On Anxo!
Era imposible adiviñar quen era ou quen era a lema que lía, pero quen era!
Anxo González Olvera foi coñecido en México fai 11 anos cando os bertsolaris convidáronnos a unhas xornadas coas súas improvisadores. Vivía nun alto do outeiro, alimentándose de paxaros, pombas, pombas, ourizos, raposos, xabarís... Un delicado trobador, humilde e traballador, que cantaba aos campesiños e aos pastores en verso de sentimentos e vivencias propias, unha vida de sol e de tormentas, de aullidos e de brión. Non se sabe cantos topazos fixo (dous cuartetos cada un, dous violíns e dúas guitarras polo xeral, mentres os afeccionados bailaban ao ritmo da música) até a madrugada, cos trobadores máis prestixiosos da época. Leonila Oviedo vivía nunha comunidade coñecida como Pombas (Rexión de Xichú), onde tiña unha relación de parella cos seus fillos. É o que se coñece como “O Arribeño de Huapango”, no macizo de Xichú, sobre todo no centro de Querétaro e Potosi, é o que levan a cabo os troberos, e el, que unía de forma natural o montañismo e o huapango. O pai mandou pastar aos animais e un día, ignorando as ordes, foise á escola durante tres horas e aprendeu as vogais. O resto, e non pouco, na universidade da vida.
O pai ordenou pastar os animais e un día, sen ouvir as ordes, foi á escola durante tres horas e aprendeu as vogais.
Tal como era, humilde, xenuíno e natural. Cantaba aos mexicanos que ían aos Estados Unidos: si, ides buscar a grandeza, a gañar o ouro, a saber si volvedes. Alí acolleranvos coas mans abertas, quen cultivará a terra? Quen sementaría frijoles, millo...? Si comen o que lles deu a terra, necesitan aos mexicanos!
Nunha conferencia contounos as súas andanzas, que en moitos casos percorreu oitenta e seis quilómetros ao día, cunha guitarra que o seu pai comprara aos 19 anos. Os ollos se le nublaban ao lembrar aquela época e aquela situación. Segundo contounos, volvían dun brinco polos camiños das montañas, ávidos e sedentos, e preguntaron a unha ama de casa se tiña algo que comer nunha granxa, e, despois de comer algo, empezaron a cantar para agradecerllo. Antes de que puidese darme conta, a muller choraba e, querendo saber o motivo das súas bágoas, cando se achegou, respondeulle: "Aquí ves de que e como vivimos, e todas as semanas voume con verduras na feira coas que podo sacar algún diñeiro e comprar o que necesito en casa. Fun e veño co burro, pero morreu o mes pasado e cando vostede empezou a cantar lembroume a pesca do burro. Sabía rirse de si mesmo!
Bidali zure iritzi artikuluak iritzia@argia.eus helbide elektronikora
ARGIAk ez du zertan bat etorri artikuluen edukiarekin. Idatzien gehienezko luzera 4.500 karakterekoa da (espazioak barne). Idazkera aldetik gutxieneko zuzentasun bat beharrezkoa da: batetik, ARGIAk ezin du hartu zuzenketa sakona egiteko lanik; bestetik, egitekotan edukia nahi gabe aldatzeko arriskua dago. ARGIAk azaleko zuzenketak edo moldaketak egingo dizkie artikuluei, behar izanez gero.
Andoni Urrestarazu Landazabal naceu na localidade de Araia o 16 de xullo de 1902 e faleceu en Vitoria o 21 de novembro de 1993. Xa se cumpriron 31 anos e creo que é o momento de recoñecer o seu nome e ser, xa que non se coñece ben o legado que deixou. Umandi utilizou o nome... [+]
A escritura de autobiografía é, segundo din, a ferramenta máis eficaz para o desenvolvemento persoal, a máis liberadora. Tirar das cousas do pasado e lembralas, parece que axuda a desatar os nós do presente. Si, axuda a entender o presente e a debuxar un futuro que nos... [+]
Fixen un repaso desde o anuncio da pandemia até a traxedia de Valencia e concluín que a nefasta xestión institucional que ten a mentira e o forupe como devasa é constante da clase gobernante.
Non temos un gobernante substituto válido mentres este sistema pendular non se... [+]
O 19 de novembro é o día mundial do baño. Aínda hoxe, no século XXI, moitos traballadores e traballadoras, aquí, no País Vasco, non teñen dereito a usar o baño nas súas xornadas laborais. Exemplo diso son moitos os traballadores do transporte.
Os aseos son a clave da... [+]
Sabemos que a intelixencia artificial está a representar moitos campos no ser humano: confort, velocidade, eficiencia... Fixéronnos crer que o esforzo humano é un obstáculo nas necesidades de velocidade deste mundo capitalista. As agresións para reducir as nosas... [+]
Nas últimas semanas non foi posible para os que traballamos en arquitectura que o fenómeno climático de Valencia non se traduciu no noso discurso de traballo. Porque debemos pensar e deseñar a percorrido da auga en cubertas, sumidoiros, prazas e parques de edificios. Sabemos... [+]
A autoestima ás veces parece algo íntimo. Pero se a autoestima ten que ver coa imaxe que un ten de si mesmo, co valor que se dá a si mesmo, tamén terán que ver as decisións que poida tomar. Que valor ten alguén que non pode decidir? Entón pómonos a mirar á nosa nai. E... [+]
Os Sanmartines son moi coñecidos nos nosos caseríos, xa que é o momento de matar o porco. Con todo, moita xente non saberá que antes o día de San Martín marcaba o fin do ano agrícola. E iso non era ningunha bobada. De feito, a finais de ano había que pagar unha renda... [+]
Durante toda unha semana falamos sobre o libro As aventuras de Pinocho de Collodi, na aula da universidade, con profesorado de Educación Infantil e Primaria. A nosa referencia principal foi a bonita edición que Galtzagorri publicou en 2011, que incluía o preámbulo, con 171... [+]
“Apréndese andando e cantando”. Esta foi unha das materias desta semana nos grupos de C2. Non se trataba de aprender a cantar ou a pé, senón de utilizar correctamente o futuro. A actividade deume que pensar e pregunteime como aprendemos a ensinar. Ouvín a moitos que... [+]
A supervivencia do eúscaro non é o único problema que os vascos xogamos na partida política, pero si, como elemento máis característico da euskaldunización, o que máis reflicte a nosa situación. Mostra moi ben o que non aparece tanto noutros ámbitos. En primeiro lugar,... [+]
En Sociología da Educación existe unha pregunta clásica: para que existe o sistema educativo nunha sociedade? As respostas á pregunta son numerosas e cambian segundo a época. Pero entre eles cabe destacar que a escola ten como obxectivo principal a creación de futuros... [+]
Coas palabras do poeta Vicent Andrés Estellés, son un entre tantos casos, e non un caso illado, raro ou extraordinario. Desgraciadamente, non. Entre tantos, un. En concreto, segundo o Consello de Europa, e entre outras institucións de gran traxectoria como Save The Children,... [+]
O problema da vivenda é un problema estrutural que vén de lonxe. O que debería ser un dereito humano non é máis que un dereito subxectivo. Digo que é unha fraude porque, aínda que todas as institucións e todos os partidos políticos digan unhas palabras bonitas, non se... [+]