Nova York, 1960. Nunha reunión da ONU durmiuse o ministro de Exteriores de Nixeria e embaixador da ONU, Jaja Wachucu. Nixeria acababa de lograr a independencia o 1 de outubro. Por tanto, Wachuku convertíase no primeiro representante da ONU en Nixeria e acababa de asumir o cargo.

En contradición coa fotografía que lle sacaron a Wachuku naquel programa, a revista Time publicou un artigo sobre o mesmo, dicindo que era “un embaixador dinámico da ONU en Nixeria”. Subliñaba o seu estilo diplomático, vivo, audaz e entusiasta, e aseguraba que grazas a este tipo de políticos, “a pouco máis de dous meses de alcanzar a independencia, Nixeria ía camiño de converterse nunha das principais forzas de África”.

Jaja Wachuku (1918-1996) era príncipe de Ngwa, “herdeiro dos xefes de 20 xeracións do pobo de Igbo no leste de Nixeria”. Con todo, tras realizar os seus estudos de dereito no Trinity College de Dublín e exercer como avogado na capital irlandesa, regresou a Nixeria en 1947 e comezou a súa carreira política desde abaixo. En 1949 obtivo o seu primeiro cargo como membro da autoridade do pobo de Ngwa, mentres que a partir de 1953 sería elixido para varios cargos nacionais como membro do partido independentista NIP.

Despois de anos no movemento independentista, foi el quen recibiu a Carta de Liberdade de mans dos representantes británicos na cerimonia da Independencia de Nixeria. E non perdeu tempo: seis días máis tarde, o 7 de outubro, enarborou a bandeira nixeriana na ONU, proclamando ao seu país como membro 99 da organización. O 14 de novembro, Nixeria conseguiu ser o número 58 da UNESCO. Tamén foi elixido como o primeiro membro africano da Comisión de Conciliación das Nacións Unidas, o que lle levou, entre outras cousas, a mediar no proceso de independencia do Congo. Tamén negociou a abolición da pena de morte imposta a Nelson Mandela e outros activistas surafricanos.

Todo iso correspóndese coa imaxe dinámica descrita pola revista Time, pero non coa fotografía que lle fixeron no programa da ONU. Efectivamente, Jojo Wachuku non durmía, finxía estar.

Na reunión, un dos representantes do grupo fixo un comentario racista. Wachuko quixo expresar a dor que lle causou aquel comentario, pero, negando a súa palabra, non llo permitiron. Por iso, negouse a escoitar a súa intervención e realizou unha notable planta de soño –segundo algunha testemuña, con ronquido–, en protesta.