O mito do mercado libre
Como na Idade Media dominaba Deus, na época moderna vivimos sometidos ao mercado e ás súas ríxidas leis. Os grandes soldos de alto nivel están determinados polo mercado, xa que os premios dos CEO de Iberdrola ou BBVA márcanos os mercados do seu sector, aínda que levan 300 veces máis ao saco que un simple empregado. Esta regra quedou clara cando a Rodrigo Rato lle preguntaron por que as caixas estaban tan mal: “É o mercado, amigo”. Mentres tanto, a maioría dos gobernantes das caixas de aforros levaron a casa gran cantidade de diñeiro público e privado, polo que moitos terminaron en prisión.
A Organización Mundial do Comercio (OMC) dinos claramente que co mercado libre a economía mundial estaría mellor, que o consumidor tería máis capacidade para adquirir bens e servizos e que tamén se coñecerían melloras no emprego. Á fin e ao cabo, a OMC só explícanos unha parte da verdade, mentres esconde o reverso.
Para que o mercado sexa efectivo, as persoas traballadoras, as mercadorías, o capital e os servizos deben moverse sen obstáculos no mundo. Iso é o que esixe a economía globalizada, que os impostos fronteirizos deben desaparecer e que as normas xurídicas, fisicosanitarias deben igualarse entre os países. Pola contra, os mercados non son eficaces e prexudica a todos.
O espazo ideal para incrementar a eficiencia dos mercados libres é o da UE. Con todo, no mercado da UE os tráficos de capitais non están á marxe dos obstáculos. Un exemplo claro témolo no tema da empresa Talgo. Utilizaron un fondo de capital húngaro disposto a entrar no capital social de Talgo e un argumento banal para desfacerse desa nova propiedade: que ese fondo está relacionado co capital ruso e que Rusia está no “eixo dos malvados”, foi suficiente para escorrentar o capital fresco da empresa vasca. O outro caso foi o de impedir a fusión entre Commerzbank (alemán) e o UniCrédito italiano, ambos os bancos da Unión Europea (UE).
Os países desenvolvidos establecen as súas propias normas en detrimento de os pobres. Pero, que ocorre cando a nosa mercadoría comeza a producir un país como China, mellor en calidade e prezo?
As mercadorías non circulan libremente. Até agora, a OMC obrigaba a todos os países, especialmente os pobres, a reducir os impostos sobre as mercadorías. Desta maneira, os países desenvolvidos podían acceder facilmente aos países pobres de destino. Os países desenvolvidos establecen as súas propias normas en detrimento de os pobres. Pero, que ocorre cando a nosa mercadoría comeza a producir un país como China, mellor en calidade e prezo que os desenvolvidos?
Este caso dáse actualmente nos coches eléctricos, aceiros, electrodomésticos, etc. De todos os bens, o máis rechamante é o dos coches eléctricos. Para facer máis rendible a automoción, moitas empresas trasladáronse a China desde a UE ou EEUU, o que supuxo un gran desenvolvemento da industria da automoción en China, onde os coches eléctricos son máis baratos que os de aquí e, ademais, resultan tan atractivos como os nosos en canto a tecnoloxía e aspecto físico. Así, para protexer a industria dos coches eléctricos da UE ou EEUU, impuxéronse aos turismos chineses límites: Canadá e Estados Unidos ao redor do 100%, a UE o 38%…
Peor aínda, por exemplo, si as empresas da UE queren evitar as sancións de Estados Unidos, non poderán vender maquinaria ás empresas chinesas, si esas máquinas teñen compoñentes electrónicos producidos en Estados Unidos, todo iso en nome da seguridade. Ás agachadas, preténdese frear o desenvolvemento económico de China, tal e como sucedeu no século XIX coa guerra do Opio.
En consecuencia, a curto prazo, o consumo desmesurado entre nós podería reducirse e o medio ambiente agradeceríao. Seguro.
