No pobo do coidado a vida é máis posible
Os nosos pobos e cidades non nos coidan. Fáltanos terra, zonas verdes, espazos comunitarios. O noso pobo está deseñado ao servizo do capital. No pobo dos coidados, con todo, a vida é o centro.
Antes había unha rúa principal, unha rúa xigantesca que atravesaba a cidade. O consumo e a produción estaban no centro, cun ritmo frenético, e a vida nas rendijas, nos recunchos. Vida colonizada, expulsada, absorbida até o secado. Convertido nun escaparate para turistas.
Pero baixo o cemento atopamos a terra. Nalgúns lugares recuperáronse as marismas, noutros os bosques vivos, así como as pradarías. As aves achéganse aos humidais, hai insectos por todas partes, haxas, carballos, fresnos. Fan o seu camiño.
Isto coincidiu coa redución do tamaño da cidade, cando a restauración da biodiversidade converteuse nunha prioridade. No pobo da garda, o lugar que hai repártese entre os seres vivos. É un refuxio climático. A verdade é que non necesitamos outra cousa. Comprendemos que non somos donos de sitios, que só necesitamos un refuxio e un recuncho tranquilo e seguro para mirar ao mundo.
Os nosos pobos e cidades non nos coidan. Fáltanos terra, zonas verdes, espazos comunitarios. O noso pobo está deseñado ao servizo do capital
Hai unha chea de hortos urbanos aos lados das casas, nas escaleiras, nos tellados, o que sucedeu cando a soberanía alimentaria converteuse nunha prioridade. Tamén hai plantas e herba nas paredes. Podemos respirar profundamente porque o contaxio dos modos de produción deixou de ser unha oportunidade.
Agora, no pobo dos coidados, a vida é máis posible. Está feito á medida dos peóns. A maioría de nós temos unha bicicleta e hai rutas para movernos a calquera sitio a pé ou en cadeira de rodas. Temos mercados a quince minutos. Eu vou alí todos os días. Despois dos intercambios, a maioría comemos alí. Vou á asemblea xeral, a madeira está a deteriorarse nos postos de mercado, e vou propor que lla arranxe.
Despois utilizarei a lavadora do bloque, Garazi e eu quedámonos para pór as roupas da súa filla ao colar da miña semana. Vivo con outro tres amigos e coa filla de Garazi. É duro acertar co cultivo ás veces, pero arranxámosnolas/arranxámonolas. Agora acórdome, a última vez que lle tocou ao veciño limpar os espazos comúns, iso significa que esta semana me toca a min. Terei que arranxarme. Menos mal que o traballo fóra de casa está limitado.
Ademais, pronto me tocará un ano de descanso, e terei tempo para explorar novos lugares, para logo contar historias á filla de Garazi.
O movemento feminista ha organizado para o 30 de novembro en Bilbao o Pobo da Custodia. Vas empezar a construír como van ser os nosos pobos?
Bidali zure iritzi artikuluak iritzia@argia.eus helbide elektronikora
ARGIAk ez du zertan bat etorri artikuluen edukiarekin. Idatzien gehienezko luzera 4.500 karakterekoa da (espazioak barne). Idazkera aldetik gutxieneko zuzentasun bat beharrezkoa da: batetik, ARGIAk ezin du hartu zuzenketa sakona egiteko lanik; bestetik, egitekotan edukia nahi gabe aldatzeko arriskua dago. ARGIAk azaleko zuzenketak edo moldaketak egingo dizkie artikuluei, behar izanez gero.
Wikipedia.org considera que Gish gallop (galope de Gish) ou a metralladora de falacias "é unha técnica de controversia que ataca ao opoñente co maior número de argumentos posibles, sen ter en conta a exactitude ou solidez deses argumentos" e tería como efecto colateral a... [+]
A orixe do termo sitúase a principios do século XIX. Naquela época, as pretensións imperialistas dos liberais ingleses chocaron cos rusos, que se estendía en Asia e obstaculizaban os desexos de colonización de Inglaterra. Para protexer os seus intereses, Inglaterra... [+]
No último ano sucedeume ver a persoas relacionadas co ámbito non profesional en grupos dixitais que utilizaron a intelixencia artificial para dar argumentos aos demais. O compartido como propio. A propia, pero non a vinculada ao sentido da propiedade, senón a procesada desde... [+]
A través da aplicación Wallapop vendín uns altofalantes mediocres antes do verán. Quizá a descrición do produto estaba un pouco inchada, é certo. O comprador púxome tres de cinco estrelas. É evidente que non valía a pena.
A semana seguinte, levei en coche desde Irun a... [+]
A outra vez estiven no enterro do pai dun amigo. O noso amigo pediunos aos presentes que tomasen unha flor dos ramos, si así o querían. Non podo dicir que non ás flores, moito menos ás rosas, sobre todo ás vermellas. Así que collín unha fermosa rosa vermella.
Coa rosa na... [+]
Hace uns días, o novo ministro francés do Interior, Bruno Retailleau, uniuse á chamada "confusión migratoria", unha das cuestións máis perentorias. Fixo chegar aos prefectos do Estado uns mandatos claros: tolerancia cero cos inmigrantes e coas estruturas e os prisioneiros... [+]
O 15 de outubro, nos encontros de economistas de traballo, celebrouse unha interesante mesa redonda. Na mesma participaron a patronal, o Instituto Nacional da Seguridade Social e unha central sindical de Osakidetza. O tema de debate foi o absentismo que cada vez ten maior... [+]
Empecei a redactar mentalmente o meu artigo mentres estaba no coche. Normalmente teño as mellores ideas no coche, mentres condugo só. Voume a Bilbao, ao teatro Arriaga. A compañía Artedrama pon hoxe en escena a obra Miñan. É venres, 25 de outubro.
Achegándome ao atrio do... [+]
A sociedade na que vivimos está absolutamente baseada na subordinación. Ao longo dos séculos, a nosa vida foise configurando conforme a ela, e aos poucos a competencia de decisión, a liberdade e a soberanía fóronse reducindo. Ás veces quitáronnolas con forza, ás veces... [+]
O que me exasperaba moito é a maneira en que algúns médicos falan ao paciente. Fálannos de dor coma se fósemos nenos. Como me fixeron dous transplantes renais, sei de que me refiro: entre outras cousas, puxéronme un tubo no interior do pene. Debido á anestesia, non... [+]
Os dous principais electos de Kanbo (o alcalde e o primeiro ministro) son os rabiados. Tres cidadáns foron golpeados cunha plainta, por protestar a favor do desaloxo da veciña Marienea.É a segunda vez que, ás 06:00 da mañá, sácannos da cama (co veciño), un dez con... [+]
“Chegounos o momento de propostas valentes, integrais e nobres (…) para que Euskal Herria volva entrar entre as revoltas do mundo”, afirmou a amiga Hartu López Arana no seu artigo de opinión “Por unha agresión eficaz” publicado en xullo de 2018 na revista ARGIA... [+]
Cada vez apreciamos máis erros ortográficos nos escritos das redes sociais, non só dos mozos, senón tamén dos medios de comunicación. Algúns se volveron tan habituais que apenas lles desbasten os ollos.
Desta forma, podemos ler en castelán moitas cousas como: "Lla ... [+]