UGER
Cando: 11 de agosto
Onde:Ermida de Santa Clara (Ondarroa)

--------------------------------------------------------

Fomos a tentar sobrevivir á calor na costa, bañámonos na praia que se ía baleirando, cear e ver os concertos do día de Santa Clara. Seguindo as indicacións dos que nos atopamos no camiño, lanzámonos chancletas baixo os talóns e lanternas de móbil na man. O son das ondas procedentes da marxe dereita foise unindo coa música que se escoita desde a cima do outeiro. Xa comezou o concerto, antes das horas anunciadas.

Santa Clara de Ondarroa está formada por dous edificios e unha ermida anana; os que nalgún momento foron construídos en nome da fe cristiá, agora son revividos por outras crenzas. Baixo a arboleda, o escenario atópase fronte á ermida, con soportes curiosos: os bafles están sostidos por troncos cortados e o sintetizador por unha estrutura de vellos mobles de casa.

Tras o grupo Hil da localidade biscaíña, atópase no escenario o grupo Uger, procedente de Bilbao, con ao redor de 50 persoas mirando. No cartel puiden ler o rock alternativo co nome de apelido, e en moitas ocasións tamén puxeron punk rock. Pode ser unha desas bandas que non é fácil pór o apelido, xa que nadan en influencias musicais moi variadas. Para min, Uger é unha lista de grupos musicais que utilizo como ungüento para acalar o ruído interior –é un apelido demasiado longo e demasiado meu, seino–. Contaron coa participación de artistas da talla de Fugazi, New Order, marmol, Joy Division, Nirvana, Sonic Youth ou Anari.

Custoume, nun primeiro momento, concentrarme no concerto, grazas aos traballos para situarme nun novo lugar tan especial e aos despedidos de persoas que non vin. Pero como fixen cando a ouvín por primeira vez, quedeime atrapado no instrumental da canción Denbora.Baixo o título O Ser, Cinco e A Fe e o Fin cantan a súa canción e aterran con Rosales. Crearon un directo potente mesturando vellas, novas, intermedias e algunha versión.

“Bilbao é un cadaleito xigante que come Ugerra”, escribiu Sonia González. O Quinteto, procedente das entrañas do xigante Cadaleito, compartiunos, para terminar o concerto, a súa fórmula de supervivencia. Dando paso ás melodías de electrónica que veñen a continuación, puxeron en escena un experimento afincado no local, cantando “faremos o que nos guste, multiplicarémonos” e bailando Santa Clara.

Creceremos, si. Pero mentres tanto, faremos o que nos guste, encher de música as cidades herrumbrosas e os outeiros da costa, e atoparnos nas cálidas noites de verán con chancletas para facer o noso tempo e os nosos destinos. Tamén niso radica a nosa fe e o noso propósito.