De onde vimos e onde imos? !
Estou de novo renovando a base de quen nos fixeron e quixeron construír en contra da nosa vontade.
En nome do Consello Escolar impúñanse as seguintes condicións a quen viñesen traballar de mestra nos nosos pobos durante a posguerra, a fin de manter o seu posto de traballo, coa obrigación de asinar e cumprir rigorosamente esta relación de ordes. Perdoa que a tradución sexa un pouco torpe, porque é miña! Di así:
Non camiñe pola compañía masculina, non camiñe polas tendas de xeados de media cidade, permaneza en casa entre as 20:00 da tarde e as 06:00 da mañá, non beba cervexas, viños ou whiskis, non fume cigarros, non utilice o coche cos homes se non é o seu irmán ou o seu pai, non teñe o pelo, non use roupa solta, polo menos un par de subcaramelos, non debe acender a habitación co nocello que non teña o pelo.
Os mestres tiñan expresamente prohibido fumar cigarros, pero podían queimar os puros? Por exemplo, o montecristo (con este nome, ademais, que dano vai causar?)
E as mozas non tiñan o servizo militar... Si os mestres tiñan que vivir iso no ensino (na educación?) coa escusa de adquirir experiencia, pensade que as nenas de 5 a 14 anos debían pasar por alto. Ademais, algunhas localidades, como Azkoitia, tiñan a súa residencia na quenda de traballo a domicilio (incluso a virxe e os santos de Arantzazu, cada un na súa caixa, ben conservados), e debían integrarse nos hábitos familiares ou facer algo similar, independentemente da linguaxe cotiá e habitual.
Aprendendo o poder de educar aos nenos e condenados á vida das monxas, traxes longos e lengüetas curtas? ! Non se podía saber euskera (polo menos ao noso pobo viñan de Valladolid, de Palencia...) e só se sabía a necesidade de convivir cos nenos. & '97; Nalgún lugar o ambiente só podía vir da calor do estufa!
Mellor relación de condicións (si é posible) para tomar con humor. É verdade, non especifica con quen estar en casa. Non camiñe na compañía masculina (e digo, coida especialmente aos que vestían saia ou sotana, sabendo os que soubemos). Non podes moverche ao redor das tendas de xeados de media cidade... noutras ocasións? Todo o posible cara a dentro? ! Podían beber sidra! Igual tamén patarra... Tiñan expresamente prohibido fumar cigarros, pero podían queimar os puros? Por exemplo, o montecristo (con este nome, ademais, que prexuízo vai causar? ). Non vaias no coche... iso non había que polo polo menos no noso! Pero, cantas mulleres tiñan o permiso de conducir (non o coche) hai oitenta anos?
Bidali zure iritzi artikuluak iritzia@argia.eus helbide elektronikora
ARGIAk ez du zertan bat etorri artikuluen edukiarekin. Idatzien gehienezko luzera 4.500 karakterekoa da (espazioak barne). Idazkera aldetik gutxieneko zuzentasun bat beharrezkoa da: batetik, ARGIAk ezin du hartu zuzenketa sakona egiteko lanik; bestetik, egitekotan edukia nahi gabe aldatzeko arriskua dago. ARGIAk azaleko zuzenketak edo moldaketak egingo dizkie artikuluei, behar izanez gero.
Wikipedia.org considera que Gish gallop (galope de Gish) ou a metralladora de falacias "é unha técnica de controversia que ataca ao opoñente co maior número de argumentos posibles, sen ter en conta a exactitude ou solidez deses argumentos" e tería como efecto colateral a... [+]
A orixe do termo sitúase a principios do século XIX. Naquela época, as pretensións imperialistas dos liberais ingleses chocaron cos rusos, que se estendía en Asia e obstaculizaban os desexos de colonización de Inglaterra. Para protexer os seus intereses, Inglaterra... [+]
A través da aplicación Wallapop vendín uns altofalantes mediocres antes do verán. Quizá a descrición do produto estaba un pouco inchada, é certo. O comprador púxome tres de cinco estrelas. É evidente que non valía a pena.
A semana seguinte, levei en coche desde Irun a... [+]
A outra vez estiven no enterro do pai dun amigo. O noso amigo pediunos aos presentes que tomasen unha flor dos ramos, si así o querían. Non podo dicir que non ás flores, moito menos ás rosas, sobre todo ás vermellas. Así que collín unha fermosa rosa vermella.
Coa rosa na... [+]
Os nosos pobos e cidades non nos coidan. Fáltanos terra, zonas verdes, espazos comunitarios. O noso pobo está deseñado ao servizo do capital. No pobo dos coidados, con todo, a vida é o centro.
Antes había unha rúa principal, unha rúa xigantesca que atravesaba a cidade. O... [+]
Hace uns días, o novo ministro francés do Interior, Bruno Retailleau, uniuse á chamada "confusión migratoria", unha das cuestións máis perentorias. Fixo chegar aos prefectos do Estado uns mandatos claros: tolerancia cero cos inmigrantes e coas estruturas e os prisioneiros... [+]
O 15 de outubro, nos encontros de economistas de traballo, celebrouse unha interesante mesa redonda. Na mesma participaron a patronal, o Instituto Nacional da Seguridade Social e unha central sindical de Osakidetza. O tema de debate foi o absentismo que cada vez ten maior... [+]
No último ano sucedeume ver a persoas relacionadas co ámbito non profesional en grupos dixitais que utilizaron a intelixencia artificial para dar argumentos aos demais. O compartido como propio. A propia, pero non a vinculada ao sentido da propiedade, senón a procesada desde... [+]
Empecei a redactar mentalmente o meu artigo mentres estaba no coche. Normalmente teño as mellores ideas no coche, mentres condugo só. Voume a Bilbao, ao teatro Arriaga. A compañía Artedrama pon hoxe en escena a obra Miñan. É venres, 25 de outubro.
Achegándome ao atrio do... [+]
A sociedade na que vivimos está absolutamente baseada na subordinación. Ao longo dos séculos, a nosa vida foise configurando conforme a ela, e aos poucos a competencia de decisión, a liberdade e a soberanía fóronse reducindo. Ás veces quitáronnolas con forza, ás veces... [+]
O que me exasperaba moito é a maneira en que algúns médicos falan ao paciente. Fálannos de dor coma se fósemos nenos. Como me fixeron dous transplantes renais, sei de que me refiro: entre outras cousas, puxéronme un tubo no interior do pene. Debido á anestesia, non... [+]
Os dous principais electos de Kanbo (o alcalde e o primeiro ministro) son os rabiados. Tres cidadáns foron golpeados cunha plainta, por protestar a favor do desaloxo da veciña Marienea.É a segunda vez que, ás 06:00 da mañá, sácannos da cama (co veciño), un dez con... [+]
“Chegounos o momento de propostas valentes, integrais e nobres (…) para que Euskal Herria volva entrar entre as revoltas do mundo”, afirmou a amiga Hartu López Arana no seu artigo de opinión “Por unha agresión eficaz” publicado en xullo de 2018 na revista ARGIA... [+]