Por que avergoñarse?
Estásenos acabando a vergoña? Este é o diagnóstico de varios autores actuais. Xa non existe unha mirada que nos poida avergoñar? Outra cousa que Jean-Paul Sartre describiu en 1943 ao redor da vergoña, é que alén da fechadura, co ollo pegado na ranura da chave, unha persoa é sorprendida mirando e sente vergoña. Nas pantallas actuais, en cambio, si cáptase ao observador, recibiremos unha invitación a mirar con el: "Vaia! Sentar e ve o vídeo comigo!”. Adóitase ouvir que vivimos nunha cultura pornográfica en xeral, o que se di que é a clave é mostralo todo transparente, cru e descarado.
Nada de complexos! Living your life. Dá a impresión de que avergoñarse só é cousa dos débiles, dos perdedores. Noutros tempos, con todo, non houbo unha visión pexorativa da vergoña. Hoxe en día, con todo, a vergoña converteuse nun estigma social. Pódese relacionar esta tendencia coa lema do individualismo? Como pode a vergoña pór talles límites á nosa liberdade persoal?
Dá a impresión de que avergoñarse só é cousa dos débiles, dos perdedores. Noutras épocas, con todo, non houbo visións pexorativas sobre a vergoña
Na escola, nos medios de comunicación ou nas relacións interpersoais, pódense escoitar moitos consellos psicolóxicos contra a vergoña, ao estilo dos coach. Vive con indiferenza, sen temer o que dirán os demais, aínda que o que dirán poida ser razoable; non interrompa as súas opinións, por estúpidas que sexan. Deixemos que a cabeza e a boca sexan libres. Un rei só debe existir: Eu. O máis vergoñoso é estar avergoñado. Sentir culpable se dáche vergoña. Porque ese é o único motivo para sentirse culpable: non gozar o suficiente da vida, da vergoña.
Quizá non sexa tan fácil morrer de vergoña, de acordo . A honra non é o ideal actual e non creo que sexa a vía de recuperar o valor social da honra, que era a forma antiga de avergoñar á xente pola reputación. Pero cal foi o xiro neoliberal da vergoña? Eliminar a vergoña e demostrar que estamos a gozar de forma descarada como consumidores?
A vergoña é revolucionaria: ese é o título dun libro de Frédéric Gros. É demasiado moralista ese discurso? Non o poría con maiúsculas, quizá tamén é dicir demasiado. Pero creo que, dalgunha maneira, a convivencia e a vergoña van da man. A vergoña ante a mirada dos demais pode pór límites a algunhas das nosas condutas e apostar por unha forma máis digna de relacionarnos. Quizá non sexa tan malo que a comunidade nos provoque un pouco de vergoña veciñal. E, afortunadamente, aínda que nos esforzamos moito en facer caso aos novos coach, é posible que non se poida erradicar totalmente a vergoña.
Bidali zure iritzi artikuluak iritzia@argia.eus helbide elektronikora
ARGIAk ez du zertan bat etorri artikuluen edukiarekin. Idatzien gehienezko luzera 4.500 karakterekoa da (espazioak barne). Idazkera aldetik gutxieneko zuzentasun bat beharrezkoa da: batetik, ARGIAk ezin du hartu zuzenketa sakona egiteko lanik; bestetik, egitekotan edukia nahi gabe aldatzeko arriskua dago. ARGIAk azaleko zuzenketak edo moldaketak egingo dizkie artikuluei, behar izanez gero.
Recollín o seu e-mail no portal da folga, no correo persoal. Ao principio pensei que era para dar a coñecer, como moitos outros, as posibilidades que temos ante a folga. Pero non, o e-mail recibido era o movemento político e comunicativo contra a folga.
Confesareivos que me... [+]
Asteburu honetan 'estetikoa' hitzaren inguruan pentsatzen aritu naiz, lagun batek esandako esaldi baten harira: “Lan hau estetikoa da”. Estetikoa hitzaren etimologia aztertu dut, badirudi jatorrian zentzumenen bidez hautematea zela bere esanahia, eta gerora... [+]
Azken urteotan, industria politikaren kontzeptua hainbat mailatan indarrez berragertu da. Neoliberalismoaren mailua izandako erakundeak, Nazioarteko Diru Funtsak, gaur egun zera azpimarratzen du: merkatuek baliabideak modu eraginkorrean esleitzeko eta arazo horiek konpontzeko... [+]
O día anterior, en Bilbao, reuninme cun amigo no bar Bira. Púxenme a pasear e dixen: “Claro, como es Giputxia, ja, ja”. E el subliñou que non era guipuscoano. Sen entendelo, continuei dicindo, “Ah! Non? Pero naciches en San Sebastián?”. “Si, nacín alí, pero eu... [+]
Tiven moitas dúbidas, independentemente de que abrise ou non o melón. Atrevereime, maldita sexa! Quero pór sobre a mesa unha reflexión que teño en mente hai tempo: non é xusto que a muller que deu a luz teña a mesma duración que o outro proxenitor. Mellor dito, o mesmo... [+]
Mundu mailako erasoaldi inperialista betean gaude, mendebaldeko burgesiak gidatuta. Ofentsiba inperialistak hartu duen forma gerrarena da, aldaera guztiekin: gerra ekonomikoa, gerra kognitibo eta kulturala, lawfarea; eta, noski, gerra militarra. Mendebaldeko inperialismoak... [+]
Acabo de ver unha serie doutro triste detective. Todas as tramas sucédense nunha remota illa escocesa. Xa sabedes como funcionan estas ficcións: moitos mortos, xente corrente pero non tanto, e unha paisaxe verde escuro. Nesta ocasión lembroume unha viaxe que fixen aos Países... [+]
A verdade é que non sei por que estou a escribir isto. No ambiente conflitivo de hoxe en día non se toman ben este tipo de opinións. É posible que ARGIA non publique isto, xa que non coincide coas opinións que publicaron até agora (pero se finalmente decidiron publicalo,... [+]
O 15 de xaneiro o lobby tecno-empresarial Zeditzak presentou o seu 6º informe, Euskadi e a Unión Europea, un destino compartido de prosperidade e competitividade. O neoliberal Think Tank, formado por expertos emerxentes do mundo das finanzas, presentou unha receita máxica... [+]
Os euskaltzales movemos os nosos pés tras a testemuña da Korrika, para reivindicar que queremos seguir vivindo como pobo vasco, en favor da nosa lingua.
Os primeiros pasos dáos a persoa migrante que sae do seu país de orixe en África, América do Sur ou Asia,... [+]
E un ano máis, os sindicatos organizáronnos folgas prefabricadas. E nós, individualmente, decidiremos si sumámonos ou non á folga, sen necesidade de ningunha asemblea no centro.
Ao parecer, o modelo de folga que me ensinaron a min xa non está de moda. No meu imaxinario, a... [+]
A vida rodéao todo, é finita e fráxil. Para vivir boas vidas, creo que o corpo sabe que facer, pero a mente, aínda que o saiba (cando está ben informado), a miúdo ve que cala o corpo intencionadamente. Neste silencio ábrese a cabeza ás relacións con outros xefes: o... [+]
Eroso gaude ingurunea gure egoera fisiko/emozionalera egokitzen denean. Besteak ni kontuan hartu nauenean, izan gizaki bat, objektu bat, espazio bat. Erosotasunaren klabea produktu eta espazio diseinuan beharrizan handi gisa sartu da, erosotzat jotzen dena erosgarria delako... [+]