Once
Non sei si a exposición do proxecto artístico multidisciplinar Hamaika chegará ao teu pobo.
Xunto ás obras, once testemuños. Nel hai todo: medo, dor, rabia, esperanza, decepción, forza... testemuños escritos con agarimo. Persoas que viven na caluga afogando a quen sente o mal alento da ameaza. Todos eles conviven coas pantasmas dos aeroxeradores.
Tres mulleres faláronnos na presentación da exposición daqueles que algúns desexarían gardar en segredo. Entre os oíntes, a maioría eran mulleres. Non hai casualidade.
Que ocorreu nas nosas casas ao coñecer este macroproyecto eólico? Que tipo de explosión produciuse? Que rompeu antes, corazón ou futuro? Que bases son máis sólidas, que che dá a terra ou as dos partidos? Que che pode salvar, a lexislación a medida ou a xustiza poética?
Baixo as sabas afóganse as inundacións do lagrimal, sen ningunha esperanza de que chegue ao rescate. A partir de aí adquire a condición de pantasma. As teas que se utilizan para tapar os antigos cadros ocultarán os naufraxios que vive.
Tentas atopar agarres. No Concello. Despacho de Amigo Avogado. Internet. Alí, ao parecer, hai un grupo. Correos electrónicos. Chamadas. Grupos Telegram. E reunións. Reunións entre náufragos en mar dentro. Grazas a esas mans que che chegan, ás que che ensinan nadando e mergullando nesas augas.
Ao mesmo tempo, dun día para outro, no pobo, a túa vida entra en standby, non estás apagado, pero tampouco operativo. Aí, nas pavías.
Comezan as miradas transversais que che lembran que es un náufrago submarino. En derrepente, debes aprender que non se pode falar do tema
Comezan as miradas transversais que che lembran que es un náufrago submarino. Comentarios confidenciais que che fan sentir ovella negra. En Derrepente, tes que aprender que non se pode falar do tema, que é inapropiado criticar eses 1.398 voos que saíron de Loiu en Semana Santa; que as accións do grupo Rebelión Científica para denunciar a indiferenza dos políticos ante a emerxencia climática rompen a paz social. Como o fan as palabras e a presenza de grupos contrarios aos macroproyectos existentes en Euskal Herria.
Logo vén o silencio. Entre ambos xorde unha fronteira invisible. Chegas a crer que os movementos que usas só están na túa cabeza, ata que coñezas os resultados das reunións e acordos.
Rompíchesche dúas veces e en ambos os miles de pedazos.
Unha vez, co golpe das pantasmas da destrución do territorio que queres. Rompéronche. A dor é agudo. A solastalgia une os anacos.
Na segunda, hache desmenuzado a ruptura coa comunidade ou grupo que queres. Hanche triturado. Cascallo, resultado. O po foi arrastrado polo vento, como nos funerais.
E ninguén responde á pregunta que hai tempo: cantas megawatts custan esas rupturas que vives? A pregunta é poética, non seria, inútil.
Menos mal que che rescatará o congreso de náufragos.
E a arte quitouche a saba para deixar de ser pantasma dunha vez.
Bidali zure iritzi artikuluak iritzia@argia.eus helbide elektronikora
ARGIAk ez du zertan bat etorri artikuluen edukiarekin. Idatzien gehienezko luzera 4.500 karakterekoa da (espazioak barne). Idazkera aldetik gutxieneko zuzentasun bat beharrezkoa da: batetik, ARGIAk ezin du hartu zuzenketa sakona egiteko lanik; bestetik, egitekotan edukia nahi gabe aldatzeko arriskua dago. ARGIAk azaleko zuzenketak edo moldaketak egingo dizkie artikuluei, behar izanez gero.
