Que nos une?
Xunto co racismo, o machismo, o clasismo, e outro once, poderiamos situar tamén o ancialismo, a frivolidade. Aínda que a exclusión que se pode tolerar en función da idade é posible para todos, cando se cruza con outro tipo de discriminación, a realidade pódese endurecer. Simone de Beauvoir, por exemplo, aínda que non utilizou o termo interseccionalidad, reflectiu no seu traballo que o castigo que unha persoa sofre social e culturalmente na vellez é diferente si é muller. & '97; Que dicir, si a iso engadímoslle unha cuestión de raza!
A adicción, con todo, é un fenómeno que se produce nas distintas etapas da vida. Aínda que biológicamente temos unha idade determinada, os hábitos e pensamentos que hai na sociedade fan unha especie de clasificación social. Así, seremos demasiado novos ou maiores para determinadas actividades. Se alguén pensa que está a salvo deste xuízo, só ten que fixarse no que ocorre ao seu ao redor: aos máis novos atribúeselles falta de madurez para as actividades laborais, para as reivindicacións políticas ou para a sexualidade, en ocasións se infantilizan, pero os maiores xa pasaron, son demasiado maiores.
Segundo o informe da Organización Mundial da Saúde publicado en 2021 sobre a adicción, a maioría das persoas que sofren este tipo de discriminación é maior de idade, en moitos casos necesitadas de coidados, e entre os máis novos as mulleres teñen máis posibilidades de sufrir. Neste informe pareceume moi interesante fixarme no perfil das persoas que perseguen: xeralmente son persoas novas, predominantemente masculinas, que recibiron en moitas ocasións unha educación deficiente e que, curiosamente, son persoas ansiosas pola morte.
Todos imos ter un cambio físico, imos necesitar coidados e viranos a morte. A aceptación deste proceso non é unha tarefa lenta e existen resistencias
É, sen dúbida, un tema que aflora moitos cabos de fío. Co paso dos anos, todos sufriremos un cambio físico, viviremos momentos de vulnerabilidade, necesitaremos vixilancia e mesmo a morte, antes ou despois. A aceptación deste proceso non é unha tarefa lenta e existen resistencias. Proba destas resistencias é o inesgotable catálogo de servizos e produtos para o mantemento da mocidade. Existe tamén unha crenza que nos impulsa a vivir de forma activa (ás veces hiperactiva). Xérannos unha serie de necesidades que hai que satisfacer, moitas veces con ansiedades enormes.
Ademais, creo que as clasificacións sociais por idades tamén xeran competencia entre estes grupos de idade. Por exemplo, os pensionistas adoitan sinalarse nalgúns sectores polo exceso das pensións. Pola contra, os movementos innovadores que poden provir dos máis novos son, en ocasións, ignorados ou ridiculizados. Como un mundo limitado aos adultos. Detrás destas divisións de grupos de idade atópanse, por suposto, os intereses das casas de seguros, os desexos das persoas que solicitan a prórroga da idade de xubilación ou os lobbies que queren manter o canon de mocidade. E os discursos que estes últimos poden adoptar ao redor da adicción son preocupantes.
En realidade, a conciencia da problemática da adicción é cada vez máis ampla, e as iniciativas a nivel mundial e local son cada vez máis numerosas. Os encontros intergeneracionales servirán para abordar os múltiples temas que temos en común, para construír relacións sas, para afrontar os cambios que imos experimentar e para fomentar a cooperación. Pero para iso primeiro temos que recoñecernos, coñecernos e entendernos con honestidade, porque é imprescindible para aceptar, coñecer e comprender ao outro.
Bidali zure iritzi artikuluak iritzia@argia.eus helbide elektronikora
ARGIAk ez du zertan bat etorri artikuluen edukiarekin. Idatzien gehienezko luzera 4.500 karakterekoa da (espazioak barne). Idazkera aldetik gutxieneko zuzentasun bat beharrezkoa da: batetik, ARGIAk ezin du hartu zuzenketa sakona egiteko lanik; bestetik, egitekotan edukia nahi gabe aldatzeko arriskua dago. ARGIAk azaleko zuzenketak edo moldaketak egingo dizkie artikuluei, behar izanez gero.
