O ano pasado inaugurouse a nova fase do Supersur. Unha vez ensuciado o último val natural de Bilbao por cemento, os condutores dispostos a pagar a peaxe, e os que por erro acceden ao Supersur, poden gañar un par de minutos ao reloxo.

As empresas construtoras han gañado bastante máis, 220 millóns de euros. Os biscaíños e biscaíñas que tivemos que pagar esta infraestrutura a través dos impostos perdemos o mesmo, e quen sufrimos as consecuencias da emerxencia climática habemos tido que renunciar a outra chea de expectativas.

Pero esta infraestrutura non saciou a fame no cemento dos ricos biscaíños, e a Deputación anunciou desde a boca de Pradales a súa intención de pór en marcha despois do verán o Subfluvial ou a construción do Túnel Submarino. A nova autoestrada conectaría Leioa e Sestao a través dun túnel duns 3,5 quilómetros.

De momento, a Deputación Foral ha anunciado que destinará 450 millóns, pero se se segue o modelo do Supersur esta cifra incrementarase considerablemente, especialmente si tense en conta que a contorna a perforar está infestado de area, auga e solos contaminados (fíxese no metro de San Sebastián).

Da mesma maneira que a principal vítima do supersur foi o val de Bolintxu, nesta ocasión será o instituto Artaza-Romo o que máis dano sufrirá. De feito, o túnel pasaría de lado (e por baixo do patio). Os alumnos e os traballadores deberían soportar unha obra que dure polo menos catro anos, con consecuencias que non son nada modestas: ruídos duns 90 decibeis, contaminación, risco de camións… Que pais desexaría que os seus fillos a sufrisen seis horas ao día? Que traballadores desexaría que iso sexa o seu día a día no traballo? En definitiva, o proxecto poría en perigo o futuro do propio instituto.

Pero o instituto non será o único prexudicado. Tal e como recoñece a propia Deputación Foral de Bizkaia, a nova autoestrada incrementaría o tráfico da zona nun 33%, aumentaría a contaminación e as emisións de gases de efecto invernadoiro, afectando a todos os biscaíños. Tamén se verán prexudicados aqueles cidadáns que poderían contribuír a utilizar eses 450 millóns para outros fins: os que están en listas de espera de Osakidetza, os usuarios do transporte público, os que teñen que ser coidados…

Os gañadores desta infraestrutura son facilmente deducibles: as construtoras. Que outros proxectos trituradores terán gardados no caixón? Quen serán os afectados? Si non queremos saber, é mellor facer todo o posible para deter o Subfluviales.