Teño bastantes crises existenciais á miña ao redor. Para pasar a adolescencia/mocidade pola hipocrisía, para representar o que querían ser persoas boas (sendo xusto, é parvo que di si ao que non é), era vivir unha vida real, é máis, facer a revolución, e agora, despois de corenta anos, non son iso (era unha mentira), non son o que realmente querían: ser sempre tan millonarios como para poder perdoar a vida aos demais (familiares, caseiros, bibliotecas)......... De feito, dinos o filósofo (Lido en eúscaro en Berria): «O primeiro é non mentir consigo mesmo, diría eu, en todos os ámbitos da vida».
A min tamén me invade a crise existencial cando vexo a varias persoas padecendo crises existenciais, “como son capaces de ter unha memoria tan curta? Como podían evitar as contradicións sen crear crises, saltarse as tristezas, psicopatizar... e saír gratis?”. De feito, saíulles un pouco de éxito: teñen boa aparencia, usan roupa nova, poden decorar a personalidade con caprichos enxeñosos (“non podo soportar copas tan grosas”, “eu sempre panos de tea”, “así se pode estragar o peixe”). Ocorre que non poden mirar cara atrás sen perder o coñecemento de golpe. Ocorre que esa mesquiña soidade deixa vítimas no camiño. A cuestión é que os demais, algúns, acordámonos. Sodes cretinos de entón. «O primeiro é non mentir consigo mesmo, diría eu, en todos os ámbitos da vida», di Draghi, para subliñar que a crise de Europa é existencial, e que o que necesita é basicamente... diñeiro público.
Hai uns anos existía o diñeiro público, que non gastaba diñeiro público. Ademais de todos os que afogamos nas arestas dos nosos dereitos, a min veume a troika ao ver ao home. A troika, Grecia, os suicidios... o banco central que dirixía era estrangulado entón (tamén Alemaña), porque estaba preocupado pola inflación. Outra cousa existencial, despois de vender unha estafa chamada constitución. En canto vexo algunhas caras sinto unha gran inconsistencia dentro: non sei si distínguese o meu (o que el dime: ti non es ninguén, eu son quen, e o meu fanatismo financeiro), ou o seu (como se pode vivir un sendo tan pouco humano), ou o noso (como aínda utilizamos Europa, utilizámolo competitivo, utilizámolo “preparado para o futuro” desde os criminais presentes). Europa morrera hai moito tempo. Porque merece a pena (non existir).
Bidali zure iritzi artikuluak iritzia@argia.eus helbide elektronikora
ARGIAk ez du zertan bat etorri artikuluen edukiarekin. Idatzien gehienezko luzera 4.500 karakterekoa da (espazioak barne). Idazkera aldetik gutxieneko zuzentasun bat beharrezkoa da: batetik, ARGIAk ezin du hartu zuzenketa sakona egiteko lanik; bestetik, egitekotan edukia nahi gabe aldatzeko arriskua dago. ARGIAk azaleko zuzenketak edo moldaketak egingo dizkie artikuluei, behar izanez gero.
Estás no bar, na barra, pedindo. No mostrador outras persoas tamén. En breve tocarache a quenda, pero o criado non che preguntou que é o que queres, saltouche e atendeu ao home que veu detrás de ti. Quedóuseche a cara estúpida e queres atraer a atención do camareiro, que... [+]
Un prestixioso arquitecto chega desde Londres a un pequeno pobo galego. Trátase de David Chipperfield, un edificio con oficinas en Berlín, Milán e Xangai, e que conta cun amplo equipo de edificios. Unha arquitectura elegante, requintada, feita por un Sir. A historia comeza na... [+]
Gustaríame escribir a esta cousa que levo dentro. Cúmprense case cinco anos da pandemia, e os que eramos mozos naquela época, aínda que seguimos sendo mozas, comezamos a orbitar noutros espazos. A vivenda, o proxecto de vida, a maternidade, o traballo, a saúde... as ordes... [+]
Lembran? O 90% do Parlamento aprobou o Acordo Educativo hai dous séculos –perdoa, dous anos–. A reacción dos congresistas da esquerda moveuse entre euforia e satisfacción moderada. Segundo o documento aprobado, os centros privados seguirían recibindo diñeiro público,... [+]
Estar é facer. Así o di este ano a Feira de Durango, e é certo, polo menos no caso da propia feira e tendo en conta a Euskal Herria. A presente edición é xa a 59 edición da Azoka, e o feito de que cada ano se celebre demóstrao que a Feira de Durango é unha forma de facer... [+]
En Bilbao traballei durante cinco anos con colectivos en risco de exclusión, ao redor da fenda dixital, sobre todo coas mulleres. No camiño, atopeime con violencias machistas e outros moitos problemas. De forma moi orgánica, comecei a relacionarme e a entender o traballo dos... [+]
O Consello de Euskalgintza está a alertar da emerxencia lingüística que estamos a vivir nas últimas semanas. Pasaron bastantes anos desde que se empezou a describir a situación do proceso de revitalización do eúscaro no cruzamento, na rotonda, no inpasse e con palabras... [+]
En 2006, Baltasar Garzón, entón xuíz estrela, sufriu unha especie de revelación e redactou unha práctica que garantía os dereitos dos detidos por terrorismo. O mesmo xuíz viu pasar pola súa sala a centenares de detidos incomunicados, moitos deles con evidentes signos de... [+]
Son un dos máis bonitos recordos que teño no corazón. Naquela época estaba a facer Filoloxía Vasca e fomos a unha sociedade de Arbizu a un concerto de Ruper Ordorika. Alí estaban Rikardo Arregi Diaz de Heredia e Juanjo Olasagarre. Non me atrevín a dicirlle a Arregi que... [+]
Recentemente, ante a pregunta sobre en que consistía a emerxencia climática, un científico deu a excelente resposta: “Mire, a emerxencia climática é esta, cada vez ves no teu móbil máis vídeos relacionados con fenómenos meteorolóxicos extremos, e cando te dás conta,... [+]
Dise que Simone de Beauvoir escribiu que o opresor non sería tan forte si non tivese cómplice nas liñas do oprimido. A min paréceme moi normal... Que queredes? Cando estás pisado, tamén é comprensible que queiras mellorar a túa condición, e para iso é moi útil ofrecer... [+]
Non é tarefa fácil definir o que traerá o novo mandato de Estados Unidos no ámbito económico. O eixo da nova estratexia económica será a peculiar unión entre o liberalismo e o proteccionismo para o sector exterior. A pesar do que ocorreu en Estados Unidos de forma... [+]
A evolución que tomou Internet nos últimos 15 anos, unido ao seu modelo tecnolóxico e de negocio, fainos pensar que é unha ferramenta para incrementar os peores aspectos da humanidade. En todo o mundo creáronse axentes que non están satisfeitos con esta idea. Traballan... [+]