Aprender a despedirse
Despedirse de algo ou de alguén adoita ser un acto relacionado co abandono, o final e, en definitiva, o proceso de duelo. Seguro que algunha vez, ou que escoitarías a alguén, diríaslles a típica e tópica frase de “non gústanme os saúdos”. E non quero enganarvos, nin sequera a min seducíronme os saúdos.
Creo que iso ocorreu, entre outras cousas, para facer fronte a situacións que poden entrañar tristeza pola incapacidade que historicamente tivemos como sociedade. Identificamos certos sentimentos, como a nostalxia, como algo negativo, e por iso tratamos de evitalos. Aínda que a miúdo resulta máis doloroso resistir a algo que aceptar que é mellor deixar marchar.
Cando de pequeno ía pasar as miñas vacacións ao pobo da familia da miña nai, ía maldicir as bágoas que ía a verter ao meu regreso. Sufría cando me namorei dunha persoa que estaba lonxe da miña cidade, pensando que seguramente os nosos camiños separaríanse outra vez. Cando o meu avó chegou aos 100 anos, en boa forma, sentía compaixón pola mala situación que provocaría a súa inevitable morte. Vivir con eses medos estaba normalizado.
As tres cousas sucederon e a aceptación non foi un proceso sen obstáculos. Pero de experiencias como esta aprendín algo: os saúdos poden ser posibilidades radicais de transformación. Sobre todo, cando tes o privilexio de elixir o momento para levalos a cabo e atopas tempo para asumilos e para coidar da incerteza que a miúdo supoñen.
A conexión constante coa información de actualidade e a esfera dixital levoume a acumular fatiga e a diminuír a motivación
Esa foi a miña sorte nos últimos meses. Despois de catorce anos de implicación no día a día da revista, a finais de mes apagarei o computador da redacción para que outro compañeiro o acenda en setembro. A conexión constante coa información de actualidade e a esfera dixital levoume a acumular o cansazo e a diminuír a motivación; deume ganas de descansar. Este descanso permitirame pensar en novas oportunidades persoais e profesionais.
Así mesmo, este artigo de ARGIA será o último da etapa que se abriu en decembro de 2017. Desde entón publiquei decenas de textos nestas páxinas estimadas. En todas elas tentei achegar a miña visión sobre os acontecementos dos últimos anos nos Países Cataláns. E, como nesta ocasión, atrevinme a escribir algunhas reflexións persoais; espero que me pareceu interesante.
No último artigo expliqueivos a dureza de saudar na plataforma dunha estación a un amigo meu exiliado en Suíza. Por fortuna ou por casualidade, hoxe escribo estas liñas, despois de saber que o asunto de Tsunami Democratic foi arquivado, e sabendo que non tardarei en volver abrazalo na nosa terra. El [Jesús Rodríguez] tomarame a testemuña nestes artigos e pecharase así un círculo: será a mesma persoa que abriu as portas do xornalismo hai catorce anos a que escribirá para vós a partir de agora.
Quizá temos que aprender e aceptar que un “ola” sempre traerá un “adeus”, e que algunhas despedidas non teñen por que ser definitivas si sabemos facelo no momento oportuno. Agora prefiro dicir “até pronto” ou, mellor aínda, gritar “non adeus!”, porque todo o apreso vaime a acompañar con seguridade e orgullo até un obxectivo que non se pode prever. Moitas grazas de corazón a ARGIA por confiar en min e por dar este espazo. Grazas a todos vós que coa vosa axuda facedes posible este tipo de medios.
Bidali zure iritzi artikuluak iritzia@argia.eus helbide elektronikora
ARGIAk ez du zertan bat etorri artikuluen edukiarekin. Idatzien gehienezko luzera 4.500 karakterekoa da (espazioak barne). Idazkera aldetik gutxieneko zuzentasun bat beharrezkoa da: batetik, ARGIAk ezin du hartu zuzenketa sakona egiteko lanik; bestetik, egitekotan edukia nahi gabe aldatzeko arriskua dago. ARGIAk azaleko zuzenketak edo moldaketak egingo dizkie artikuluei, behar izanez gero.
En 2011 estalou o poderoso movemento do 15-M, que puxo en aprietos ao Govern catalán. Entre outras cousas, naquela ocasión a Policía abalanzouse sobre a indignada acampada da praza Cataluña de Barcelona e asediou o Parlament o día en que os activistas debían aprobar os... [+]
En Internet aparece o título dunha película que aínda vin de pequena cando buscaba a palabra Willow. Nesta película chea de fantasía, o protagonista, un pequeno home chamado Willow, transformou o mundo liberando aos seus habitantes dun reino opresor. Google acaba de lanzar... [+]
A charla de Irene Coulon sobre a bela dormente e a imaxe da incineración foi o tema principal da Feministaldia deste ano. Ha desgarrado as ideas culturais do soño, aclarando que tamén temos masculinizado o soño. Moitas das leccións (culturais) do soño están... [+]
Araia díxome que vos escribise. Díxome que antes de deixalos (fareino este ano), queren levarvos un texto meu, que eu nunca vos levei, e que merecedes, que sentiredes orgullosos de min. Non se pode deixar pasar unha oportunidade así. Non se que podo dicirvos que xa non volo... [+]
Recentemente tiven a oportunidade de ver o último traballo de Pierre Carles, un autor de documentais comprometido. Baixo o nome de Guérilla deas FARC, l'avenir a une histoire (guerrilla das FARC, o futuro ten historia), propón un relato renovado do conflito armado que durou... [+]
A mala xestión da pinga fría valenciana provocou un cambio nas alertas por meteorología adversa, como se puxo de manifesto na primeira tempada de "inverno". Ante a ameaza de que os ríos se desbordasen en Hego Euskal Herria, as indicacións de protección chegaron por varios... [+]
O emprendimiento está de moda. O concepto cobrou forza e estendeuse moito máis alá do vocabulario económico. Just do it: faino sen máis. Pero non o esquezamos: a lema vén do mundo da propaganda. É o disfrace da palabra ser compradores activos? Os empresarios actuais... [+]
Estamos nun caos. Iso dixéronnolo os medios franceses, que o Parlamento fixo caer ao goberno o 4 de decembro. O temor de que o caos político, institucional, social, económico ráptenos na horda do inferno a todos vénnos ás veas. En que comedia imos xogar! En que miserable... [+]
Seguramente, a maioría de nós xa compraron, aquí e alá, os agasallos para o Nadal. Porque a visita nocturna a Olentzero é unha gran cita, especialmente para os máis pequenos. Todos se preparan para esta frutífera época do ano: Bilbao arde tanto como Vitoria, Pamplona e... [+]
Que é o que máis che sorprendeu cando saíches do cárcere? Preguntáronme moitas veces no último ano e medio.
Ver que as rúas de Bilbao están cheas de turistas e de cans con dúas patas, por exemplo? Ou os cambios na situación política? O primeiro cansoume e amoloume... [+]
O tema das axudas para a aprendizaxe do eúscaro é realmente confuso. O cidadán que queira aprender euskera deberá acudir a máis dun portelo para saber canto lle custará o curso que quere realizar e de onde, como e cando obterá as subvencións. Porque aínda custa diñeiro... [+]
A comprensión e interpretación da lingua matemática é o que ten importancia no proceso de aprendizaxe, polo menos é o que nós dicimos aos nosos alumnos. A linguaxe das matemáticas é universal, e en xeral, a marxe de erro para a interpretación adoita ser pequeno... [+]