Saídas, circo da solidariedade e alzheimer político
Que é o que máis che sorprendeu cando saíches do cárcere? Preguntáronme moitas veces no último ano e medio.
Ver que as rúas de Bilbao están cheas de turistas e de cans con dúas patas, por exemplo? Ou os cambios na situación política? O primeiro cansoume e amoloume. Claro que hai que seguir loitando! A segunda, a xuízo das opinións, non foi un motivo de sorpresa, xa que cando estamos dentro, ademais de seguir a situación, estamos a traballar polo noso pobo.
A min sorprendeume a xente. De quen? Por exemplo, cando estamos a montar as txosnas da Aste Nagusia hai mozas que se achegan para pedir traballo. Cando sabemos que todo o traballo (montar a estada, facer e pintar os paneis, encher as quendas de barra, etc.) facémolo gratis, quedan pampos. Ao parecer, resúltalles difícil facer un esforzo que non sexa por diñeiro (ou no ximnasio). Isto sorprendeume, porque temos un voluntariado e unha causa xusta que nos fai ser incomprensibles a un sector da sociedade actual.
Sorprendeume que o traballo veciñal que facemos por unha causa xusta e voluntaria sexa incomprensible para un sector social
Afortunadamente, non é un mal xeneralizado! No noso país e no estranxeiro hai demasiados exemplos excelentes. Estiven fose o pasado fin de semana, no Tatto Circus de Sevilla, lembrando as longas viaxes da dispersión. Dúas palabras de información para quen non coñeza este evento. Trátase dun festival que se celebra en toda Europa, organizado polo movemento anarquista contra o cárcere. Durante tres días ofrécense conferencias, representacións teatrais ou actuacións musicais, en todo caso, nun ambiente festivo: ridículo e loitador. A festa consiste en sacar diñeiro para os presos e, para iso, traen tatuadores que traballan de forma gratuíta. Si, traballo gratis! Durante 72 horas traballarán debuxantes profesionais de coiro, cociñeiros, creadores, improvisadores, etc. Todo o diñeiro que se consiga é para seguir derrubando os muros do cárcere. Unha vez máis, desde que eu mesmo deixara atrás aqueles muros, asombrábame e conmovíame a inmensa e xenerosa entrega de calquera humilde militante. A guinda do fin de semana, recibir a chamada dos internos! Hurra! Sabede que seguimos loitando por traervos a casa!
Ao fío da miña saída, para terminar, unha situación que me encanta. A miúdo pasoume cruzarme con vellos coñecidos e ouvir frases como “non che vas a acordar de min...”. Resúltame ridículo responder que estiven no cárcere, pero que non teño alzheimer! Claro que me acordo de vellos coñecidos e, devandito sexa de paso, tampouco teñen alzheimer político. Os motivos e os camiños que nos uniron á loita non os esquecemos. Rompemos os cárceres!
Bidali zure iritzi artikuluak iritzia@argia.eus helbide elektronikora
ARGIAk ez du zertan bat etorri artikuluen edukiarekin. Idatzien gehienezko luzera 4.500 karakterekoa da (espazioak barne). Idazkera aldetik gutxieneko zuzentasun bat beharrezkoa da: batetik, ARGIAk ezin du hartu zuzenketa sakona egiteko lanik; bestetik, egitekotan edukia nahi gabe aldatzeko arriskua dago. ARGIAk azaleko zuzenketak edo moldaketak egingo dizkie artikuluei, behar izanez gero.
O día do pastor de Huarte explicaron que Euskal Herria obtivo o recoñecemento para participar en concursos internacionais de curta de ovella. A oficialidade produciuse no Campionato do Mundo de Escocia de 2023, como consecuencia do dossier presentado polas mozas vascos e da... [+]
Seguramente, a maioría de nós xa compraron, aquí e alá, os agasallos para o Nadal. Porque a visita nocturna a Olentzero é unha gran cita, especialmente para os máis pequenos. Todos se preparan para esta frutífera época do ano: Bilbao arde tanto como Vitoria, Pamplona e... [+]
O tema das axudas para a aprendizaxe do eúscaro é realmente confuso. O cidadán que queira aprender euskera deberá acudir a máis dun portelo para saber canto lle custará o curso que quere realizar e de onde, como e cando obterá as subvencións. Porque aínda custa diñeiro... [+]
A comprensión e interpretación da lingua matemática é o que ten importancia no proceso de aprendizaxe, polo menos é o que nós dicimos aos nosos alumnos. A linguaxe das matemáticas é universal, e en xeral, a marxe de erro para a interpretación adoita ser pequeno... [+]
Nas reunións xuntámonos de todo, e as reunións caracterízannos no momento en que cada un ten o seu papel, o seu poder (ou a súa falta), a súa idade, o seu momento vital. Pero sempre hai quen cala. Lete cantábanos que cando sexamos maiores aprenderiamos o que custa estar... [+]
Quizá unha das debilidades dos seres humanos é a tendencia que temos de escoitar e atender á maioría. Seguro que foi unha característica importante do desenvolvemento da nosa especie e necesaria para a supervivencia. Pero coa dixitalización, esa característica que temos... [+]
Os nosos dereitos, o noso futuro, agora! Baixo a lema, o Día Internacional dos Dereitos Humanos conmemora o legado dos 76 anos. O obxectivo do día é impulsar a construción dun mundo máis pacífico, igualitario e sostible. Con todo, mentres se celebran os avances,... [+]
Gustaríame escribir a esta cousa que levo dentro. Cúmprense case cinco anos da pandemia, e os que eramos mozos naquela época, aínda que seguimos sendo mozas, comezamos a orbitar noutros espazos. A vivenda, o proxecto de vida, a maternidade, o traballo, a saúde... as ordes... [+]
Lembran? O 90% do Parlamento aprobou o Acordo Educativo hai dous séculos –perdoa, dous anos–. A reacción dos congresistas da esquerda moveuse entre euforia e satisfacción moderada. Segundo o documento aprobado, os centros privados seguirían recibindo diñeiro público,... [+]
Estar é facer. Así o di este ano a Feira de Durango, e é certo, polo menos no caso da propia feira e tendo en conta a Euskal Herria. A presente edición é xa a 59 edición da Azoka, e o feito de que cada ano se celebre demóstrao que a Feira de Durango é unha forma de facer... [+]
En Bilbao traballei durante cinco anos con colectivos en risco de exclusión, ao redor da fenda dixital, sobre todo coas mulleres. No camiño, atopeime con violencias machistas e outros moitos problemas. De forma moi orgánica, comecei a relacionarme e a entender o traballo dos... [+]
Un prestixioso arquitecto chega desde Londres a un pequeno pobo galego. Trátase de David Chipperfield, un edificio con oficinas en Berlín, Milán e Xangai, e que conta cun amplo equipo de edificios. Unha arquitectura elegante, requintada, feita por un Sir. A historia comeza na... [+]
Non puiden pechar o caixón despois do último par de medias que me quedaban, as cales se devoraban mutuamente. Así estaba, mal pecho, xa durante dúas semanas, o pixama (na tirada dos pixamas, salvo tres regaladas, non hai pixama; a camiseta “para casa” está chea de... [+]