Sobre a necesidade de utopías suaves
Escribo estas liñas ao día seguinte das eleccións ao Parlamento Europeo, os tempos escuros, o triunfo da Internacional Reaccionaria nas eleccións ao parlamento europeo. Xa viña de antemán e é a confirmación da fase conservadora que vivimos, pero xera medo. De feito, unha das grandes vitorias do neoliberalismo é a perda de capacidade para pensar colectivamente en futuros estimulantes. É neste baleiro onde o extremo dereito atopa o seu lugar nun presente incerto sen perspectivas desexables.
Nesta situación veño falar das utopías e da súa necesaria necesidade. Pensar en futuros desexables, estimulantes e emancipadores para trasladalos aos nosos quefaceres cotiáns. Seguramente no momento en que a subestimación de quen queremos falar de utopías de forma estratéxica vai recibir novos quintos. Temos que atopar novas formas de utopía, aínda que as coñecemos cunha illa, logo tivo lunares, planetas, estrelas vermellas, estados, comunidades compactas e outras formas que hoxe en día terán que adoptar a forma de ideas e imaxinarios que nos axuden a percorrer o camiño.
Unha das grandes vitorias do neoliberalismo é a perda de capacidade para pensar colectivamente en futuros estimulantes
As utopías sucias, durmidas, múltiples, serán probablemente as que teñamos que construír en diante, xa que para traballar ideas utópicas avanzadas e desenvolvidas, deberán ter unha visión integral, con vidas viventes no centro, e que permitan analizar e desenvolver todas as posibilidades da vida, creadas polo solo, o barro. Deberemos desenvolver un enfoque transicional para pensar na soberanía colectiva dos ámbitos que fan posible a enerxía, a alimentación, os espazos de vida, o lecer, o coidado, a tecnoloxía, o traballo e a vida, para levar a cabo a transformación dos nosos corpos e relacións máis aló do modelo cis, patriarcal e antropocéntrico. Necesitamos unha imaxinación transhumanista, material e estimulante.
As utopías sucias foron sempre unha realidade no noso día a día, e debemos aprender de xente que xa viviu antes, porque para nós foron vidas, prácticas e proxectos que serían utópicos, e que hoxe seguen existindo. As que quizais deban transformarse para expandirse, pero que, aínda sendo sucias, móstrannos o camiño. En tempos escuros, para activar a internacional da esperanza, teremos que traballar as utopías aterradas, manchadas de terra, rizomáticas, desde o día a día. C. Ursula Como dicía Le Guin, "porque as nosas raíces están na escuridade, na terra que nos alimenta".
Bidali zure iritzi artikuluak iritzia@argia.eus helbide elektronikora
ARGIAk ez du zertan bat etorri artikuluen edukiarekin. Idatzien gehienezko luzera 4.500 karakterekoa da (espazioak barne). Idazkera aldetik gutxieneko zuzentasun bat beharrezkoa da: batetik, ARGIAk ezin du hartu zuzenketa sakona egiteko lanik; bestetik, egitekotan edukia nahi gabe aldatzeko arriskua dago. ARGIAk azaleko zuzenketak edo moldaketak egingo dizkie artikuluei, behar izanez gero.
O Estado español converteríase no escenario distópico de Tejerazo, en 1981. Alí, os líderes políticos confinados no Congreso foron "convidados" a aprobar un acordo tácito no que se consideraba intocable o status quo vinculado ao sistema monárquico, ao sistema político... [+]
A nova formación de Goberno deixou moitas preguntas sen responder, pero está claro que unha vez máis teremos que ser firmes para apostar pola Escola Pública Vasca. Díxosenos que, aínda que gobernará o mesmo partido, teriamos caras novas, pero tampouco iso foi do todo... [+]
Somos pais de Euskal Herria, fillas e fillos; chámanse Maddi, Izei, Dani, Alaitz, Aida ou BEÑAT, pero poden ser Hatem Salem, Awad Muhammad de 14 anos, Zakaria Magdy de 6 anos ou Nour Ahmed de 7 anos. Todos foron asasinados por Israel en Gaza.
Non podemos imaxinar nin imaxinar... [+]
Cando se fala publicamente da tortura, dámosnos/dámonos conta de até que punto a sociedade interioriza a opinión que o propio “sistema” pon en marcha sobre este tema. Para iso utiliza unha ampla gama de ministros e conselleiros, xuíces e expertos, todos eles coa axuda... [+]
Si Valeria Vitella, que fai 2000 anos ofreceu unha pedra de altar á deusa vasca Larrahe, levantase a cabeza e atopásese cara a cara con Alberto Santana, que lle diría? Seguramente algo así: -De que estás a falar?
En primeiro lugar, situémonos. Como historiador, mellor... [+]
Nos últimos tempos tivemos nos medios de comunicación a Aitor Uriarte, representante da empresa de enerxías renovables Solaria, para homenaxear os beneficios dos macroproyectos que queren levar a cabo. No caso da aparición de Radio Euskadi do 28 de maio, sentín unha... [+]
A nova palabra que escoitamos nos últimos anos: o tardeo. Sospeito que haberá cambios de lugar. Eu só coñezo o de Bilbao, e parece moi sinxelo: os que temos unha idade, puxémonos o nome do que faciamos a primeira noite, é dicir, e, en definitiva, facer unha esmorga pola... [+]
Nos cárceres dependentes do Goberno Vasco, os presos políticos vascos perdemos moito no que se refire á comunicación cos nosos familiares e amigos. O número de prefixos mensuais é menor e a súa duración é menor. Por tanto, aínda que nos acheguemos máis, dedicamos... [+]
Unha imaxe vale máis que mil palabras. Lin ao xornalista e escritor Pascual Serrano que non hai máis mentira que iso. Escribiuno hai dez anos, cando empezamos a ver que a imaxe ía comer a palabra enteira. En fin, que se poden refutar os proverbios.
Outra: nada escrito de... [+]
Con motivo do Día Internacional dos Traballadores do Sexo, unha compañeira de traballo sexual ofreceu o pasado 2 de xuño un taller para romper o estigma. O compañeiro abordou unha cuestión fundamental que quizá non estea tan presente: que unha cousa é que che fagan algo... [+]
Os futuros máis prometedores estamos máis preocupados polo futuro que os de longo futuro. É a CCCLXIX lei da vida. Parece un trabalinguas, pero as leis da vida non as escribo eu, senón a vida mesma.
Esa lei, como todas as leis auténticas, ten excepcións, pero que... [+]
O outro día escribín unha mensaxe a META. Dei, pensei e púxenme a facer. Mark Zuckerberg non durmiu desde entón, porque non foi unha mensaxe calquera, escribinllo con bastante sequedad. Bordo, case. A través dun vídeo de Instagram decateime de que META utilizará a... [+]