Crer
Que fácil xulgamos as persoas á beira (ou non á beira). Todo o demais é fácil, salvo o propio. Enseguida buscamos unha solución á dos demais. E o difícil que é xestionar o que un ten dentro. Moitas veces idealizamos a persoas concretas, coma se todo fóselles ben. E que pouco sabemos do que teñen dentro, á parte da imaxe.
A min as raparigas deportistas envexábanme de pequeno. Habíaos idealizado. Pensaba que para ser deportista había que seguir un certo estereotipo: comer san (sen chocolate), non ter moito peso e moverse co pelo fermoso e correr ben. Eu estaba fóra dese canon. Non tiña bos cabelos, tiña moito peso e era torpe ao correr. Imaxineime o torpe que era, en Primaria, cando facía a educación física, tiraba os valos. Non me gustaba moito a educación física que nos ensinaban na escola. Case todos os xogos que se facían estaban relacionados coa carreira e eu non me levaba ben niso. Ensinábannos moitos xogos relacionados coa resistencia e ningún para traballar a forza.
De pequeno, as deportistas envexábanme. Habíaos idealizado. Pensaba que para ser deportista había que seguir un certo estereotipo: comer san, non ter moito peso...
Sentía que non valía para facer o que nos ensinaban, e metéulleme na cabeza que eu non podía ser deportista. Pero non só a min, a miña contorna e sobre todo a miña familia pensaban o mesmo. Quizá porque era un pouco torpe, quizá tamén porque tiña máis peso do que me correspondía. Pero a vida dá mil voltas, e crer que, hoxe en día, teño poucos días sen facer deporte.
Aprendín moitas cousas. A primeira é que hai mil tipos de deportes e a clave está na procura do gusto. Que hai que deixar ao carón a vergoña (aínda que as tripas sempre bailaron as primeiras veces). Todos temos as primeiras veces e aquí ninguén naceu apreso. Aprendín que non hai que idealizar. Que aquí todos temos os nosos problemas, que cada un ten os seus e que é necesario pedir axuda (aínda que pareza difícil). Aprendín que podo ser deportista e que se poden romper todos os estereotipos. E que non hai que ter bos cabelos para correr.
Aínda que a teoría parece sinxela, a práctica é difícil. Por iso, a pesar de ter catro txapelas para levantar pedras en Euskal Herria, cústame dicir que son deportista. Pero ensineille a Karmele de pequeno que, aínda que non se cree de pequeno, é capaz de moitas cousas que se propón a si mesmo.
Bidali zure iritzi artikuluak iritzia@argia.eus helbide elektronikora
ARGIAk ez du zertan bat etorri artikuluen edukiarekin. Idatzien gehienezko luzera 4.500 karakterekoa da (espazioak barne). Idazkera aldetik gutxieneko zuzentasun bat beharrezkoa da: batetik, ARGIAk ezin du hartu zuzenketa sakona egiteko lanik; bestetik, egitekotan edukia nahi gabe aldatzeko arriskua dago. ARGIAk azaleko zuzenketak edo moldaketak egingo dizkie artikuluei, behar izanez gero.
O ruído xera graves problemas de saúde e calidade de vida. Gernika-Lumo, a pesar da súa aparente beleza e hospitalidade, ten serios problemas en materia de ruído.
A modo de introdución, mostrarase o feito anterior. Á altura da rúa Iparragirre de Gernika atopábase a... [+]
Non podo conter o lume que me abrasa por dentro, e só podo escribir estas estúpidas palabras para non deixarme dominar pola desesperación.
Odio a hipocrisía, aborrezco os brancos. O problema é que a blancura está en todas partes, que todos somos brancos.
É sabido que... [+]
Ao parecer, o incendio orixinado o pasado 13 de xullo na vivenda de Errenteria orixinouse na batería dun patinete eléctrico. Nesta ocasión, e afortunadamente, só producíronse danos materiais. Con todo, non creas que este accidente é algo insólito, ultimamente, os... [+]
Chega o verán, a principal expresión da turistificación, e, de novo, os problemas derivados da sobreexplotación da cidade como destino turístico son especialmente visibles, como o ruído ou a masificación das rúas. No entanto, preocúpannos máis os efectos estruturais do... [+]
En 1977 púxose en marcha a Euskal Kopa de Lekeitio, era unha época de transición. Na época da República, no ano 1931, a primeira Voda Vasca saíu do Batzoki. En 1964 tamén se celebrou en Lekeitio o Campionato de Euskadi de Vodas, en homenaxe a Resurrección María... [+]
Hai uns anos que pasei un fin de semana en Pamplona. Era o 12 de outubro.
Sorprendeume ver a decenas de latinoamericanos celebrando efemérides, con concertos, txosnas e todo. Celebrara a conquista dos meus antepasados? ! Pensei que a asimilación cultural dos conquistados xa... [+]
Gran parte do actual movemento de esquerda, aínda que sexa intuitivamente, reivindica a agricultura a pequena escala, sen moitas dúbidas. Con todo, esta reivindicación da pequeñez ten as súas contradicións: unha explotación de pequeno tamaño, por definición, non vai... [+]
A portavoz do novo Goberno Vasco, María Ubarretxena, concedeu a primeira entrevista a Euskadi Irratia. Durante a conversación referiuse ás súas intencións, ás súas propostas xerais, inevitablemente, porque o goberno estaba en marcha. O ton entre o xornalista e o portavoz... [+]
A crise ecosocial xerada polo capitalismo está a provocar un malestar global en todo o planeta. Os "cumes" dos recursos materiais e enerxéticos, establecendo límites de crecemento e acumulación, traen consigo desequilibrios entre a natureza e a sociedade. As rodas tolas do... [+]
Un estudante díxome unha vez que estudabamos un texto: “O personaxe está enfermo: o pensamento móvese na súa cabeza”. Obviamente, con esta frase, expresou mal o comentario que tiña na mente, é dicir, que a imbecilidad do personaxe notábase nas súas continuas... [+]
Despedirse de algo ou de alguén adoita ser un acto relacionado co abandono, o final e, en definitiva, o proceso de duelo. Seguro que algunha vez, ou que escoitarías a alguén, diríaslles a típica e tópica frase de “non gústanme os saúdos”. E non quero enganarvos, nin... [+]
O eúscaro é un porto para o coñecemento e as relacións no mar, que é un espazo dixital. Con intelixencia artificial, parece que desde este porto ofrécese a posibilidade de contactar en euskera con todo o mundo. A automatización do eúscaro é un gran apoio para os... [+]
Pechar o computador, porse chancletas, acariñar coa crema solar. Onde vas de vacacións? Normalizamos que facer vacacións é ir a algún sitio, porque o descanso necesita distancia, dicimos. E ao facer a viaxe, converterémonos en turistas, aínda que o cambio de denominación... [+]
O cheiro pedía un xesto, pero como non o fixo (non podía esperarse outro cheiro), tampouco o facían os demais. “Non, non, non están todos. Non hai partes viventes, non deixei a ninguén vivo, por exemplo, sen beizos (vistes?). Parecíanme perfectos ata que se lles mostrase... [+]