Non é o único elefante da clase
Pello Salaburu puña en valor nas redes sociais que dentro de quince anos o peso da poboación inmigrante en Bizkaia multiplicaríase até chegar ao 22% do total da poboación, o que “constitúe en realidade a ameaza do eúscaro”. Naturalmente, tirados desta maneira, sen máis detalles, se enardecieron rapidamente (para escribir o artigo, 76.100 visitas), acumuláronse as respostas, acumuláronse os votos (poucos) e os contrarios (moitos), así como algúns insultos, e eu mesmo agarreime ao anzol. Salaburu e os seus defensores afirmaron que a esquerda evita este tema, pero que o elefante está dentro da sala. É posible, pero o certo é que o dos inmigrantes non é o único elefante que hai na aula do eúscaro.
En primeiro lugar, e por rememorar cuestións que son perdón, o castelán é a lingua hexemónica imposta na vida social, por lei e por forza. O inmigrante dáse conta enseguida do guindilla elefante, xa que o único idioma válido e necesario no territorio de acollida é o castelán (o idem francés e o trípolo).
O inmigrante dáse conta enseguida do pemento elefante, xa que a única lingua que ten validez e necesita no territorio de acollida é o castelán
En calquera caso, moitos lle lembramos que hai moitos inmigrantes novos que se esforzan por aprender euskera (a diferenza dalgúns conselleiros do novo Goberno vasco), pero que aínda a obrigación de pagar non o fai accesible. Nos centros educativos tamén se traballa moito, pero necesítase moito diñeiro para xeneralizar o coñecemento e o uso do eúscaro. Precisamente, a falta de oficialidade absoluta, o desenvolvemento de políticas lingüísticas subordinadas, a obrigación de pagar pola aprendizaxe do eúscaro, a non euskaldunización do sistema educativo ou as ofensivas xudiciais provocaron que a maioría da poboación aínda non coñeza a lingua do seu pobo, e que o eúscaro siga sendo un status secundario, mesmo 40 anos despois. Había choques e carencias antes da chegada dos inmigrantes dos últimos tempos, e parecían un elefante autonómico.
É significativo que os que participamos no debate entendésemos que non se trataba de inmigrantes ricos. Pois ben, só Katixa Agirre deuse conta desta contradición, e ese aspecto non é o paxaro, porque a especulación da vivenda, o turismo ou a globalización cultural e económica teñen un impacto total nas linguas minorizadas (ver “si non podemos vivir en eúscaro en Donostia, onde?”, EHE; “A massificació turística és espanyolització”, CUP de Xirona; ou Incidencia Lingüística). Atención, que tropezamos co elefante capitalista!
Na aula do eúscaro hai unha chea de elefantes e están a gritar.
Bidali zure iritzi artikuluak iritzia@argia.eus helbide elektronikora
ARGIAk ez du zertan bat etorri artikuluen edukiarekin. Idatzien gehienezko luzera 4.500 karakterekoa da (espazioak barne). Idazkera aldetik gutxieneko zuzentasun bat beharrezkoa da: batetik, ARGIAk ezin du hartu zuzenketa sakona egiteko lanik; bestetik, egitekotan edukia nahi gabe aldatzeko arriskua dago. ARGIAk azaleko zuzenketak edo moldaketak egingo dizkie artikuluei, behar izanez gero.
Non puiden pechar o caixón despois do último par de medias que me quedaban, as cales se devoraban mutuamente. Así estaba, mal pecho, xa durante dúas semanas, o pixama (na tirada dos pixamas, salvo tres regaladas, non hai pixama; a camiseta “para casa” está chea de... [+]
Un prestixioso arquitecto chega desde Londres a un pequeno pobo galego. Trátase de David Chipperfield, un edificio con oficinas en Berlín, Milán e Xangai, e que conta cun amplo equipo de edificios. Unha arquitectura elegante, requintada, feita por un Sir. A historia comeza na... [+]
Estás no bar, na barra, pedindo. No mostrador outras persoas tamén. En breve tocarache a quenda, pero o criado non che preguntou que é o que queres, saltouche e atendeu ao home que veu detrás de ti. Quedóuseche a cara estúpida e queres atraer a atención do camareiro, que... [+]
Gustaríame escribir a esta cousa que levo dentro. Cúmprense case cinco anos da pandemia, e os que eramos mozos naquela época, aínda que seguimos sendo mozas, comezamos a orbitar noutros espazos. A vivenda, o proxecto de vida, a maternidade, o traballo, a saúde... as ordes... [+]
Lembran? O 90% do Parlamento aprobou o Acordo Educativo hai dous séculos –perdoa, dous anos–. A reacción dos congresistas da esquerda moveuse entre euforia e satisfacción moderada. Segundo o documento aprobado, os centros privados seguirían recibindo diñeiro público,... [+]
Estar é facer. Así o di este ano a Feira de Durango, e é certo, polo menos no caso da propia feira e tendo en conta a Euskal Herria. A presente edición é xa a 59 edición da Azoka, e o feito de que cada ano se celebre demóstrao que a Feira de Durango é unha forma de facer... [+]
En Bilbao traballei durante cinco anos con colectivos en risco de exclusión, ao redor da fenda dixital, sobre todo coas mulleres. No camiño, atopeime con violencias machistas e outros moitos problemas. De forma moi orgánica, comecei a relacionarme e a entender o traballo dos... [+]
O Consello de Euskalgintza está a alertar da emerxencia lingüística que estamos a vivir nas últimas semanas. Pasaron bastantes anos desde que se empezou a describir a situación do proceso de revitalización do eúscaro no cruzamento, na rotonda, no inpasse e con palabras... [+]
A evolución que tomou Internet nos últimos 15 anos, unido ao seu modelo tecnolóxico e de negocio, fainos pensar que é unha ferramenta para incrementar os peores aspectos da humanidade. En todo o mundo creáronse axentes que non están satisfeitos con esta idea. Traballan... [+]
Os últimos anos saio pouco. Díxeno moitas veces, seino, pero polo si ou polo non. Hoxe asistín a unha sesión de bertsos. “Deséxolle moito”. Si, por iso avisei que saio pouco, supoño que vostedes asisten a moitos actos culturais, e que teñen máis que comparar. Pero... [+]
En 2006, Baltasar Garzón, entón xuíz estrela, sufriu unha especie de revelación e redactou unha práctica que garantía os dereitos dos detidos por terrorismo. O mesmo xuíz viu pasar pola súa sala a centenares de detidos incomunicados, moitos deles con evidentes signos de... [+]
Son un dos máis bonitos recordos que teño no corazón. Naquela época estaba a facer Filoloxía Vasca e fomos a unha sociedade de Arbizu a un concerto de Ruper Ordorika. Alí estaban Rikardo Arregi Diaz de Heredia e Juanjo Olasagarre. Non me atrevín a dicirlle a Arregi que... [+]
Recentemente, ante a pregunta sobre en que consistía a emerxencia climática, un científico deu a excelente resposta: “Mire, a emerxencia climática é esta, cada vez ves no teu móbil máis vídeos relacionados con fenómenos meteorolóxicos extremos, e cando te dás conta,... [+]
Dise que Simone de Beauvoir escribiu que o opresor non sería tan forte si non tivese cómplice nas liñas do oprimido. A min paréceme moi normal... Que queredes? Cando estás pisado, tamén é comprensible que queiras mellorar a túa condición, e para iso é moi útil ofrecer... [+]