Traducido automaticamente do vasco, a tradución pode conter erros. Máis información aquí. Elhuyarren itzultzaile automatikoaren logoa

"É moi perigoso pensar que calquera pode ensinar linguaxe de signos"

  • Para Aitor Bedialauneta (Ondarroa, Bizkaia, 1991) é “imprescindible” que se escoiten e respecten para traballar en rede. O presidente da Federación Vasca de Asociacións de Persoas Xordas, Euskal Gorrak, referiuse á importancia de preservar a calidade da linguaxe de signos. Denunciou que en Hego Euskal Herria non hai graos universitarios en lingua de signos e que faltan intérpretes.
Zarata mediatikoz beteriko garai nahasiotan, merkatu logiketatik urrun eta irakurleengandik gertu dagoen kazetaritza beharrezkoa dela uste baduzu, ARGIA bultzatzera animatu nahi zaitugu. Geroz eta gehiago gara, jarrai dezagun txikitik eragiten.

Até hai pouco, o uso da lingua de signos estaba prohibido. A sociedade non o consideraba como lingua e utilizábase unicamente en espazos privados “seguros” como as asociacións de persoas xordas. Bedialauneta explicou que foi cambiando cos anos: “Grazas ás reivindicacións e a loita das persoas xordas, comezamos a integrar a lingua de signos na sociedade vasca, e cada vez hai máis xente que utiliza a lingua”. Con todo, advirte que hai que ser prudentes no seu uso e coidar o idioma e a calidade: “Si facemos un uso inadecuado da linguaxe de signos, as persoas xordas sufriremos as indemnizacións”. Subliña que é importante respectar a lingua e non deixar a transmisión en mans de calquera: "Aínda que sexa con boa vontade, sen querer as cousas pódense facer mal. É importante preguntar ao odio ante calquera dúbida”.

Os intérpretes da lingua de signos xurdiron das reivindicacións do movemento asociativo dos xordos. O seu traballo consiste en servir de ponte para a comunicación entre os que coñecen e non coñecen a lingua de signos: “Os intérpretes non están para ter protagonismo ou para ser representantes de persoas xordas, non falan por ninguén, interprétano dun idioma a outro”.

"Queremos que haxa profesores xordos para que os alumnos se relacionen coa comunidade xorda"

Debido á escasa formación, hai tempo que denuncian a falta de intérpretes. Noutras linguas, como o eúscaro, o francés e o castelán, existen graos de tradución e interpretación na Universidade do País Vasco. No caso da linguaxe de signos, non: “Por que as linguas orais son graos universitarios e lingua de signos un ciclo de grao superior?”. Desde a Federación levan anos demandando un grao universitario: “As administracións públicas crían que coas promocións que saían dos ciclos de grao superior era suficiente e, a pesar das nosas peticións, non era necesario crear máis intérpretes”.

En 2016, o ciclo de grao superior foi substituído polo de grao en Álava, Bizkaia e Gipuzkoa, pero non levou a cabo. En 2018 activouse a alarma e denunciouse a falta de profesionais: “Falamos coa administración, pero non nos escoitan”. A necesidade aumentou e o Goberno Vasco comezou a darse conta da gravidade en 2020: “Non se podían garantir moitos servizos porque non había intérpretes, por exemplo, na educación había alumnos sen intérprete”. De face ao curso 2024-2025, a UPV/EHU vai ofrecer un título propio en outubro. Será unha formación dun ano. Segundo o presidente da Federación, aínda que non é un grao, é un paso máis no camiño de ofrecer unha formación completa.

Profesorado xordo no centro

A pesar da súa satisfacción, móstrase crítico co profesorado e destaca a necesidade de contar con profesorado xordo. No caso da Universidade Rei Juan Carlos de Madrid, teñen un grao de catro anos, pero non hai profesores xordos: “As promocións de intérpretes que saen de aí, non digo que sexan todas, pero como en xeral non teñen relación coa comunidade xorda, non teñen actitude positiva cara ás persoas xordas e teñen faltas de respecto”. Subliña que non queren reproducir este modelo na UPV: “Os intérpretes creáronse grazas ás persoas de odio. Queremos que haxa profesores xordos para que os alumnos se relacionen coa comunidade xorda”.

Ademais da formación axeitada dos intérpretes, engadiu que o ideal sería que a sociedade en xeral coñecese a linguaxe de signos. Si non se sabe, o mellor é comunicarse a través de textos breves e sinxelos, di: “Moita xente dinos que lean os beizos, pero iso é moi difícil. Non todo o mundo é capaz de ler os seus beizos, non todos pronuncian igual, é dicir, amodo. Ademais, non se poderá circular así máis de cinco minutos. Non se pode garantir unha comunicación segura”.

Por iso, aplaudiu que nalgúns institutos a lingua de signos sexa unha materia optativa. No entanto, considerou necesario garantir a calidade da lingua: “Pode ensinar calquera que saiba linguaxe de signos? Non, é moi perigoso pensar que calquera pode ensinar a linguaxe de signos. Ten que facelo alguén cunha formación especial”.

UNHA PARTE DO CORPO

-Ollos e mans. Escoitar é imprescindible para protexerse, traballar da man e facer a rede. No caso de Gorrón facémolo a través dos ollos. Ademais, as mans son indispensables para a comunicación".

 


ASTEKARIA
2024ko irailaren 15
Azoka
Interésache pola canle: Gorputz hotsak
Sons corporais
"É unha cuestión de xénero: o sistema sanitario exclúenos e atácanos, somos invisibles"
É unha persoa moi enerxética e mentres o seu corpo permítelle, Espe Ciriza Asenna, membro da Asociación Navarra de Endometriosis (Pamplona, 1981), tenta gozar do “máximo”. Presenta endometriosis, o que provoca unha dor crónica “tremendo”. Operáronselle catro e... [+]

Eguneraketa berriak daude