1. Feminismo atzerakoia esamoldea María Gorosarri egile feministak erabiltzen du, honela:

“Identitate feministak, pribilegioak aurpegiratzen dituenak, feminismo atzerakoi baten arriskuaz ohartarazi beharko gintuzke: eraldaketa sozialaren ordez aldaketa pertsonala iraultzaile gisa aldarrikatzen duen feminismo pertsonala, feminismoa hutsalduz”[1].

Autore honen “Contra la banalización del feminismo” (“Feminismoaren banalizazioaren aurka”)[2] liburuaren funtsezko oinarri kontzeptuala da.

1. “Feminismo atzerakoi” esamoldea EKAI Center-ek behin eta berriz erabili duen “feminismo erreakzionario” esamoldearen oso antzekoa da. Modu berean itzultzen ari dira biak euskaraz. Seguru asko, ez da kasualitatea, eta bi kontzeptuek posmofeminismoa izendatu dugunaren eta haren ondorioen bilakaerari buruzko alarma berari erantzuten diote. Alarma hori gero eta gehiago zabaltzen ari da, feminismo atzerakoi edo erreakzionario hori gero eta barregarriago azaltzen den heinean.
2. Hala ere, feminismo erregresibo edo atzerakoi bezalako esamoldearen interpretazioa ez dugu behartuko, oraingoz jatorri eta autoretza zehatzak ditu eta.
3. María Gorosarrik zuzenean lotzen du feminismoaren banalizazio hori Estatu Batuek feminismoa jatorri sozialista, marxista eta anarkistatik bereizteko egindako ahaleginarekin. “Feminismo marxistarentzat, kausa feministarekiko konpromisoa baldintza materialen hobekuntzarekin lotuta dago zuzenean” diosku autore horrek.
4. Baina ez dago marxismoraino iritsi beharrik egungo posmofeminismoaren errealitatearekiko disoziazio erradikala hautemateko. Benetako engainua da, benetako adarjotzea mendebaldeko emakume guztiei.
5. Terminologia batekin zein bestearekin, gero eta gehiago dira posmofeminismo delakoak emakumearen emantzipazio-mugimenduaren erabateko distortsioa dakarrela egiaztatzen duten ahotsak, eta analisi arrazionala suntsituz mugimendu horren oinarri objektiboak suntsitzen dituela dioten iritziak. Etengabeko eslogan mediatikoek emozio-dosi progresiboak txertatu dituzte, eta neurri berean murriztu dute mugimendu feministaren seriotasuna eta arrazionaltasuna, egungo “pailazokeria posmofeminista” bihurtzeraino.
6. Ildo horretan ere, garrantzitsua da azpimarratzea korporazio handiak direla, bide desberdinen bitartez, beren interesen arabera emakumearen emantzipazio-mugimenduaren deformazio hori bultzatzen ari direnak. Eta bilakaera horren aurrean erantzukizun berezia dute talde politikoetako arduradunek, haien funtsezko betebeharra baita herritarrak defendatzea eraso korporatibo horien aurrean. Horren ordez, moda korporatibo postmoderno guzti-guztien buru jartzea erabaki dute, gure herritarrentzat guztiz barregarriak, kaltegarriak eta suntsitzaileak izan arren. Haien helburu bakarra modan egotea da, azken finean, boterearen haserretzea ekiditea besterik ez da beraien kezka.
7. Testu hau SOZIALDEMOKRAZIAREN ETORKIZUNAri buruzko EKAI Center-en egitasmoaren barne kokatzen da. Mila esker zure arretagatik. Jarraitu gurekin.