Bidali zure iritzi artikuluak iritzia@argia.eus helbide elektronikora
ARGIAk ez du zertan bat etorri artikuluen edukiarekin. Idatzien gehienezko luzera 4.500 karakterekoa da (espazioak barne). Idazkera aldetik gutxieneko zuzentasun bat beharrezkoa da: batetik, ARGIAk ezin du hartu zuzenketa sakona egiteko lanik; bestetik, egitekotan edukia nahi gabe aldatzeko arriskua dago. ARGIAk azaleko zuzenketak edo moldaketak egingo dizkie artikuluei, behar izanez gero.
Os domingos de setembro é costume subir a Ernio, bailar en Zelatun e comer chourizo morro, ou algo así. O peor tempo non fai falta xente. Este ano, cando os meus amigos se marchaban máis temperán e eu atrasábame, subía só, atopándome coas cuadrillas que baixaban. A... [+]
No libro fronteirizo de The House on Mango Street, escrito por Sandra Cisneros, o can dun personaxe ten dous nomes: un en español e outro en inglés. É posible que a primeira vista poida resultar estraño, mesmo para un libro, pero se un pensa máis tranquilamente, advírtese... [+]
Era imposible adiviñar quen era ou quen era a lema que lía, pero quen era!
Anxo González Olvera foi coñecido en México fai 11 anos cando os bertsolaris convidáronnos a unhas xornadas coas súas improvisadores. Vivía nun alto do outeiro, alimentándose de paxaros, pombas,... [+]
Os utopianos do libro Utopía de Tomás Moro amaban lelo. A boa educación das letras leváralles a comezar na infancia e a proseguir a súa vida adulta sen que ninguén lles ordenase nada, lendo e aprendendo e lendo máis. Imaxinade o tempo dedicado a iso polo mero pracer de... [+]
Na podksemana A lanterna de diógenes atopei moitas ideas para seguir pensando na entrevista a Miguel Benasayag-eg. Entre elas, as reflexións que fai o ser humano sobre as nosas relacións coa tecnoloxía.No
diálogo compárase a influencia das diferentes tecnoloxías na... [+]
A terceira vez que recibía os mesmos datos que o estudante, non lembraba máis que esas frases tan usadas, nas que a nada esmagara a miña intelixencia: “Non somos nada”, “a vida non ten sentido”, “Deus, si é tan inocente como din, por que nos fai isto?”. Non... [+]
A responsabilidade é do Estado sionista de Israel, que, coa axuda dunha gran parte da poboación, soldados, colonos, etc., está a facer limpeza étnica e xenocidio contra os países e pobos de ao redor.
Os Estados occidentais tamén lles apoian, danlles armas e préstanlles... [+]
Iso díxome o ex alumno, que tardou moito en presentar unha denuncia que estaba nos xulgado meses e que, por recomendación do psicólogo, retirara a denuncia de violación. E eu permanecía calado, sen poder adiviñar que dicirlle ao mozo que aínda presentaba síntomas de... [+]
Non é un sinal de orgullo mirar ás persoas que están ante min coma se non fosen persoas? Si, claro que si. Pero como podemos esperar que os demais se entendan? Comprender, observar, mirar. Querer entender aos demais non require esta actitude orgullosa? Sabendo o que é ser... [+]
Din que pasou un ano. Nunca comprendín o arrogante costume que temos os occidentais: aínda que o conflito dure case un século, adaptamos as datas ao noso gusto, regalando a importancia que queiramos. Foi diferente a última época para os palestinos que están presos no seu... [+]
Hai vinte anos que son profesor e estiven dando clases en todos os niveis de Secundaria, e hoxe é o día que non teño claro cal é o papel do profesor.
Na longa escaleira da educación regrada, cada nivel ten as súas propias características. Na ESO, por exemplo, os bos... [+]
Non é casualidade que o Día da Hispanidade, o da Garda Civil e a Virxe do Alicerce coincidisen nesa data. O tres representan estruturas opresoras (estatua, exército e igrexa). Doutra banda, hai resistencia indíxena e poboación represaliada polo Estado español a través dos... [+]
En cantas excursións, saídas ou paseos amistoso ouvimos que todos os camiños levan a Roma? Moitas veces, e ás veces, sentín o deber de dicirllo. A verdade é que creo que sempre entendín mal esta expresión. Sempre imaxinei un camiño recto, no que se abría un camiño... [+]