak ezaugarritzat dituen testuinguru bat dute.
Hala ere, egoera horri dagokionez, Txina eta Mendebaldearen arteko kontrastea erabatekoa da. Txinan, aldagai demografikoak epe luzerako politika publikoetan sartuta daude, modu argian, eta funtsezko neurriak hartzen dira jaiotza-tasak berreskuratzeko eta eskulanaren aldi baterako desorekak konpentsatzeko, aurrerapen teknologikoaren bidez, eta, bereziki, errobotizazio-prozesuen bidez.
Europan eta Estatu Batuetan, aldiz, oso deigarria da politika publikoek lurralde horiek hondamendi demografikorantz hartu duten bidearen aurrean duten axolagabetasuna.
Hala da; Mendebaldean gertatzen ari diren hondamendi demografikoari buruzko alarma mediatikoek ez dakarte jarduketa irmorik politika publikoen aldetik.
Datu hori bereziki harrigarria da kontuan hartzen badugu Mendebaldeko arazo demografikoa ez dela inola ere berria, lau hamarkada baino gehiago hartu dituen prozesu jarraitu bat baizik. Lau hamarkada horietan, Mendebaldeak ez du erreakzionatu, eta, gainera, hondamendi demografikoa argi eta garbi sustatu duten politikak eta estrategiak garatu ditu etengabe.
Bilakaera harrigarri horrek eragin du prozesu horri Mendebaldearen suizidio demografikoa esatea, modu egokian. Suizidio hori ez da Mendebaldeko gizartearen bilakaera naturalaren ondorioa; sistematikoki sustatu dute politika publikoek eta korporazio handien interesek.
Orokorrean, belaunaldien arteko desoreka demografiko sakon horiekin batera, munduan balioa kendu zaio, sistematikoki, pertsonek garapen ekonomikoan duten zereginari.
Balio-kentze horren oinarria izan da, izatez, pertsonak zamatzat hartzea, soldatak, pentsioak, gizarte zerbitzuak, etab. eman behar zaizkion jendetzatzat hartzea.
Erro oligarkiko-aristokratiko nabarmena duen mundu-ikuskera horrek ez du kontuan hartzen pertsonak beti direla garapenaren oinarria, eta biztanle-kopuruak gora egitea, berez, funtsezkoa dela garapen sozial eta ekonomikorako gaitasuna azkartzeko.
Horrek azaltzen du, batetik, zergatik dakarren biztanle-kopuruak gora egiteak merkatuak gora egitea, eta, beraz, produktibitatearen arloko aurrerapen handiek ahalbidetzen duten eskalako ekonomiek gora egitea.
Beste alde batetik, biztanle-kopuruak gora egiteak pentsalari, ikerlari, zientzialari eta abarren kopuruak proportzio baliokidean gora egitea dakar ere.
Hau da, biztanle-kopuruak gora egiteak gizateriak aurrerapen zientifiko, tekniko eta teknologikorako duen gaitasunak gora egitea eragiten du.
Aurreko arrazoietako batzuen ondorioz, autore batzuek munduko biztanle-kopuruaren epe luzerako gorakada garapen ekonomikoaren, produktiboaren eta teknologikoaren azelerazio historikoarekin lotu dute.
Eskerrik asko zure interesagatik. Jarraitu gurekin.
2010ean abian jarri zenetik, EKAI Taldea berehala azaldu da erreferentziazko aholkulari gisa tokiko eta eskualdeko erakundeetan eta hedabideetan.
Aholkularitza bat baino gehiago gara. Halaber, garapen ekonomiko eta sozialarekin konprometitutako think tank bat gara, ekonomia erreala eta gizarte eraginkor, aktibo eta parte-hartzaileagoak bultzatzearekin konprometitua.
Aholkularitza estrategikoa da gurea, erakunde publiko eta pribatuei bideratuta, eta arlo sozioekonomikoei buruzko informazioa, prestakuntza eta komunikazioa ere lantzen ditugu.
EKAI Taldearekin lan egitea benetako aurrerapausoa da kudeaketa publikoaren eta pribatuaren hobekuntzan, gure herritarren etorkizunarekin konprometitutako ikuspegi batetik.
Gurekin kontaktuan jartzeko: +34 943250104 edo ast@astinnovation.info / ekai@ekaicenter.eu / www.youtube.com/@ekaigroup2109