As eleccións para renovar o Parlamento da Unión Europea (UE) están convocadas para o próximo mes de xuño e a súa duración é até 2029. Para esta lexislatura que está a piques de concluír, un dos obxectivos do presidente da comisión, Ursula von der Leyen, era a promoción da Europa verde, pero complicóuselle cumprir este obxectivo porque os lobbies que teñen unha gran influencia en Bruxelas non lle facilitaron o camiño.

De feito, tivo que aprobar como fonte de enerxía, entre as verdes, a enerxía nuclear e a do carbón. Nesta adaptación direccional de Von der Leyen tivo gran importancia o Estado francés, onde as centrais nucleares alcanzan o 70% da produción eléctrica. Pola contra, o uso do carbón foi presionado por Alemaña para producir electricidade, xa que a diminución do gas barato que viña de Rusia tamén significou.

Por outra banda, a mediados desta lexislatura iniciouse a guerra de Ucraína e a situación empeorou radicalmente para a UE, ao quedar preso entre Rusia e EEUU. Alemaña tiña que liderar a UE, pero hai socialdemócratas no poder que se deron a coñecer como afeccionados á OTAN, e nesa dirección marcada polos EEUU os alemáns verdes e liberais rendéronse a gusto. Os verdes eran pacifistas na década de 1980 e hoxe no xenocidio de Gaza están aliñados con Israel.

O obxectivo principal da UE para a próxima lexislatura será a seguridade e, pola contra, evitarase a Europa verde, máis aínda despois de agacharse a cabeza ante as mobilizacións da agricultura industrial. Co fin de garantir esta seguridade, Trump quere que no seu mandato o gasto defensivo alcance o 2% do PIB.

Con motivo da guerra de Ucraína, a UE fixo previsións económicas erróneas, en parte desaconselladas por EEUU, cuxo obxectivo é reducir a autonomía dos europeos. Porque, unha vez iniciada a guerra, a Rusia impuxéronselle trece sancións económicas, e é un paradoxo que a economía da UE, sobre todo de Alemaña, viuse máis prexudicada que a rusa.

Por que ese paradoxo? En primeiro lugar, porque a dirección do petróleo e gas de Siberia dirixiuse cara ao leste, que está pendente de construír o gasoduto denominado Forza Siberia 2. Por tanto, o gas barato e axeitado que podía vir a Alemaña, vai a China, mentres Rusia obtén fondos para financiar a guerra; o petróleo vai a China e India, e en moitos casos consómese en Europa.

Quen tampouco se acorda do sistema SWIFT para realizar pagos financeiros internacionais? Os europeos crían que Rusia ía fracasar a súa economía despedida deste sistema. E ademais de crear o seu propio sistema, chineses e rusos acordaron facer pagos dos seus fondos e eludir o sistema SWIFT. Agora, a UE quere utilizar os beneficios de activos rusos estranxeiros para financiar a guerra de Ucraína e o rearmamento europeo. Se esta proposta prosperase, a base fundamental do sistema capitalista liberal, a sacra propiedade privada, cambiaría radicalmente e tería consecuencias inmensas. Por exemplo, poderían coincidir as expropiacións dos grandes terratenientes cubanos coa lexislación internacional? Mentres tanto, en Rusia tomaron seriamente esta información e anuncian que van acudir aos tribunais internacionais, iniciando un proceso que pode durar moito tempo.

Por último, a economía alemá está inmersa nunha crise desde o ano 2023, principalmente polo encarecemento do combustible procedente de Rusia, así como polos altos tipos de interese no investimento. En consecuencia, en 2023 o PIB creceu un -0,3%. Desde aí, abordar o rearmamento de Alemaña e da UE para garantir a seguridade con Rusia. Non hai que esquecer que en Alemaña os nazis aplicaron esta política económica keynesiana e acabaron coa morte de 26 millóns de soviéticos.