Acumulación renovable por expropiación
A que vén esta urxencia de encher o noso país de centrais eólicas e placas solares? Evidentemente, a razón máis evidente é a necesidade de responder o cambio climático, de substituír os combustibles fósiles por fontes renovables. Efectivamente, ese é o obxectivo tanto dos fondos europeos como dos demais fondos públicos que están a ser canalizados desde os Estados e Comunidades Autónomas. Con todo, estes fondos terminarán no mesmo saco de sempre, é dicir, en mans dos poucos que forman o dream team das empresas Acciona, Iberdrola, Siemens Gamesa e enerxía. Sen demasiadas sorpresas, o impulso público sempre foi unha condición indispensable para o desenvolvemento das renovables, polo que detrás deste investimento público non atoparemos un espertar espontáneo da conciencia ecoloxista dos gobernos, nin un fin de democratizar e descentralizar o mercado enerxético. Este impulso non cambiará o mercado enerxético, senón que só aumentará a lista de privatización de beneficios.
Ser os produtores de enerxía de sempre é a opción máis lóxica, a máis realista ante a urxencia, para guiar a produción de renovables. Pero detrás escóndese unha verdade incómoda: que a forma son combustibles fósiles, pero que os beneficios privados son a esencia. Proba diso é que nos lugares onde máis se desenvolveron as renovables, o consumo de combustibles fósiles non diminuíu, mentres que o consumo enerxético ha aumentado.
Detrás do investimento público non atoparemos un espertar brusco da conciencia ecoloxista dos gobernos, nin un fin de democratizar e descentralizar o mercado enerxético
O peche das empresas máis contaminantes do País Vasco e a proliferación de fontes renovables, sen desenvolver cadeas produtivas básicas para satisfacer as necesidades da poboación, pode servir para decorar os números de emisións, pero a nosa auténtica pegada ecolóxica irá crecendo da mesma maneira. Porque o sangue vindo do capitalismo contemporáneo é de petróleo, o que permite a distribución da produción mundial, o noso consumo e o comercio internacional, en definitiva, a globalización. Así, tampouco é novidade o peche das industrias máis contaminantes, son deslocalizacións motivadas por custos ambientais e laborais máis baixos.
Aquí a pregunta fundamental: que queremos, parar o cambio climático ou adaptarse ao cambio climático? Renunciar a construír un consenso para a expropiación das industrias da enerxía, a alimentación e o transporte, e non traballar por unha planificación integral que é imprescindible para unha transición ecolóxica, é renunciar a deter o cambio climático. Trátase de abrir portas a novos procesos de acumulación por expropiación, novas deslocalizacións e novas emisións. Necesitamos solucións, e ademais canto antes, e aínda que seguir facendo o de sempre parece a opción máis pragmática, nunca será unha solución.
Bidali zure iritzi artikuluak iritzia@argia.eus helbide elektronikora
ARGIAk ez du zertan bat etorri artikuluen edukiarekin. Idatzien gehienezko luzera 4.500 karakterekoa da (espazioak barne). Idazkera aldetik gutxieneko zuzentasun bat beharrezkoa da: batetik, ARGIAk ezin du hartu zuzenketa sakona egiteko lanik; bestetik, egitekotan edukia nahi gabe aldatzeko arriskua dago. ARGIAk azaleko zuzenketak edo moldaketak egingo dizkie artikuluei, behar izanez gero.
Non quero que a miña filla se disfrace de xitana nos caldereros. Non quero que os nenos xitanos da escola da miña filla gocen de xitanos nos caldereros. Porque ser xitano non é un disfrace. Porque ser xitano non é unha festa que se celebra unha vez ao ano, manchada de roupa... [+]
O camiño faise paso a paso, e hai un tempo aprendín que parece feito polo principio. Pero a xente tamén quere aprender a encher esa frase de contido. Só non podemos conseguir nada, quizá axiña que como comecemos. Incluso a gran afluencia de xente pode complicar a... [+]
Non actuou correctamente, había que tomar medidas, si non, non aprendemos. Ao parecer, non se daba conta do impacto do que fixera, seguía normal, ás veces cun aspecto máis feliz que os que lle rodeaban. Ademais, fala demasiado alto, iso non lle gusta a ninguén. Como as... [+]
Hezkuntza Sailak ez ei du ulertzen publikoko langileak zergatik joan garen grebara. LAB sindikatuari galdetzea dauka. Sindikatu horrek akordioa sinatu zuen sailarekin, 2023ko apirilean. Urte bi geroago grebara deitu dute haiek ere, aurrekoetan ez bezala, Hezkuntza Sailak... [+]
Profesor de Historia en homenaxe a un ex compañeiro que acaba de xubilarse. Bravo e máis bravo!
As leis educativas subliñan a importancia de fomentar o pensamento crítico no alumnado. Pero o claustro de profesores, nun tempo un espazo de debate de ideas e contraste de... [+]
A democracia liberal nos países occidentais parécese cada vez máis a unha democracia minimalista. O núcleo da definición sería que se respectan os cambios de goberno nas eleccións. A esta variante autoritaria, os politólogos Levitsky e Way chamárono autoritarismo... [+]
Mentres escribía esta columna, tiven que cambiar o tema, porque a miña atención se viu afectada polos aranceis de Trump. Necesitaredes poucas explicacións, é novo en todos os sitios, impuxo aos produtos chineses un 10% e aos produtos canadenses e mexicanos un 25%. O que... [+]
Esta cuña que o anuncio de substitución da bañeira por unha ducha en Euskadi Irratia anima xa ás obras no baño de casa. Anúnciase unha obra sinxela, un pequeno investimento e un gran cambio. Modificáronse as tendencias dos sanitarios nos aseos e estendeuse de forma oral a... [+]
Recollín o seu e-mail no portal da folga, no correo persoal. Ao principio pensei que era para dar a coñecer, como moitos outros, as posibilidades que temos ante a folga. Pero non, o e-mail recibido era o movemento político e comunicativo contra a folga.
Confesareivos que me... [+]
Asteburu honetan 'estetikoa' hitzaren inguruan pentsatzen aritu naiz, lagun batek esandako esaldi baten harira: “Lan hau estetikoa da”. Estetikoa hitzaren etimologia aztertu dut, badirudi jatorrian zentzumenen bidez hautematea zela bere esanahia, eta gerora... [+]
O día anterior, en Bilbao, reuninme cun amigo no bar Bira. Púxenme a pasear e dixen: “Claro, como es Giputxia, ja, ja”. E el subliñou que non era guipuscoano. Sen entendelo, continuei dicindo, “Ah! Non? Pero naciches en San Sebastián?”. “Si, nacín alí, pero eu... [+]