Concerto organizado pola Fundación Columbus dentro do Festival Musical ‘RenHacer’.

Orquestra Sinfónica de Bilbao.

Dirección: Ramón Tebar.
Solista: Joaquín Achúcarro.
Programa: Obras de Guridi, Grieg e Brahms.
Lugar: Palacio Euskalduna de Bilbao.
Data: 13 de setembro.

-------------------------------------------------------

Era imposible renunciar ao concerto solidario organizado pola Fundación Columbus. Ao tratarse dunha fundación dedicada á investigación de enfermidades ultrarrápidas, é importante apoiar este tipo de iniciativas. E si no escenario temos un músico como Joaquín Achúcarro, o estímulo é incrible.

Aos seus 91 anos (cumprirá 92 o 1 de novembro), Achúcarro segue sendo o habitual pianista carismático, elegante no fraseo, humilde, que se une á orquestra para crear un todo de gran beleza. Achúcarro é un espello que nos gustaría mirar a todos. A esa idade, con capacidade, sen descanso… non todo o mundo ten ese agasallo na vida. A non ser polo bastón que usa para camiñar, poderiamos dicir que era moito máis novo.

A Orquestra Sinfónica de Bilbao, baixo a batuta de Ramón Tebar, interpretou un programa marabilloso. Comezaron co Preludio dO Caserío, de Guridi. A interpretación foi suave e tenue. O director fíxose co ritmo marcado da partitura.

A continuación, concerto para piano nA menor op. Escoitamos 16, un dos concertos máis belos e coñecidos do repertorio pianístico. Trátase dun concerto con tinguiduras norueguesas, con numerosas referencias ao folclore escandinavo. O piano ten moitos momentos nos que mostra as súas características líricas e virtuosistas, cunha magnífica cadencia e unhas fermosas pasaxes. Achúcarro, elegante, enfrontouse con gran facilidade ás enormes dificultades da partitura. Quizá o escoitamos con menos forza, pero cunha gran finura de pulsación, sen dúbida, compensando a perda do volume de son. Foi unha alegría escoitar nas súas mans a Adagio, tan intimista e soñador. A danza popular, protagonista do terceiro movemento, chegounos con graza e vitalidade e, ademais, ante o aplauso dos aplausos, Achúcarro regalounos unha das pezas líricas de Grieg chea de matices.

Na segunda parte, a BOS non perdoou o cuarto Brahms. Interpretou a sinfonía no meu menor op.98. As obras de Brahms son o punto álxido do desenvolvemento da sinfonía na historia da música. Expresan a solidez e o cume deste xénero na linguaxe romántica. A cuarta sinfonía é unha das obras máis emocionais que se compuxeron até o momento. Estalido de nostalxia. Diría que o primeiro tema do primeiro movemento, coa escuridade que rompe, é o tema máis belo do repertorio sinfónico de todos os tempos. Foi unha versión romántica, sen excesos, tranquila, que a Orquestra estirou con claridade e certeza en todo momento.

Un bo concerto para unha boa causa.