Non é nada fácil entender o que está a suceder en Cataluña. Con toda seguridade. Podemos dar por terminado o proceso de 2017, pero está por ver si o independentismo será capaz de iniciar un novo proceso de liberación.
Si nas eleccións o independentismo mantívose na... [+]
Levamos unhas semanas coa "serpe de verán" sobre o TAV e coa posibilidade de enlazar a "E vasca" desde Pamplona, desde Ezkio ou Vitoria.
É decepcionante ver que o noso Pobo segue dependendo de decisións interesadas e non argumentadas polos galgos e cans de caza que seguen... [+]
Os globalistas elixiron Francia, Polonia e o Reino Unido para crear un conflito aberto coa OTAN en novembro, xa que Estados Unidos está inmerso na campaña electoral para a Presidencia de novembro.
Deste xeito, a presenza de soldados de Polonia, Francia, Reino Unido e Estados... [+]
Afortunadamente, a maioría das empresas industriais comezan a entender, tras as numerosas sentenzas condenatorias, que unha pequena exposición ás fibras de amianto, sen unha protección respiratoria axeitada, é suficiente para causar unha enfermidade pulmonar grave que causa... [+]
Predicir o final de calquera cousa púxose de moda. O fin do ser humano, das ideoloxías, da comunidade, da autoridade, da filosofía, ou da democracia. Son etiquetas cargadas de sensacionalismo?
Quizá foi Francis Fukuyama quen iniciou esa moda do final. Tras o derrube do muro... [+]
O pasado 1 de agosto, unha decena de persoas da familia estivemos en Aranguren. Dous mozos de Aranzadi deron a coñecer de primeira man as escavacións e traballos que se están levando a cabo en Irulegi. Esta visita é moi recomendable, xa que recolle a dimensión do traballo... [+]
En primeiro lugar, queremos facer chegar as nosas condolencias aos familiares e amigos da muller asasinada a principios de agosto.
Os habitantes de Gaintxurizketa estamos fartos do deixamento da administración e dos responsables.
Os que vivimos no barrio estamos obrigados a... [+]
Ouvín dicir que as mellores bágoas son as que ven os aeroportos. Pero supoño que se trataba doutras bágoas o que dixo, e non como eu vin durante estas vacacións.
Durante varias horas, as bágoas dominaron o aeroporto de Munich, bágoas de indignación, bágoas de fatiga e... [+]
Teño que ir á barbaría”, pensei ao principio de curso, e non fun. Comecei co pelo longo e acabei da mesma maneira (a metade do camiño fixen un mohín cara abaixo e corteille un trocito. Ninguén se deu conta. Nin eu tampouco). Ocúltame si fáltame o xesto e, sobre todo,... [+]
Os vascos sabemos que o aparello estatal está disposto a aproveitar as forzas represivas de todas as cores e os mecanismos represivos de todas as formas, para manter a orde social dentro dun sistema baseado na dominación, aínda que para iso teñan que infrinxir unha lei... [+]
Ocórreme moitas veces: fixarme nas noticias e porme nervioso. A France revient, din. Tanto a Francia de Le Pen como a xenofobia e supremacía española, como os pallasos inchables, levántanse unha e outra vez. A merde revient. Como ouvimos, un grupo de traballadores de... [+]
Até hai pouco, a Unión Europea (UE) era un mar en calma. Todo ía ben. Todos viviamos tranquilos. Os altos mandos cumprían moi ben o seu traballo e os europeos sentiamos contentos baixo as súas ordes. De cando en vez os campesiños ían á rúa a mostrar os seus tractores,... [+]
Antes das eleccións foi un lema na fala da xente: "Temos que pór o coidado no centro", engadiu. Á marxe das expresións curiosas e incorrectas que inventan os políticos e os que teñen a condición de políticos, debo admitir que durante un tempo o tema estivo en todo o seu... [+]
Hai xa moitos anos que non sigo a competición internacional (Xogos Olímpicos, Mundiais…). A indiferenza, o cansazo, a dor… e tamén me producen un pouco de rabia. E, en consecuencia, a alternativa que me queda é non vela.
O motivo non é que non lle guste o deporte ou... [+]