Elena Francis é un nome ficticio, pero si foi un programa de radio da España franquista: Consultorio de Elena Francis. As mulleres españolas enviaban unha carta á mesma para consultar ao condutor do programa: como facer unha boa ensaladilla rusa para cegar ao seu marido? E consérvaa de froita? Como cociñar con graxa para comer morcilla e chourizo con legumes?

Estas e outras tres preguntas reais están recollidas nAs cartas de Elena Francis. Unha educación sentimental baixo o franquismo. Educación sentimental durante o franquismo). É dicir, aos ollos do seu marido, estas mulleres estaban a preguntar como sería “unha boa ama de casa”.

Desde o punto de vista actual, este tipo de acontecementos parecen bastante kafkiano. Pero non. Unha versión actualizada de todo iso é o fenómeno tradwife –traditivo-wife en inglés; “esposa tradicional”–, movemento que ten o seu apoio na sociedade. Non parece que estea especialmente estendido e aceptado, pero non é un asunto fácil.

Un dos promotores máis coñecidos do fenómeno Tradwife é a estadounidense Estee Williams, unha republicana, cristiá e branca –non parece que sexa casualidade–. É unha ama de casa feliz. Nos vídeos di que non se trata de promocionar unha “única muller prototipo” como a súa, senón de que cada cal é libre para decidir a súa... pero, na súa opinión, “non poderiamos ter todos o mesmo rol na sociedade”.

Gústalle cociñar e contar receitas aos seus seguidores nas redes sociais. Faio con gusto, o que fai máis complexo o debate. E é que, a pesar do seu gusto, o seu marido está a facer que lle guste continuamente, preparando pratos doces, e esa mensaxe, cheo de felicidade, ten un coitelo escondido. Porque se está normalizando a necesidade de que o marido senta a gusto.

Nunha polémica similar estivo involucrada a moza española coñecida como RoRo, a viroso de TikTok. Como ao seu noivo e aos amigos del gústanlles estes e outros pratos, pasou horas e horas na cociña. “Gústame ensinar o amor coa comida”, dixo, ao parecer moi contenta ante a cámara. Claro que o fai contento, ou iso é o que di. Iso foi o que orixinou a polémica.

Durante varios días RoRo deu moito que falar en España. Sobre o tema, a escritora, historiadora e ex política Esther López Barceló, nun artigo escrito nO Salto, lemos: “O que pasa é que, como se basea na súa libre elección, pode dar impresión de que é unha opción lexítima e agradable para os demais, porque ser influencer dálle validez social e o público pode decidir, con total normalidade, seguir o camiño de RoRo. Ao final, parece que é unha moza que se preocupa polo seu compañeiro, non?”.

Díxome que o que vira aprendía... Que tipo de responsabilidade hai que esixir aos influencers?