Deixei ao neno na habitación, e eu vestinme durante catro minutos para darse conta de que tiven que pasar dúas veces para darse conta de que non teño brotes de pulamento, e que tiña gardados como souvenir para vestirme os calzóns de alguén. Eu só saberei perder que levo debaixo Spiderman. Vinte e cinco. Cinco minutos antes espiríase para vestir ao neno. Saín á habitación, “ímonos a vestir, na cintura”, e quitando unha perna do pixama que estaba na xerra, coa outra zapatilla, a parte superior a modo de buff ao redor do pescozo, correndo pola habitación, apagando a luz, imaxinando e iluminando debuxos no teito coa lanterna. Non serían cinco minutos.
Fallamos na primeira caixa, pequena, antes de saír de casa: o primeiro é levantarche e concentrar os teus momentos máis imaxinativos en horarios e pautas estrañas. Levantarse, almorzar, limpar, vestirse, arrincar. E téñolle que botar a rifa (eu son o seu primeiro encarcelero), para que aprenda a obedecer, porque canto antes, o profesor, o berritzegune, o pediatra, e todos os que lle rodean (a policía) empezan a chamar a porta. E si fósemos ricos, ou teniéramos máis proclives á educación privada, os cocientes poderían ser outros, e os problemas tamén poden ter unha caixa máis ancha. Pero estás nunha habitación de vinte e tres, e tes que estar quieta. Debes inclinarche a estar quieto e concentrarche para estar quieto. E no comedor, do mesmo xeito que na aula, está establecida a velocidade, o menú, que tes que comer todo, e coa comida pouca renovación, menos contos. Tamén pasaremos a tarde en caixa. Para iso estase preparando en todos eses lugares de oficina (colorido). Para vivir dentro das dimensións da caixa.
Polo momento tereille que ensinar a mirar polas ranuras das caixas, sen espertar demasiadas ganas de saír. Non sei. Dalgunha maneira terei que ensinarlle que de momento estamos condenados ás caixas, pero que chegará o día con capacidade para substituír os braguitas polos calzóns de Spiderman dunha amante, sen necesidade de que ninguén se decate. E ás veces tamén para baixar pantalóns. Depende do número de policías que vixíe.
Bidali zure iritzi artikuluak iritzia@argia.eus helbide elektronikora
ARGIAk ez du zertan bat etorri artikuluen edukiarekin. Idatzien gehienezko luzera 4.500 karakterekoa da (espazioak barne). Idazkera aldetik gutxieneko zuzentasun bat beharrezkoa da: batetik, ARGIAk ezin du hartu zuzenketa sakona egiteko lanik; bestetik, egitekotan edukia nahi gabe aldatzeko arriskua dago. ARGIAk azaleko zuzenketak edo moldaketak egingo dizkie artikuluei, behar izanez gero.
Non é nada fácil entender o que está a suceder en Cataluña. Con toda seguridade. Podemos dar por terminado o proceso de 2017, pero está por ver si o independentismo será capaz de iniciar un novo proceso de liberación.
Si nas eleccións o independentismo mantívose na... [+]
Levamos unhas semanas coa "serpe de verán" sobre o TAV e coa posibilidade de enlazar a "E vasca" desde Pamplona, desde Ezkio ou Vitoria.
É decepcionante ver que o noso Pobo segue dependendo de decisións interesadas e non argumentadas polos galgos e cans de caza que seguen... [+]
Os globalistas elixiron Francia, Polonia e o Reino Unido para crear un conflito aberto coa OTAN en novembro, xa que Estados Unidos está inmerso na campaña electoral para a Presidencia de novembro.
Deste xeito, a presenza de soldados de Polonia, Francia, Reino Unido e Estados... [+]
Afortunadamente, a maioría das empresas industriais comezan a entender, tras as numerosas sentenzas condenatorias, que unha pequena exposición ás fibras de amianto, sen unha protección respiratoria axeitada, é suficiente para causar unha enfermidade pulmonar grave que causa... [+]
Predicir o final de calquera cousa púxose de moda. O fin do ser humano, das ideoloxías, da comunidade, da autoridade, da filosofía, ou da democracia. Son etiquetas cargadas de sensacionalismo?
Quizá foi Francis Fukuyama quen iniciou esa moda do final. Tras o derrube do muro... [+]
O pasado 1 de agosto, unha decena de persoas da familia estivemos en Aranguren. Dous mozos de Aranzadi deron a coñecer de primeira man as escavacións e traballos que se están levando a cabo en Irulegi. Esta visita é moi recomendable, xa que recolle a dimensión do traballo... [+]
En primeiro lugar, queremos facer chegar as nosas condolencias aos familiares e amigos da muller asasinada a principios de agosto.
Os habitantes de Gaintxurizketa estamos fartos do deixamento da administración e dos responsables.
Os que vivimos no barrio estamos obrigados a... [+]
Ouvín dicir que as mellores bágoas son as que ven os aeroportos. Pero supoño que se trataba doutras bágoas o que dixo, e non como eu vin durante estas vacacións.
Durante varias horas, as bágoas dominaron o aeroporto de Munich, bágoas de indignación, bágoas de fatiga e... [+]
Teño que ir á barbaría”, pensei ao principio de curso, e non fun. Comecei co pelo longo e acabei da mesma maneira (a metade do camiño fixen un mohín cara abaixo e corteille un trocito. Ninguén se deu conta. Nin eu tampouco). Ocúltame si fáltame o xesto e, sobre todo,... [+]
Os vascos sabemos que o aparello estatal está disposto a aproveitar as forzas represivas de todas as cores e os mecanismos represivos de todas as formas, para manter a orde social dentro dun sistema baseado na dominación, aínda que para iso teñan que infrinxir unha lei... [+]
Ocórreme moitas veces: fixarme nas noticias e porme nervioso. A France revient, din. Tanto a Francia de Le Pen como a xenofobia e supremacía española, como os pallasos inchables, levántanse unha e outra vez. A merde revient. Como ouvimos, un grupo de traballadores de... [+]
Até hai pouco, a Unión Europea (UE) era un mar en calma. Todo ía ben. Todos viviamos tranquilos. Os altos mandos cumprían moi ben o seu traballo e os europeos sentiamos contentos baixo as súas ordes. De cando en vez os campesiños ían á rúa a mostrar os seus tractores,... [+]
Antes das eleccións foi un lema na fala da xente: "Temos que pór o coidado no centro", engadiu. Á marxe das expresións curiosas e incorrectas que inventan os políticos e os que teñen a condición de políticos, debo admitir que durante un tempo o tema estivo en todo o seu... [+]
Hai xa moitos anos que non sigo a competición internacional (Xogos Olímpicos, Mundiais…). A indiferenza, o cansazo, a dor… e tamén me producen un pouco de rabia. E, en consecuencia, a alternativa que me queda é non vela.
O motivo non é que non lle guste o deporte ou... [+]