Microplásticos no patrimonio arqueolóxico
York (Inglaterra), d.C. Século II. Na cidade romana de Eboracum construíronse diversas estruturas e casas. Entre outros, construíron un edificio de pedra no actual Wellington Row e colocaron un arco na muralla que atravesaba o Hotel Queen’s. Ambos os xacementos foron escavados na segunda metade da década de 1980, o que permite conservar mostras de terra de até sete metros de profundidade recollidas hai case catro décadas. Recentemente, expertos universitarios de York utilizaron estas mostras para comparalas coas actuais e publicaron na revista Science of the Total Environment unha preocupante conclusión: nas novas mostras atopáronse 16 tipos de microplásticos que non existían na década de 1980.
A investigación piloto é a primeira que se levou a cabo para a detección de microplásticos no patrimonio arqueolóxico, pero o achado de microplásticos nos xacementos de York a sete metros de profundidade indica unha situación similar no resto de xacementos arqueolóxicos. Segundo o arqueólogo John Schofield, a chegada tan profunda destas partículas “pon en perigo a conservación dos obxectos que forman parte do noso patrimonio histórico”.
Nas últimas décadas, os arqueólogos optaron por manter in situ moitos obxectos e estruturas dos xacementos. Os obxectos conserváronse durante centos ou miles de anos nun contexto determinado, a unha temperatura determinada, rodeados de determinados elementos químicos
Aínda que está pendente de analizar o impacto concreto dos microplásticos sobre os obxectos e estruturas dos xacementos, David Jennings, en palabras do xefe do proxecto, “os microplásticos teñen a capacidade de modificar a composición química da terra e dos sedimentos, o que pode provocar, por exemplo, a putrefacción das pegadas orgánicas”.
Nas últimas décadas, os arqueólogos optaron por manter in situ moitos obxectos e estruturas dos xacementos. Os obxectos conserváronse durante centos ou miles de anos nun contexto determinado, a unha temperatura determinada, rodeados de determinados elementos químicos… A modificación brusca destas condicións determinou que os obxectos non se movan porque danan a conservación do patrimonio. Os restos que se conservan in situ tamén foron afectados por outros problemas previos aos microplásticos: outras contaminacións, turismos masivos, etc., e tivéronse que tomar medidas contra eles. Pero deter os microplásticos é outra cousa.
En palabras de Jennings, “é posible que a partir de agora a protección do patrimonio arqueolóxico in situ non sexa a mellor opción e haxa que cambiar drasticamente os criterios de protección do patrimonio”. Os microplásticos tamén están a alterar o patrimonio arqueolóxico.
Etiopía, 24 de novembro de 1974. O esqueleto de Lucy foi achado en Hadar, unha das pegadas máis antigas dos antepasados humanos. O homínido australiano de Australopithecus afarensis ten entre 3,2 e 3,5 millóns de anos.
Entón considerárono o antepasado das especies, a nai... [+]
Mentres traballaban nun xacemento da época romana de Normandía, varios estudantes de arqueoloxía fixeron recentemente un curioso descubrimento: no interior dunha pota de barro atoparon un pequeno frasco de cristal, dos que as mulleres usaban para levar o perfume no século... [+]
Un equipo de investigadores liderado polo arqueólogo xaponés Masato Sakai, da Universidade de Yamagata, descubriu numerosos geoglifos no deserto de Nazca (Perú). En total atopáronse 303 geoglifos, case o dobre de geoglifos que se coñecía até o momento. Para iso, os... [+]
Treviño, século VIN. Un grupo de eremitas comezou a vivir nas covas dAs Gobas e escavaron novas covas no desfiladeiro do río Laño, ocupado desde a prehistoria. No século seguinte, a comunidade comezou a utilizar unha das covas como necrópoles. No século IX abandonaron as... [+]
O pasado 1 de agosto, unha decena de persoas da familia estivemos en Aranguren. Dous mozos de Aranzadi deron a coñecer de primeira man as escavacións e traballos que se están levando a cabo en Irulegi. Esta visita é moi recomendable, xa que recolle a dimensión do traballo... [+]
No deserto de Coahuila (México), na paraxe denominada dunas de Bilbao, atopáronse restos dun esqueleto humano. Tras ser estudados polos arqueólogos, conclúen que teñen entre 95 e 1250 anos e que están relacionados coa cultura de Candelaria.
O achado foi unha gran noticia... [+]
A cidade romana de Santakriz é un impresionante xacemento arqueolóxico situado en Eslava, preto de Sangüesa. Ao parecer, alí estivo un pobo fortificado da Idade de Hierro, e logo instaláronse os romanos no mesmo lugar. Juan Castrillo, propio sacerdote de Eslava, deu por... [+]
Este inverno os arqueólogos do INRAP (Instituto Nacional de Investigacións Arqueolóxicas Preventivas) acharon unha necrópole especial no centro histórico de Auxerre (Estado francés), un cemiterio de época romana para bebés recentemente nados ou nenos nados mortos. -Ah,... [+]
Hai dous anos, o arqueólogo catalán Edgard Camarós, dous cranios humanos e Cancro? atopou un cartón de motivos dentro dunha caixa de cartón na Universidade de Cambridge. Os cranios viñan de Giga, de Exipto e recentemente publicou na revista Frontiers in Medicine, o seu... [+]
