No pobo do coidado a vida é máis posible
Os nosos pobos e cidades non nos coidan. Fáltanos terra, zonas verdes, espazos comunitarios. O noso pobo está deseñado ao servizo do capital. No pobo dos coidados, con todo, a vida é o centro.
Antes había unha rúa principal, unha rúa xigantesca que atravesaba a cidade. O consumo e a produción estaban no centro, cun ritmo frenético, e a vida nas rendijas, nos recunchos. Vida colonizada, expulsada, absorbida até o secado. Convertido nun escaparate para turistas.
Pero baixo o cemento atopamos a terra. Nalgúns lugares recuperáronse as marismas, noutros os bosques vivos, así como as pradarías. As aves achéganse aos humidais, hai insectos por todas partes, haxas, carballos, fresnos. Fan o seu camiño.
Isto coincidiu coa redución do tamaño da cidade, cando a restauración da biodiversidade converteuse nunha prioridade. No pobo da garda, o lugar que hai repártese entre os seres vivos. É un refuxio climático. A verdade é que non necesitamos outra cousa. Comprendemos que non somos donos de sitios, que só necesitamos un refuxio e un recuncho tranquilo e seguro para mirar ao mundo.
Os nosos pobos e cidades non nos coidan. Fáltanos terra, zonas verdes, espazos comunitarios. O noso pobo está deseñado ao servizo do capital
Hai unha chea de hortos urbanos aos lados das casas, nas escaleiras, nos tellados, o que sucedeu cando a soberanía alimentaria converteuse nunha prioridade. Tamén hai plantas e herba nas paredes. Podemos respirar profundamente porque o contaxio dos modos de produción deixou de ser unha oportunidade.
Agora, no pobo dos coidados, a vida é máis posible. Está feito á medida dos peóns. A maioría de nós temos unha bicicleta e hai rutas para movernos a calquera sitio a pé ou en cadeira de rodas. Temos mercados a quince minutos. Eu vou alí todos os días. Despois dos intercambios, a maioría comemos alí. Vou á asemblea xeral, a madeira está a deteriorarse nos postos de mercado, e vou propor que lla arranxe.
Despois utilizarei a lavadora do bloque, Garazi e eu quedámonos para pór as roupas da súa filla ao colar da miña semana. Vivo con outro tres amigos e coa filla de Garazi. É duro acertar co cultivo ás veces, pero arranxámosnolas/arranxámonolas. Agora acórdome, a última vez que lle tocou ao veciño limpar os espazos comúns, iso significa que esta semana me toca a min. Terei que arranxarme. Menos mal que o traballo fóra de casa está limitado.
Ademais, pronto me tocará un ano de descanso, e terei tempo para explorar novos lugares, para logo contar historias á filla de Garazi.
O movemento feminista ha organizado para o 30 de novembro en Bilbao o Pobo da Custodia. Vas empezar a construír como van ser os nosos pobos?
Bidali zure iritzi artikuluak iritzia@argia.eus helbide elektronikora
ARGIAk ez du zertan bat etorri artikuluen edukiarekin. Idatzien gehienezko luzera 4.500 karakterekoa da (espazioak barne). Idazkera aldetik gutxieneko zuzentasun bat beharrezkoa da: batetik, ARGIAk ezin du hartu zuzenketa sakona egiteko lanik; bestetik, egitekotan edukia nahi gabe aldatzeko arriskua dago. ARGIAk azaleko zuzenketak edo moldaketak egingo dizkie artikuluei, behar izanez gero.
A verdade é que non sei por que estou a escribir isto. No ambiente conflitivo de hoxe en día non se toman ben este tipo de opinións. É posible que ARGIA non publique isto, xa que non coincide coas opinións que publicaron até agora (pero se finalmente decidiron publicalo,... [+]
O 15 de xaneiro o lobby tecno-empresarial Zeditzak presentou o seu 6º informe, Euskadi e a Unión Europea, un destino compartido de prosperidade e competitividade. O neoliberal Think Tank, formado por expertos emerxentes do mundo das finanzas, presentou unha receita máxica... [+]
Os euskaltzales movemos os nosos pés tras a testemuña da Korrika, para reivindicar que queremos seguir vivindo como pobo vasco, en favor da nosa lingua.
Os primeiros pasos dáos a persoa migrante que sae do seu país de orixe en África, América do Sur ou Asia,... [+]
E un ano máis, os sindicatos organizáronnos folgas prefabricadas. E nós, individualmente, decidiremos si sumámonos ou non á folga, sen necesidade de ningunha asemblea no centro.
Ao parecer, o modelo de folga que me ensinaron a min xa non está de moda. No meu imaxinario, a... [+]
A vida rodéao todo, é finita e fráxil. Para vivir boas vidas, creo que o corpo sabe que facer, pero a mente, aínda que o saiba (cando está ben informado), a miúdo ve que cala o corpo intencionadamente. Neste silencio ábrese a cabeza ás relacións con outros xefes: o... [+]
Eroso gaude ingurunea gure egoera fisiko/emozionalera egokitzen denean. Besteak ni kontuan hartu nauenean, izan gizaki bat, objektu bat, espazio bat. Erosotasunaren klabea produktu eta espazio diseinuan beharrizan handi gisa sartu da, erosotzat jotzen dena erosgarria delako... [+]
Un amigo que vira a Mitoedad na Navarra Area cualificou de “telúrico” o que sentira. A min tamén me pareceu o que vira de casa pola televisión.
Pode pensarse que a paixón e a adhesión espertadas por Mitoaroa baséanse na visibilidade do proxecto, e así será, pero... [+]
É o costume de tomar decisións que nos cambiarán a vida co comezo do novo ano. Facemos listas en tres puntos: un, máis práctica deportiva; dous, ver a vellos amigos máis a miúdo; tres, volver a Islandia, real e metaforicamente. A medida que pasan os meses... [+]
Na circulación as prioridades desempeñan un papel fundamental. Son as primeiras cousas que aprendemos a conducir: si non dominamos as rotondas e o STOP non conseguiremos o permiso de conducir.
Con todo, as prioridades non son cuestións neutras, senón que foron modificadas... [+]
Oholtzak betiko utziko dituela jakinarazi zigun Benito Lertxundik badira jada hainbat aste, eta geroztik asko gara maila batean ala bestean umezurtz sentitzen garenak, halako galera edo abandonu sentsazioarekin, triste. Iruindarroi, behintzat, bere zuzenekoen zirrara azken aldi... [+]
Enmaráñannos a convivencia dos vascos en tres nós, e a pesar dos longos anos, a paciencia e a determinación decidida, non podemos liberar eses lazos. Polo menos hai tres nós do momento: presos, euskera, inmigrantes.
Co novo ano reunímonos en Bilbao miles de persoas,... [+]
Hoxe, 21 de xaneiro, é un día para lembrar e reflexionar sobre unha interesante efeméride da nosa historia recente. Cúmprense 50 anos do peche de 47 traballadores de Potasas de Navarra. Este peche, que durou quince días, provocou unha folga xeral en Navarra, informou o... [+]
Fai un par de semanas publicáronse varios datos de Noruega. Neste país de Europa do Norte predominaron os coches eléctricos, sendo a marca Tesla a a máis vendida, cun 90% de enerxía reciclable que se consome alí. Pola contra, as empresas públicas norueguesas non teñen... [+]
.jpg)
Estas foron as miñas últimas palabras cando fómosche, collidos da man no teu profundo soño respiratorio. O teu corazón quedou para sempre sen unha dor especial, sinxelo, digno. Como vostede queira e esixa. Como queiramos e respectamos.
Xa un mes antes da chegada do... [+]