Aproveitando que a mediados
de maio a ABAO ofreceranos unha das súas óperas máis belas, A Bohème, e que este ano se cumpre o centenario da súa morte, creo que unha explicación biográfica/artística de Giacomo Puccini é imprescindible. Por suposto, entre os amantes da ópera, Puccini ocupa un lugar destacado, pero o máis interesante deste compositor é que a súa música conmove e toca a persoas que en principio non teñen un interese especial por esta arte. Coñezo a moitas persoas que recoñecen que a ópera lles aburre, pero, con todo, a estas persoas parécenlles moi emocionantes algunhas pasaxes de óperas como Madama Butterfly, A Bohème ou Turandot. É dicir,

Puccini chega ao corazón de todo o mundo, e iso ten razón. Nacido en Lucca (Toscana, Italia) en 1858, o compositor é un dos últimos representantes do verismo operístico, un movemento que ten a súa orixe no naturalismo literario. Con todo, Puccini afástase en certo xeito deste verismo e ten influencias moi diversas: admirou a Richard Wagner, a Bizet ou ao compositor francés Massenet. Grazas a eles aprendeu a reflectir coidadosamente as cores peculiares dos lugares e da historia. De feito, Puccini caracterízase pola súa capacidade para realizar excelentes reconstrucións musicais do ambiente histórico de cada época: China de Turandot, Xapón de Madama Butterfly, Oeste dos Estados Unidos de América en Fanciulla de West, Manon Lescaut e o pai dA Bohèmee, Schgi-Channi en. Todos estes contextos e ambientes están perfectamente reflectidos nos seus traballos. Para explicar a influencia de Puccini no público, a todo isto

hai que engadir que el foi
un compositor cunha personalidade moi especial. No seu momento, a finais do século XIX e principios da URL 0, iniciáronse as vangardas musicais, das que ela abandonou. Compuña pensando no público, coidaba moito as representacións e seguía as xiras das súas obras por todo o mundo. A crítica musical dicía, dalgunha maneira, que era comercial, e non a apreciaron demasiado. Acusábaselle de que a súa música non era italiana, nin rusa, nin alemá nin francesa. Nin moito menos. Quizá a súa invención máis importante foi a súa eclecticismo. Comprendía e sintetizaba con destreza diferentes linguaxes e culturas musicais. Todo este cóctel e moito máis foi Puccini.

Non te perdas A Bohème o próximo mes.