hhh
Eneritz Furyak
Autoproducción, 2024

----------------------------------------------

Un disco tranquilo ou ou unha dinamita no día a día? Pop ou punk? Palabra ou melodía? Harmonías ou disonancias? Eneritz ou Furys?

Como sempre, o traballo de hhh do irundarra foi directamente á categoría de non clasificables. O outro día tamén utilizamos estas palabras para explicar en Emada: Está –e estará– “fóra do sistema de fabricación” na Emada de Furyak. Aquí non atoparás artistas que se gocen do underground ou marxinal que busquen a hexemonía neste pequeno mercado vasco. Furyak ten o instinto de autenticidade como una luddita ante o establecido: queima a última peza!”.

Nesta ocasión, o salto á electrónica é aínda máis evidente, e na primeira peza saltamos directamente a un festival techno de Berlín. Durante moito tempo, a segunda canción é a que máis soa a Single. Pero tamén necesitan atención os seus singles. E aí tamén a reivindicación: “Deixar de ser eu, que?”. E colaboración especial con Fer Apó en Azkenagina.

A economía da atención foi unha das industrias máis desenvolvidas no século XXI. Ruper cantaba como a letra de Hans Magnus Enzensberger: “En lugar de loitar pola causa xusta, loitan contra as vexigas e as barbas”. Total, nestes tempos nos que se invisten millóns para centrar a nosa atención nos dispositivos estupidos, Furyak non quere porche fácil e pide atención, pero tes que porche polo teu lado.

Iso é o mellor. Como subir unha montaña. Póndoche polo teu lado, arrincas unha chea de xoias. Neste disco, sobre todo, conseguiu pintar unha chea de cores. Mencione as pezas de electrónica inicial, intimo e mesmo pasaxes bonitas —entenda que “bonito” non ten por que ser “bo”—. Para o que chegou o final do disco, unha fermosa colaboración con Hatxe, e para escoitar no bucle X e Residuos Antigos.

O percorrido de Eneritz Furyak é unha procura constante. Si acertou co disparo de Emadán, agora podemos dicir que construíu a súa propia arma. E ten coidado, polo menos até agora, de que non deixe de disparar. En canto a Rúper, dicía: “Idiotas que só pensan no consumo”.