Se a Ribeira foi historicamente euskaldun, é o debate bizantino (o debate bizantino: un debate inútil no que cada parte non pode demostrar as súas afirmacións á outra parte) que se repite en Navarra desde hai corenta anos. Jimeno Jurio, ortodoxo pero razoable, así o... [+]
Cando cambio de casa ou, máis aínda, cando alguén se foi de casa, teño a cabeza e o corazón cheos de recordos. Entón empezo a tratar de decidir o que gardarei e o que non. Porque todos os obxectos únennos a algo, ou nos traen á memoria a alguén, e, por tanto, excluír... [+]
Fose o Estado policial! Cantan a través das explosións dos gases lacrimóxenos. Mozos comprometidos, amatxis militantes, rostros cubertos, ou non, pallasos, músicos, sindicalistas e políticos, médicos con casco, agricultores sobre tractores... Tanto no campo como na cidade,... [+]
Es coñecido que algunhas empresas francesas (Thales, Airbus, Dassault) desde hai tempo axudan a Israel a completar o seu equipo militar. Segundo unha enquisa da asociación Disclose, o Goberno francés ha fornecido compoñentes electrónicos a Israel, co fin de utilizar drones... [+]
As cousas non son así, as cousas están así. Esta frase quedou gravada cando escoitei o disco completo e tranquilo de Gorka Urbizu. Crin facer un gran descubrimento con esa identificación, inocente! Máis tarde deime conta de que, ademais de ser un lema para o merchandising,... [+]
Teño bastantes crises existenciais á miña ao redor. Para pasar a adolescencia/mocidade pola hipocrisía, para representar o que querían ser persoas boas (sendo xusto, é parvo que di si ao que non é), era vivir unha vida real, é máis, facer a revolución, e agora, despois... [+]
Os seres humanos nunca foron fáciles de pensar con tranquilidade durante longos períodos de tempo, vivimos coa responsabilidade de sacar adiante a nosa vida, tanto a nosa como a dos nosos descendentes. Nesta oportunidade que tivemos de vivir, queremos facer as cousas o mellor... [+]
Desde que nos trasladaron a Euskal Herria desde os cárceres do Estado español, no cárcere de Zaballa atopamos moitas carencias no ámbito da comunicación. Dispomos de menos e máis curtos presenciais, tivemos que realizar as visitas do locutorio en condicións técnicas... [+]
O 26 de agosto esperteime coma se fose un luns normal, levanteime da cama e, cos brazos desorbitados, me desperezé. Pero en canto cheguei ao corredor, souben que aquilo non era un deses luns monótonos e descorazonados de sempre. Atopei aos meus pais diante do computador lendo... [+]
Como lembraredes, a pasada primavera membros da Plataforma Aulas da Experiencia Euskaraz Ere Bai demos unha mensaxe para que a cidadanía poida realizar tamén en eúscaro os cursos que organiza a aula da Experiencia da Universidade do País Vasco.
A mensaxe dirixiuse á... [+]
Kursk é unha rexión histórica de Rusia. Vivía en paz até o 6 de agosto, cando o exército ucraíno entrou na cidade. Entraron un quince mil homes. Centos de tanques, vehículos blindados, pezas de artillaría, radares de defensa aérea… as armas máis modernas que existen... [+]
Teño poucos amigos con sentimento europeo, non sei si a europeidad chega a ser unha identidade. Pero cando viaxamos a Europa, pode xurdir unha amizade, porque as principais direccións de territorialidad que suceden en Europa e en Europa son compartidas, onde se decide a... [+]
Completáronse, puxéronse os medios para iso e con bastante rapidez. Que alivio cando todo calou! Pero a balanza foi grande e detrás dos seus ollos acumulouse un terror máis, porque nalgún momento pensaron que quizais non volverían nunca, ou non do todo. Pensei que podían... [+]
Os baserritarras teñen vacacións? Preguntan na escola. Os alumnos responderon que non. Entón, traballando todos os días, gustaríavos ser baserritarra no futuro? E si ninguén quere ser baserritarra, quen vai facer comida para nós? A pregunta quedou no aire.
Para a saúde... [+]