Porque fomos… ímolo a traballar!
Coitelos
Maniaks
Autoproducción, 2024
------------------------------------------
É habitual a creación de grupos de música no círculo da mocidade, e en Arrasate aínda máis. Pero manter a un equipo en forma esixe un gran esforzo e compromiso, e si non tiras, o tempo fai que a forza inicial váiase difuminando. Por iso deime unha sorpresa cando me decatei da volta de Maniaks e da publicación do disco. O trío vén con ganas e parece que ten as ideas moi claras.
Maniaks formouse ao redor do 2011 e, aínda que de cando en vez se fixeron uns poucos directos, estivo durmido durante moito tempo. Así, agora, coa incorporación de ideas e estilos diferentes e a aparición dun grupo renovado xunto a outra batería, Atxi de Never Surrender, foi un dos grupos máis novos.
O apego ao punk e oh! do pasado quedou lonxe; e aínda que xa o teñen no ADN, agora están moi motivados por outras sonoridades.
Son seis as cancións que compoñen o primeiro traballo, todas elas cantadas en eúscaro, cunha presenza destacada da voz e en apenas tres minutos. É de destacar e congratulante que no ámbito do rock-and-roll optouse por cantar todas as cancións en eúscaro. O Diaño é o encargado de difundir o traballo de maneira elegante: un poderoso punk-rock con moito peso na melodía, que nos lembrou nos riffs Hellacopters e nalgúns ritmos de morte –colleitas de xeracións–. Laberinatu, pola contra, ten a esencia de oh! e as raíces, pero tamén, por exemplo, a dicción vocal de Vicent Von Reverb, sempre con guitarras brillantes. En Programas de cor tamén está presente o punk-rock intenso, pegañento e melódico.
A cara B do disco desprégaa o hit! Zainetan, enérxico dentro do punk-rock-and-roll, cos principios rockeiros de Dreggen e Nicke e a esencia de ausencias como Powder Monkeys. A continuación, no Corazón rebelde, afinacións e melodías daqueles que abriron o camiño do hardcore melódico no underground europeo, oh! únense recordos e guitarras rocaneras. E para pechar o disco, ademais de traballar os tempos dos últimos mohicanos, a melancolía e as guitarras limpas dos anos 80, dan un paso máis na voz.
Ao diaño coas espadas!
Tatxers
Fume Internacional, 2024
-----------------------------------------
Guerrilleiros de melodías pop pegañentas. Como pequenos Vietcong, un tras outro, os Tatxers vólvennos a atrapar con trampas ou sen trampas. Trátase dun novo disco que o... [+]
O país das marabillas
Kinky boys
Autoproducción, 2024
---------------------------------------------
O trío creado en Bilbao ten pouco de significado no nome. É máis, fóronse desenvolvendo e modificando os percorridos dos participantes. Marga Alday é coñecida sobre... [+]
Agur Eta Omene X Alá vai A Despedida
Chill Mafia
2024
---------------------------------------------------
Chill Mafia foi enterrada pola era inaugurada pola Mafia Chill. Que non todo ten por que durar para sempre é algo que está máis claro que todo. E que agora é... [+]
Brotando de cinzas
Añube
Autoproducción, 2024
-------------------------------------------------
Hai tempo que penso moito en Debagoiena os mozos case só en música urbana ou oh! que ouven música, unha ou outra; que á parte diso non hai moitas cores nas paletas... [+]
Tuka chámase
Autoproducción
O teu-K, 2024
----------------------------------------------
A música electrónica ha chegado ao País Vasco!”, pódese ler nos últimos anos en titulares de aquí e de alá. Os xornalistas teñen datas de entrega antes de que chegue a... [+]
Every action has reaction
BLACK BACON
Artza Records/American Leather Records
----------------------------------------------------------
Desde fai máis de 25 anos, Alex Montiel, fundador da pioneira banda de hardcore HHH, veu vivir a Euskal Herria. Aquí, desde cero, puxo... [+]
Punk. O punk está de volta ou, mellor dito, non foi nunca. Os de Zikine veñen de Lekitxo (e non de Lekeitio), coa elegante Bala Galdua Zure Buru Galduan que publicaron recentemente con Pentecostés.
Filosofía “Eixu Zeuk”. Esa é a base e o obxectivo. “Toma a... [+]
A suma de catro elementos non sempre dá catro, xeralmente máis que iso. E, por suposto, andaron en varios proxectos e a saber como e por que se uniron: Atxe, Led Inferno, Osoron e Txerra. Criamos que ían facer punk polos antecedentes, pero son tan abertos e tan pouco... [+]
Non se pode facer a lectura dun grupo sen ter en conta o pasado dos seus compañeiros; e neste caso, o exercicio é aínda máis difícil. Hai un membro de Tatxers e Borla lembra ao grupo Tatxers. É inevitable pensar no grupo anterior, pero quedamos curtos, porque detrás das... [+]
Fly Shit é un dos poucos grupos hardcore que houbo en Debagoiena. Sen grandes intencións e totalmente convencidos cando o fan, teñen un percorrido firme nas costas sen apertar as présas e á vez sen cortes. É máis, nunca deron un mal concerto, nin un paso máis.No
... [+]
Oñati é un pobo especial en moitos sentidos, e non digamos, baixo a mirada dos pobos veciños, que lentes vestimos! O pobo e a cidadanía teñen moitas características propias, e o movemento que rodea á asemblea de mozas, tanto no pasado como na contorna do Gaztetxe... [+]
Cantas cousas pasan inadvertidos. Aínda que se movan en nichos, cada nicho xa non é demasiado grande? Este EP do artista Alai chega de Tolosa cunha electrónica perfeccionista ao estilo breakbeat, jungle, UK garage e house aromatizada con sabor afrocaribeño.
E o que pensaba... [+]
A pesar de que eu parecíalle Escorbutin na miña mocidade, Antton Carretero, nacido en Aramaio, sempre tivo unha mirada máis longa: punka si, por suposto, e a kinya é mellor, pero fíxase en moitos outros estilos pasando por prexuízos, canallagos, máis sensibles… Todos... [+]
Situaba ao grupo no
movemento queer de Madrid, e recentemente tiven a oportunidade de coñecelo na súa esencia, a directa. Entón decateime de que o grupo foi creado por Belén (voz e guitarra), nacido en Arxentina e desprazado de moza
a Madrid, e que se uniu a María... [+]