Retorno da austeridade
O 17 de xaneiro o Parlamento Europeo aprobou a reforma do Pacto de Estabilidade. As normas renovadas reforzan o rigor orzamentario e abren de novo as portas ao modelo de austeridade que coñecemos na década pasada. O novo Concerto non equivale ao duro axuste de 2010, pero supón o retorno da ortodoxia da Unión Económica e Monetaria. É sabido que este Tratado de Maastricht establece os teitos de déficit público e débeda pública nun 3% e un 60% do Produto Interior Bruto, respectivamente. En particular, esixirase aos Estados membros o cumprimento firme da orde de cumprimento do límite do déficit.
Dada a gran dimensión da débeda pública de moitos Estados, non é posible descender ao límite do 60%, mesmo a medio prazo. Para seis estados a débeda pública sitúase por encima do 100% do PIB e outro tres superan o 70%. O forte axuste da década anterior ha provocado que a débeda sexa engordada sobre todo polos estados do sur de Europa (Grecia, Italia, Estado francés, Portugal e Estado español). Doutra banda, na actualidade, son once os países que superan o límite do déficit. Esta nova orde de axuste de contas públicas pode supor unha redución orzamentaria de 100 mil millóns de euros entre os Estados membros da Unión Europea, segundo a Federación Europea de Sindicatos. A austeridade reformada do orzamento público traerá consigo un retroceso nas condicións de vida da maioría e na cohesión social a curto prazo.
O retorno da austeridade tras a excepción da pandemia recoloca á Unión Europea nos eixos do modelo neoliberal tradicional
O retorno da austeridade tras a excepción da pandemia recoloca á Unión Europea nos eixos do modelo neoliberal tradicional. Co pretexto da loita contra a inflación, o Banco Central Europeo adoptou nos dous últimos anos aumentos inmoderados do tipo de interese. O resultado deste aumento non foi unha humillación da inflación, senón unha multiplicación dos beneficios bancarios. Pois ben, este comportamento foi o primeiro paso cara a unha política económica rigorosa. Unha e outra vez, Alemaña, atrapada na cultura da austeridade e na desconfianza cara aos seus socios do sur, foi o principal axente de retorno á vella estratexia. É evidente que a experiencia traumática da gran recesión da década pasada e os mecanismos de flexibilidade que recolle o novo pacto van supor unha certa respiración.
Con todo, tras o impulso dos fondos Next Generation, detectouse unha certa dinámica de cooperación entre os Estados membros que non parece que teña continuidade. Unha e outra vez é a competencia entre Estados a que está a dominar. Si a esta competencia súmaselle o retorno da ortodoxia neoliberal, as desestabilidades e desigualdades territoriais e sociais habituais na Unión Europea non se farán máis que aumentar. O camiño cara á transición ecolóxica tampouco será fácil se as prioridades se inclinan cara ao ámbito fiscal. Ademais dos problemas de construción institucional, se temos en conta a poderosa capacidade de presión das grandes empresas e lobbies sobre as institucións europeas, como a prolongación do uso do glifosato e outros praguicidas, é evidente que seguiremos encadeando un espazo económico obsoleto e inxusto. Unha reforma profunda e xusta do sistema tributario a curto e medio prazo é imprescindible para evitar retrocesos na protección social, a redistribución da renda e a transición ecolóxica.
Bidali zure iritzi artikuluak iritzia@argia.eus helbide elektronikora
ARGIAk ez du zertan bat etorri artikuluen edukiarekin. Idatzien gehienezko luzera 4.500 karakterekoa da (espazioak barne). Idazkera aldetik gutxieneko zuzentasun bat beharrezkoa da: batetik, ARGIAk ezin du hartu zuzenketa sakona egiteko lanik; bestetik, egitekotan edukia nahi gabe aldatzeko arriskua dago. ARGIAk azaleko zuzenketak edo moldaketak egingo dizkie artikuluei, behar izanez gero.
