FAXISMOAREN HIRU BERTSIOAK

1. Faxismoa inspirazio korporatiboa duen mugimendu soziopolitiko erradikala da. korporazio handien helburu ekonomiko sozial eta politikoen alde egiteko kontrol eta manipulazio soziala dira bere xedeak.
2. Inspirazio korporatiboa duten erradikalizazio politikorako tentazioak errepikatzen dira historikoki, batez ere jabe eta inbertitzaile handiek beren interes estrategikoak arriskuan ikusten dituzten neurrian. Hala ere, faxismoa ez da zentzu politikoan soilik erradikala. Bere ezaugarri nagusia erradikalismo soziala da, gizartea kontrolatzera eta manipulatzera bideratutako aldaketa soziokulturaleko estrategiak planteatzen baitira. Azken finean, elite korporatibo, finantzario edo aristokratikoen interesak eta helburuak defendatzeko helburua dute beti.
3. Faxismoaren oinarrizko hiru bertsio bereiz ditzakegu:

1. Faxismo italiarra, mugimendu horiei izena eman ziena.
2. Nazismo alemaniarra
3. Faxismo edo neonazismo postmodernoa. Mendebaldean garatu zen, batez ere, kapitalismo aurreratuaren funtsezko oinarri kultural gisa, 70eko hamarkadatik aurrera, eta are irmoago, XX. mendeko 90eko hamarkadatik aurrera. Emakumearen emantzipazio-mugimenduen manipulazio sistematikoan, ingurumenaren defentsan, gutxiengoen defentsan eta migrazio-prozesuetan oinarritzen da.

1. Italiako faxismoak eta Alemaniako nazismoak kointzidentzia politiko garrantzitsuak dituzte, langile-mugimenduari eta Sobiet Batasunari aurre egiteko oinarrizko helburuetan oinarrituta. Eta aldiz, desberdintasun esanguratsuak gizartea eraldatzeko helburuetan. Bi mugimenduek abertzaletasunaren eta tradizioaren aldeko apustua egiten zuten, baina Italiako kasuan erlijioari eta Alemaniako nazismoaren kasuan arrazari emandako garrantzian ezberdintzen  ziren. Italiako faxismoa mugimendu soziopolitikoa zen funtsean, baina giza eta gizarte eraldaketaren helburuak nabarmenki erradikalagoak ziren nazismoan.
2. Zentzu horretan, faxismo postmodernoak nazismo alemaniarretik askoz hurbilago dauden ezaugarriak ditu. Bi mugimenduek erradikaltasun handiko giza eta gizarte eraldaketarako programa bat dute. Korporatibismo postmodernoaren kasuan, biztanleriaren kontrol eta murrizketaren, antinatalismoaren eta desazkundearen kontzeptuetatik abiatzen dira, oraingo ideologia transhumanistarekin berriki nabarmendu direlarik. Alemaniar nazismoa zein korporatibismo postmodernoa XIX. mende amaierako eta  XX[1]. mende hasierako mugimendu eugenesikoen bidez garatu ziren.
3. Nazismo alemaniarra eta egungo neonazismo postmodernoa bultzatzeko helburu korporatiboak ez dira soilik ekonomikoak eta politikoak. Biek gizateria errotik eraldatu nahi dute. Kontzeptualki erradikalagoa da korporatibismo postmodernoaren kasua; izan ere, transhumanismoaren bidez, gizateriak, edo behintzat klase nagusiek, gizaki izateari utz diezaion ere lortu nahi  baitu.
4. Neonazismo postmodernoak antinatalismoa bultzatu du hasieratik. Biztanleria murriztu nahi du eta era guztietako giza komunitateak zalantzan jarri eta desagerrarazi nahi ditu, indibidualismoa eta antikulturalismoa mutur  distopikoetara[2] eramanez.

Agiri hau EKAI Centerrek landu du GOGOZ egitasmoaren barruan, HURBIL adostasun-metodologiari jarraituz. Eskerrik asko zure interesagatik. Segi gurekin.