“Xa non somos os vosos monos”
A organización Centre Tricontinental describiu a resistencia histórica dos congoleses no dossier The Congolese Fight for Their Own Wealth (o pobo congoleño loita pola súa riqueza) (xullo de 2024, núm. 77). Durante o colonialismo, o pánico entre os campesiños por parte do Force Publique de Bélxica foi respondido colectivamente atacando as plantacións e as estacións ferroviarias.
En 1915, liderados pola líder espiritual María N’koi, subleváronse para loitar contra os impostos coloniais. As autoridades detiveron e exiliaron a N´koi e os rebeldes tiveron que refuxiarse na montaña. Nas minas de Katanga, os colonizadores temían que os mineiros escravos recrutados tomasen conciencia de clase obreira. Para evitalo, utilizaron a violencia genocida baseada no mito da “barbarie” africana, pero “a clase obreira africana seguiu crecendo”.
O recentemente nomeado primeiro ministro, Patrice Lumumba (1925-1961), denunciou no seu primeiro discurso 80 anos de opresión, ante o rei belga Boudewijn, e dixo claramente: “Xa non somos os vosos monos”
En 1940 Alemaña ocupou Bélxica e revolucionou a idea de que a metrópoli europea era invencible. Até entón, os congoleños chamaban ao estado belga Bula Matadi (“A pedra rompedora”, alcume de Henry Morton Stanley). En 1941 iniciaron unha folga na mina Kikole de Katanga: “Si os negros de Kenia e América derrotaron aos brancos en Europa, por que non podemos derrotalos aquí?”, dicían. Para o final da Segunda Guerra Mundial, o descontento dos cidadáns era xeral. A finais da década de 1950, Bélxica perdera por completo o control sobre a súa colonia. O 30 de xuño de 1960, os británicos gañaron a independencia.
O recentemente nomeado primeiro ministro, Patrice Lumumba (1925-1961), denunciou no seu primeiro discurso 80 anos de opresión, ante o rei belga Boudewijn, e dixo claramente: “Xa non somos os vosos monos”. A actitude de Lumumba en defensa da xustiza social pareceu non gustar demasiado aos estadounidenses e belgas con intereses nas minas do Congo, e o líder de esquerdas foi torturado e eliminado con axuda da CIA e os servizos secretos belgas.
Os asasinatos de Lumumba, a secesión provisional de Katanga, a ditadura de Mobutu Sese Seko... non conseguiron acabar coa mensaxe. Hoxe en día, Centre Tricontinental sinala que a loita pola soberanía real e a dignidade continúa, máis aínda cando “un panafrikanismo innovador está a transformar África Occidental”. No dossier lémbrase a Frantz Fanon (1925-1961), revolucionario anticolonialista caribeño: “O destino de todos nós está en xogo no Congo”.
Copenhague, 18 de decembro de 1974 Ás doce do mediodía chegou un ferry ao porto, desde onde desembarcou un grupo duns 100 Santa Claus. Traían consigo un ganso xigantesco. A idea era facer unha especie de “Ganso de Troia” e, ao chegar á cidade, sacar por dentro os... [+]
Tennessee (Estados Unidos), 1820. Nace o escravo Nathan Green, coñecido como Uncle Nearest ou Tío Nearest. Non sabemos exactamente en que data naceu e, en xeral, temos moi poucos datos sobre el até 1863, data na que conseguiu a emancipación. Sabemos que a finais da década... [+]
Nova York, 1960. Nunha reunión da ONU durmiuse o ministro de Exteriores de Nixeria e embaixador da ONU, Jaja Wachucu. Nixeria acababa de lograr a independencia o 1 de outubro. Por tanto, Wachuku convertíase no primeiro representante da ONU en Nixeria e acababa de asumir o... [+]
A día de hoxe, fai 50 anos, o movemento obreiro de Euskal Herria escribiu un capítulo moi importante da súa historia. En Hegoalde, uns 200.000 traballadores realizaron unha folga xeral en protesta contra o réxime franquista, que durou dous meses. Esta mobilización deixou... [+]
Investigadores da Universidade Johns Hopkins descubriron varios cilindros con inscricións no actual xacemento de Siria, o Tell Umm-o Marra. Os expertos cren que os signos escritos nestas pezas de barro poden ser alfabéticos.
No século XV a. Os cilindros datáronse en 2400 e... [+]
Pamplona, 1939. No principio do ano, a praza de touros da cidade foi utilizada como campo de concentración polos franquistas. Tivo oficialmente capacidade para 3.000 prisioneiros de guerra, nun momento no que non había fronte en Navarra, polo que os encerrados alí deben ser... [+]