Non puiden pechar o caixón despois do último par de medias que me quedaban, as cales se devoraban mutuamente. Así estaba, mal pecho, xa durante dúas semanas, o pixama (na tirada dos pixamas, salvo tres regaladas, non hai pixama; a camiseta “para casa” está chea de... [+]
Un prestixioso arquitecto chega desde Londres a un pequeno pobo galego. Trátase de David Chipperfield, un edificio con oficinas en Berlín, Milán e Xangai, e que conta cun amplo equipo de edificios. Unha arquitectura elegante, requintada, feita por un Sir. A historia comeza na... [+]
Estás no bar, na barra, pedindo. No mostrador outras persoas tamén. En breve tocarache a quenda, pero o criado non che preguntou que é o que queres, saltouche e atendeu ao home que veu detrás de ti. Quedóuseche a cara estúpida e queres atraer a atención do camareiro, que... [+]
Gustaríame escribir a esta cousa que levo dentro. Cúmprense case cinco anos da pandemia, e os que eramos mozos naquela época, aínda que seguimos sendo mozas, comezamos a orbitar noutros espazos. A vivenda, o proxecto de vida, a maternidade, o traballo, a saúde... as ordes... [+]
Lembran? O 90% do Parlamento aprobou o Acordo Educativo hai dous séculos –perdoa, dous anos–. A reacción dos congresistas da esquerda moveuse entre euforia e satisfacción moderada. Segundo o documento aprobado, os centros privados seguirían recibindo diñeiro público,... [+]
Estar é facer. Así o di este ano a Feira de Durango, e é certo, polo menos no caso da propia feira e tendo en conta a Euskal Herria. A presente edición é xa a 59 edición da Azoka, e o feito de que cada ano se celebre demóstrao que a Feira de Durango é unha forma de facer... [+]
En Bilbao traballei durante cinco anos con colectivos en risco de exclusión, ao redor da fenda dixital, sobre todo coas mulleres. No camiño, atopeime con violencias machistas e outros moitos problemas. De forma moi orgánica, comecei a relacionarme e a entender o traballo dos... [+]
O Consello de Euskalgintza está a alertar da emerxencia lingüística que estamos a vivir nas últimas semanas. Pasaron bastantes anos desde que se empezou a describir a situación do proceso de revitalización do eúscaro no cruzamento, na rotonda, no inpasse e con palabras... [+]
A evolución que tomou Internet nos últimos 15 anos, unido ao seu modelo tecnolóxico e de negocio, fainos pensar que é unha ferramenta para incrementar os peores aspectos da humanidade. En todo o mundo creáronse axentes que non están satisfeitos con esta idea. Traballan... [+]
Os últimos anos saio pouco. Díxeno moitas veces, seino, pero polo si ou polo non. Hoxe asistín a unha sesión de bertsos. “Deséxolle moito”. Si, por iso avisei que saio pouco, supoño que vostedes asisten a moitos actos culturais, e que teñen máis que comparar. Pero... [+]
En 2006, Baltasar Garzón, entón xuíz estrela, sufriu unha especie de revelación e redactou unha práctica que garantía os dereitos dos detidos por terrorismo. O mesmo xuíz viu pasar pola súa sala a centenares de detidos incomunicados, moitos deles con evidentes signos de... [+]
Son un dos máis bonitos recordos que teño no corazón. Naquela época estaba a facer Filoloxía Vasca e fomos a unha sociedade de Arbizu a un concerto de Ruper Ordorika. Alí estaban Rikardo Arregi Diaz de Heredia e Juanjo Olasagarre. Non me atrevín a dicirlle a Arregi que... [+]
Recentemente, ante a pregunta sobre en que consistía a emerxencia climática, un científico deu a excelente resposta: “Mire, a emerxencia climática é esta, cada vez ves no teu móbil máis vídeos relacionados con fenómenos meteorolóxicos extremos, e cando te dás conta,... [+]
Dise que Simone de Beauvoir escribiu que o opresor non sería tan forte si non tivese cómplice nas liñas do oprimido. A min paréceme moi normal... Que queredes? Cando estás pisado, tamén é comprensible que queiras mellorar a túa condición, e para iso é moi útil ofrecer... [+]