Na podksemana A lanterna de diógenes atopei moitas ideas para seguir pensando na entrevista a Miguel Benasayag-eg. Entre elas, as reflexións que fai o ser humano sobre as nosas relacións coa tecnoloxía.No
diálogo compárase a influencia das diferentes tecnoloxías na historia dos seres humanos co que a transformación dixital pode ter. As mutacións nos corpos humanos derivadas dos diferentes cambios tecnolóxicos e o seu plasmación nos diferentes modelos sociais. Ao adquirir a tecnoloxía do lume, por exemplo, o corpo humano deixou a maior parte do traballo que tiña que facer o noso estómago no proceso de cociñado, e grazas a ese excedente enerxético desenvolveuse máis o cerebro, perdemos a capacidade dun órgano, pero o crecemento do cerebro trouxo consigo oportunidades nas sociedades humanas.

Benasayag di que os seres humanos temos a habilidade de establecer relacións cos instrumentos, de facer deles a extensión dos nosos corpos. Somos ferramentas creativas adaptadas aos nosos corpos e necesidades. Pero coa industrialización reprímese esta capacidade coa creación dunha máquina orientada a alimentar o capitalismo, porque a máquina ligada ao capitalismo non é un instrumento, a máquina ligada ao capitalismo conquistou certas capacidades e iniciou un proceso de expropiación do corpo. É dicir, un proceso no que non se produciron substitucións.

Di que co modelo de dixitalización que temos dáse un fenómeno similar. Pero agora que a conquista do cerebro está en perigo, que as máquinas dixitais ligadas ao capitalismo teñen a capacidade de atrofiar os nosos corpos e os nosos cerebros, e Benasayg fala de cerebros diminuídos, cerebros que evitan a complexidade e o esforzo na procura dunha resposta inmediata e binaria. A cuestión é que a cesión da competencia vinculada á transformación dixital está presente na maioría dos ámbitos da vida, non só no produtivo. Si temos cerebros colonizados, cerebros capaces de seguir procesos adaptados á máquina dixital do capitalismo, si temos cerebros diminuídos, que modelos sociais viviremos?