Azkenak

Omnia sunt communia!

2010-09-25 18:44:59 | Gorka Bereziartua

XVI. mendeko anabaptisten lema aintzat hartu du epaimahaiak: dena denentzat. Eztabaida luze eta aspergarria izan genezake hartutako erabakiaz, baina demokratikoa izan denik ezin uka. Hainbeste, ia inor ez dela geratu saririk gabe.

 

(Guztia irakurri)

Publikoa tontoa da

2010-09-25 17:34:42 | Mikel Garcia

Eta horregatik ez du ulertu/baloratu nire obra handia. Kultur ezjakintasun orokorraren aitzakia hartuta justifikatu ohi du hainbat zuzendarik bere filma ikusleen gustuko ez izatea. Ados, jaialdietako zinema desberdina izaten da, ez hain komertziala eta mastekatua, eta arreta eta ahalegina eskatzen dizkio ikusleari, baina zabarkeria franko ere egin da esperimentazioaren izenean. Horregatik, zein ona den kritikak eta publikoak bat egiten dutenean, kalitaterik gabeko obrak ez baitu historian luzaro iraungo, baina ikuslerik ez duena ere ez da urrun iritsiko.

 

(Guztia irakurri)

Aktoreen eta kazetarien arteko kimikaz

2010-09-24 18:22:58 | Mikel Garcia

Barney’s Version filmaren prentsaurrekoan izan naiz. Pelikularen bi ekoizleez gain, aktore protagonistak (argazkian) izan dira: Paul Giamatti eta Rosamund Pike. Galdera luzatu die kazetarietako batek bi aktoreei: “Nola lortu duzue zineman hain zaila den gauza hori, protagonisten arteko kimika?”. Finean, historiara pasa diren film asko eta asko horrek sustengatu ditu funtsean: protagonisten arteko kimikak, zera magiko hori, sinesgarri bihurtzen duena Giamattik antzezturiko pertsonaia zabarrak eta Pikek interpretaturiko neska finak elkar maite dutela.

 

(Guztia irakurri)

Romeo eta Julietaren amodio jubilatua

2010-09-24 17:55:10 | Gorka Bereziartua

Kasualitatez-edo, Liu Haok Sail Ofizialean aurkeztu duen pelikularen titulua, ingelesera itzulita, Robert Palmerren kanta baten bera da: Addicted to love. Baina pelikula ikusi ondoren “addicted” hori gehiegizkoa iruditu zait. Ez baikaude pasio kontrolaezinen eremuan. Lakoniko samarra da filmaren tonua.

 

(Guztia irakurri)

Giamatti handia

2010-09-24 17:36:39 | Mikel Garcia

Bizizalea, adulteroa eta alkoholikoa da Barney’s Version filmeko protagonista. Baina zaila da berarekin ez maitemintzea, edo gutxienez kariñoa ez hartzea. Meritua Paul Giamatti aktorearena da guztiz: bere egiten du pelikula, harrapatu egiten du ikuslea, eta plazera da horrelako antzezpenaz gozatu ahal izatea.

 

(Guztia irakurri)

Ménage à trois bitxia

2010-09-23 19:24:51 | Mikel Garcia

Ukitu kafkianoa, zenbaitetan surrealista eta sarri umoretsua eman dio Wang Quan An zuzendariak Tuan yuan filmari, eta kontatzeko modu berezi horrek maisutasunez harilkatzen du oinarrian dagoen istorio samina. Bizimodu austeroa, armoniotsua eta lasaia daramate Lu eta Qiao senar-emazte adinekoek. Harik eta ezusteko bisita batek dena hankaz gora jartzen duen arte.

 

(Guztia irakurri)

Aitaren etxe alegorikoa

2010-09-23 18:05:10 | Gorka Bereziartua

Audentes fortuna iuvat: fortunak ausartei egiten die irribarre. Ez dakit Jose Maria de Orberekin hori gertatuko den... Tira, ez dut uste, ikusle batzuek Aita filma bukatuta egin dituzten txistuak entzunda. Baina ausartu ez denik behintzat, ezingo dute esan.

 

(Guztia irakurri)

Zinemaldia erraustegiarekin bat

2010-09-23 17:03:06 | Gorka Bereziartua

Kazetari askoren aurrean egin dute, baina ematen du inor ez dela konturatu. Bilatu arren, ez duzu aferari buruzko albisterik aurkituko Interneten. Idatzita geratu behar da ordea. Norbaitek salatu behar du krimena.

