Vivimos nunha sociedade contra o aburrimento, dicimos, non nos deixan aburrir: cando a invitación non é movemento (viaxes, tirar de alí, subirse, buscar algo cos ollos pechos e apatxados…), porque os movementos son caros, temos bastoncitos, cos seus deliciosos e bullicioso, que fan que o cerebro, seguro, senta coma se móvese, entretén, aprende a bailar, a ler, a pararse… De acordo. Pero hai outro aburrimento que se estende por baixo de todo iso, histórico, que está de máis de dous, tan infinito como o universo, existencial, pesado. Hai aburrimentos que, como escoitei nunha serie de televisión, xeran “ganas de ferir”. Non sei si a todos aféctanos da mesma maneira, esforzámonos en non falar disto, ou non moi a miúdo, non con moitos, porque de forma desapiadada convértese en elitista para a segunda frase.
O contido ten que ver co tempo que se lle vai a regalar para a súa difusión. Por exemplo, compraredes un novo saco ao neno ou o levaredes o teu? Quizais demasiado grande, non? Pode afogarse. En Decathlon hai algúns curtos, pero que poden prolongarse para os primeiros anos. E no verán para o furgón. E as mochilas? Vistes dentro catro petos e…”. Así, as horas, pelando as mandarinas. Ou lle sacou Labana, os mozos de hoxe non son como os do noso tempo. Que no noso tempo tamén había pelexas? De acordo, pero non mataba a ninguén, non levabamos coitelos, agora todos levan algo, sobre todo, é racista dicir, pero…”. Ou as recomendacións para manter a casa, ou o día a día, ordenados caixóns, Excel e axendas que cren que venceron o caos incontrolable. Ou: “non, non, non o vin. Quen? Quen? Ah, e iso que, que, o candidato, para que? Ah, as eleccións non, non, non lle fago moito caso. Votarei porque hai que facelo, pero todos son similares, non nos van a dar para comer, pór un ou outro non vai cambiar moito a nosa vida”. Ou ben, slogans baleirados que se repiten todos os días coa mesma indíxena, ou ben, indignacións apresas do momento.
Nesta sociedade contra o aburrimento igual hai que pensar un pouco para aburrir. E por iso igual preferimos entreter aos nosos fillos. É moito peor si pensan. É moito peor si pégaselles o aburrimento. A partir de aí, poucas oportunidades en sociedades cohesionadas por estupefacientes recorrentes: drogas, literatura, ou morrer(vivir do aburrimento).
Bidali zure iritzi artikuluak iritzia@argia.eus helbide elektronikora
ARGIAk ez du zertan bat etorri artikuluen edukiarekin. Idatzien gehienezko luzera 4.500 karakterekoa da (espazioak barne). Idazkera aldetik gutxieneko zuzentasun bat beharrezkoa da: batetik, ARGIAk ezin du hartu zuzenketa sakona egiteko lanik; bestetik, egitekotan edukia nahi gabe aldatzeko arriskua dago. ARGIAk azaleko zuzenketak edo moldaketak egingo dizkie artikuluei, behar izanez gero.
A evolución que tomou Internet nos últimos 15 anos, unido ao seu modelo tecnolóxico e de negocio, fainos pensar que é unha ferramenta para incrementar os peores aspectos da humanidade. En todo o mundo creáronse axentes que non están satisfeitos con esta idea. Traballan... [+]
En 2006, Baltasar Garzón, entón xuíz estrela, sufriu unha especie de revelación e redactou unha práctica que garantía os dereitos dos detidos por terrorismo. O mesmo xuíz viu pasar pola súa sala a centenares de detidos incomunicados, moitos deles con evidentes signos de... [+]
Son un dos máis bonitos recordos que teño no corazón. Naquela época estaba a facer Filoloxía Vasca e fomos a unha sociedade de Arbizu a un concerto de Ruper Ordorika. Alí estaban Rikardo Arregi Diaz de Heredia e Juanjo Olasagarre. Non me atrevín a dicirlle a Arregi que... [+]
Recentemente, ante a pregunta sobre en que consistía a emerxencia climática, un científico deu a excelente resposta: “Mire, a emerxencia climática é esta, cada vez ves no teu móbil máis vídeos relacionados con fenómenos meteorolóxicos extremos, e cando te dás conta,... [+]
Dise que Simone de Beauvoir escribiu que o opresor non sería tan forte si non tivese cómplice nas liñas do oprimido. A min paréceme moi normal... Que queredes? Cando estás pisado, tamén é comprensible que queiras mellorar a túa condición, e para iso é moi útil ofrecer... [+]
Non é tarefa fácil definir o que traerá o novo mandato de Estados Unidos no ámbito económico. O eixo da nova estratexia económica será a peculiar unión entre o liberalismo e o proteccionismo para o sector exterior. A pesar do que ocorreu en Estados Unidos de forma... [+]
O 25 de novembro, Día Internacional contra a Violencia Machista, a Secretaría Feminista do sindicato Steilas publicou un cartel: O noso corpo é un campo de batalla, e todos os centros educativos de Hego Euskal Herria recibírono. Queremos denunciar a violencia que sofren as... [+]
Vivimos nun contexto no que os discursos de odio antifeministas e racistas a nivel mundial están a aumentar gravemente. As narrativas de extrema dereita insérense en todo o mundo tanto polas
redes sociais como polas axendas políticas. O racismo e o antifeminismo... [+]
Moitas veces, despois de mirar as brumas desde a miña casa, ocorreume non coller paraugas, aínda que saiba que vou acabar de empapar. Por que será? Talvez non lle apetece coller o paraugas? Quizá coa esperanza de que non me molle? A pesar de todo, a conclusión foi sempre a... [+]
Recordo que con 16 anos, a Ertzaintza identificoume por primeira vez nunha concentración a favor do eúscaro ante os xulgados de Bergara. Criamos que en Euskal Herria era lexítimo o clamor pola euskaldunización dos tribunais, pero tamén entón faltaría algún permiso,... [+]
O desastre provocado pola pinga fría en Valencia deixounos imaxes dramáticas, tanto polas consecuencias inmediatas que tivo, como porque nos adiantou o futuro que nos espera: que este tipo de fenómenos climáticos extremos van ser cada vez máis numerosos e graves. Isto... [+]
A actualización do Plan Enerxético de Navarra pasa desapercibida. O Goberno de Navarra fíxoo público e, finalizado o prazo de presentación de alegacións, ningún responsable do Goberno explicounos en que consisten as súas propostas á cidadanía.
Na lectura da... [+]
Desde a desaparición da Unión Soviética, a rusofobia foi crecendo. O concepto de seguridade do Consello de Seguridade da ONU de 2002 é moi claro e indica que a seguridade e estabilidade do planeta deben depender dos Estados que non teñen intención de desafiar a Estados... [+]
Andoni Urrestarazu Landazabal naceu na localidade de Araia o 16 de xullo de 1902 e faleceu en Vitoria o 21 de novembro de 1993. Xa se cumpriron 31 anos e creo que é o momento de recoñecer o seu nome e ser, xa que non se coñece ben o legado que deixou. Umandi utilizou o nome... [+]