Pechar o computador, porse chancletas, acariñar coa crema solar. Onde vas de vacacións? Normalizamos que facer vacacións é ir a algún sitio, porque o descanso necesita distancia, dicimos. E ao facer a viaxe, converterémonos en turistas, aínda que o cambio de denominación prodúzanos certa incomodidade, porque xa enchemos a palabra turista cunha carga ofensiva. No desexo de que o turista sexa soft, quizá decidamos ir á natureza, porque o efecto depredador do cidadán turista está máis estendido que o turista da natureza.

O territorio que está fóra das cidades, aínda que se ve máis verde, sofre as mesmas dinámicas que a cidade e, ai!, chegoulle a peste do fenómeno da turistificación. Os municipios rurais non queren quedar fóra da oportunidade económica que pode achegar o turismo e ofrecen ao visitante un pack de tempo libre. Posibilidade de rafting nos arroios, camiños de madeira nos bosques e afixas explicativas, guías de saída para andar, visita dun centro de interpretación, unha axenda cultural, eventos festivos, catas gastronómicas, visita do patrimonio arquitectónico das aldeas da postal. Os valores vendibles do espazo rural son o medio forestal e vexetal e o patrimonio cultural rural, até a creación de cascos e paisaxes, en ocasións artificialmente conservados, como valores de explotación. Unha realidade distorsionada a medida do turista.

Achegámonos ao medio rural a consumir experiencias e sensacións, xa sexa como unha vivencia deportiva ou natural. Mostramos unha comprensión do territorio: chegamos a ver un bonito escenario e, nese sentido, pedímoslle que lle dea pracer e entretemento e que se encha a tripa dos seus produtos. A dimensión somática do territorio rural, invisible e perdida.
Si estades a pensar no uso funcional que facemos da natureza e o medio rural e en levar unha lectura estival na mochila do turista, recoméndovolo con Xeografías da ingravidez de Marc Badal. Un bo verán.