 

(Guztia irakurri)

Euskal glamourra…

2010-09-23 03:42:42 | Mikel Garcia

Euskal Zinemaren Gala ospatu zen atzo gauean. 20:30ean, Victoria Eugenia aurrean, jende ugari zegoen alfonbra beltzari begira, euskal star systema ikusteko zain. José Coronado omen zen esperoenetako bat (?). Itxaroten zegoen kaleko jendea elkarrizketatu zuen zuzenean ETBko esatariak, eta horietako batek, erantzun bitartean, mugikorretik hitz egiten jarraitu zuen, lagunari abisatzeko telebista piztu zezala, agertzen ari zela. Hori ikuskizuna! Bitartean, ni ezin sartu Galara, gonbidapen berezia behar omen zen-eta. Azkenean, arduraduna-edo gerturatu zitzaidan: “¿Tú eres de?”. Eta nik: “Argia”. “Ya… Cubrís todo lo vasco y eso ¿no?”. “… Sí”. “Bien, pues toma”. Eta pasea eman zidan.

 

(Guztia irakurri)

Bi kate, biak ebaki beharrekoak

2010-09-22 19:01:41 | Gorka Bereziartua

Zilbor-heste bat ebakitzen dute Genpin dokumental japoniarraren hasieran. Jaioberriak eta oraindik jaio gabeak dira Naomi Kawaseren filmaren erdigune; haien amak, protagonista. Yoshimura Tadashiren klinikan erditzera doaz, garai bateko eran.

 

(Guztia irakurri)

Rebordinosen erronka: euskal zinemagintzaren Zinemaldia egitea

2010-09-22 18:57:26 | Mikel Garcia

Ezohikoa izan da Debekatuta dago oroitzea pelikulako zuzendari eta protagonistek eskainitako prentsaurrekoa: datorren urtetik aurrera Zinemaldiko zuzendari izango den José Luis Rebordinos egon da, eta bera ez da egoten prentsaurrekoetan. Zergatik? “Espreski erakutsi nahi diodalako nire babesa euskal zinemagintzari eta modu honetan iragarri nahi dudalako Zinemaldiak izan behar duela euskal zinemaren Zinemaldia”. Urtarrilean kargua hartu bezain pronto, euskal ekoizleekin bilduko omen da.

 

(Guztia irakurri)

Prentsa aretoan, Lost in translation

2010-09-22 18:17:03 | Gorka Bereziartua

Atzoko txineraren apologiaren ondoren, kasualitatea, ekialde urruneko beste hizkuntza bat tokatu behar gaur: japonieraz aritu da Naomi Kawase prentsaurrekoan, Genpin filmari buruz. Eta, traduttore tradittore, informazio asko galdu da haren hitzak espainolera itzultzean.

 

(Guztia irakurri)

Testigantza gordina, mingarria... eta kementsua

2010-09-22 13:09:16 | Mikel Garcia

Ondo eginiko dokumentalei nekez gailenduko zaie fikzioa: errealitateak erakusten digu irudimena baino boteretsuagoa dela askotan. Gerra Zibilean eta frankismoan Saturrarango kartzelan izan ziren emakumeek bizitakoa horietako kasu bat da: historia gogorra da, garratza, min ematen duen horietakoa, baina dramatismorik gabe kontatu du Debekatuta dago oroitzea dokumentalak, negarrik eta imintzio handirik gabe. Eta horrek are boteretsuago bilakatzen du dokumentua.

 

(Guztia irakurri)

Inozentzia zirtziltzen duten sekretuak

2010-09-22 09:59:12 | Gorka Bereziartua

Hamaika pelikula egin dira 36ko gerraz eta beste hainbeste gerraosteaz. Liburuak zer esanik ez. Eta zaila da, honezkero, garai horretan kokatutako film batekin ezer berririk esatea. Agusti Villarongaren Pa negrek asmatu du ordea. Beharbada, 1940ko hamarkadan kokatu arren, ez delako film historiko edo politikoa. Osagai horiek beste zerbaiterako erabiltzen ditu.

 

(Guztia irakurri)

Zinema sozialaren izenean, edozer

2010-09-21 21:04:10 | Mikel Garcia

Zabaltegi Topaketetan, Carancho filmaren zuzendari Pablo Traperori galdetu diote ea bere filmetan salaketa soziala egitea atsegin duen. Bere hitzetan, “pelikula bati salaketa soziala eskatzea, gehiegi eskatzea da. Pelikulak lehenengo pelikula moduan funtzionatu behar du, eta ondoren agian, tertulian, lagunekin kafe bat hartzen edo dena delakoan, beste hainbat hausnarketa sor ditzake”. Kontua da, bideraturiko hausnarketa faltsua, manikeista eta manipulatua egiten dela sarri, zinema sozialaren aitzakiapean.

 

(Guztia irakurri)