A nosa revolucionaria “Mona Lisa”
Un pobo indiferente! Que diferente sería o voso destino se conocerais o prezo da liberdade! Pero non é tarde. A pesar de que son muller e nova, agora teño a valentía de afrontar a morte e teríaa mil veces máis, non o esqueza! ".
Con estas palabras morreu fusilado Policarpa Salavarrieta o 14 de novembro de 1817, na praza que hoxe se chama Bolivar, no medio de Bogotá. Coñecido como A Pola, é unha importante icona da independencia colombiana.
Policarpa Salavarrieta e eu nacemos na mesma provincia, en Cundinamarca. Naceu en Guaduas, non está claro en que ano, aínda que oficialmente está establecido en 1795. Foi modisto e profesor. A súa importancia histórica radica na determinación, humanidade e valentía que demostrou na vida. A Polo desempeñou un papel decisivo no proceso de liberación contra España. El regalounos o camiño da independencia, pero lamentablemente a clase política dominante non entendeu nada naquela época, e segue sen entender nada.
'A Pola' regalounos o camiño da independencia, pero lamentablemente a clase política dominante non entendeu nada naquela época, e segue sen entendelo
Canto quería á humanidade, que fe tiña no pobo e canto de tolo tiña A Pola. Traballaba como intelixencia e foi espía. Pasaba a información que obtiña ao movemento independentista. Foi unha época terrible por imposición da coroa española. Por iso foi fusilado nunha praza pública para ser intervido pola xente do pobo.
A súa imaxe apareceu frecuentemente en billetes de banco e moedas, un barrio de Bogotá ten o seu nome, en Colombia non hai escolas nas súas paredes que non eloxien a valentía de Policarpa. Os libros de texto tamén destacan a súa biografía, referente entre as mulleres do pobo. Escríbense obras de teatro sobre a súa vida. O primeiro estreouse sobre o tablado en 1820 e, segundo fontes da época, os espectadores impediron o fusilamento. Moitas veces as series contan as fazañas da heroína. En Arxentina unha rúa ten o seu nome. En 1911 a empresa Bavaria puxo o nome dA Pola a unha cervexa. Por iso os colombianos chamamos á cervexa pola.
Moitos dos grandes pintores suramericanos fixeron o seu propio retrato, e gustaríame facer especial mención a un deles, obra de José María Espinosa. Este retrato, actualmente visible no Museo Nacional de Bogotá, conta cun espazo propio e destacado. Espinosa tamén participou na loita pola liberación e coñeceu persoalmente a Policarpa. Este fermoso retrato sempre me lembra a Gioconda de Leonardo e a distancia gústame pensar que a nosa revolucionaria “Mona Lisa” reflicte a beleza da achega dunha gran muller.
Bidali zure iritzi artikuluak iritzia@argia.eus helbide elektronikora
ARGIAk ez du zertan bat etorri artikuluen edukiarekin. Idatzien gehienezko luzera 4.500 karakterekoa da (espazioak barne). Idazkera aldetik gutxieneko zuzentasun bat beharrezkoa da: batetik, ARGIAk ezin du hartu zuzenketa sakona egiteko lanik; bestetik, egitekotan edukia nahi gabe aldatzeko arriskua dago. ARGIAk azaleko zuzenketak edo moldaketak egingo dizkie artikuluei, behar izanez gero.
Recollín o seu e-mail no portal da folga, no correo persoal. Ao principio pensei que era para dar a coñecer, como moitos outros, as posibilidades que temos ante a folga. Pero non, o e-mail recibido era o movemento político e comunicativo contra a folga.
Confesareivos que me... [+]
Asteburu honetan 'estetikoa' hitzaren inguruan pentsatzen aritu naiz, lagun batek esandako esaldi baten harira: “Lan hau estetikoa da”. Estetikoa hitzaren etimologia aztertu dut, badirudi jatorrian zentzumenen bidez hautematea zela bere esanahia, eta gerora... [+]
O día anterior, en Bilbao, reuninme cun amigo no bar Bira. Púxenme a pasear e dixen: “Claro, como es Giputxia, ja, ja”. E el subliñou que non era guipuscoano. Sen entendelo, continuei dicindo, “Ah! Non? Pero naciches en San Sebastián?”. “Si, nacín alí, pero eu... [+]
Tiven moitas dúbidas, independentemente de que abrise ou non o melón. Atrevereime, maldita sexa! Quero pór sobre a mesa unha reflexión que teño en mente hai tempo: non é xusto que a muller que deu a luz teña a mesma duración que o outro proxenitor. Mellor dito, o mesmo... [+]
Mundu mailako erasoaldi inperialista betean gaude, mendebaldeko burgesiak gidatuta. Ofentsiba inperialistak hartu duen forma gerrarena da, aldaera guztiekin: gerra ekonomikoa, gerra kognitibo eta kulturala, lawfarea; eta, noski, gerra militarra. Mendebaldeko inperialismoak... [+]
Acabo de ver unha serie doutro triste detective. Todas as tramas sucédense nunha remota illa escocesa. Xa sabedes como funcionan estas ficcións: moitos mortos, xente corrente pero non tanto, e unha paisaxe verde escuro. Nesta ocasión lembroume unha viaxe que fixen aos Países... [+]
Azken urteotan, industria politikaren kontzeptua hainbat mailatan indarrez berragertu da. Neoliberalismoaren mailua izandako erakundeak, Nazioarteko Diru Funtsak, gaur egun zera azpimarratzen du: merkatuek baliabideak modu eraginkorrean esleitzeko eta arazo horiek konpontzeko... [+]
A verdade é que non sei por que estou a escribir isto. No ambiente conflitivo de hoxe en día non se toman ben este tipo de opinións. É posible que ARGIA non publique isto, xa que non coincide coas opinións que publicaron até agora (pero se finalmente decidiron publicalo,... [+]
O 15 de xaneiro o lobby tecno-empresarial Zeditzak presentou o seu 6º informe, Euskadi e a Unión Europea, un destino compartido de prosperidade e competitividade. O neoliberal Think Tank, formado por expertos emerxentes do mundo das finanzas, presentou unha receita máxica... [+]
Os euskaltzales movemos os nosos pés tras a testemuña da Korrika, para reivindicar que queremos seguir vivindo como pobo vasco, en favor da nosa lingua.
Os primeiros pasos dáos a persoa migrante que sae do seu país de orixe en África, América do Sur ou Asia,... [+]
E un ano máis, os sindicatos organizáronnos folgas prefabricadas. E nós, individualmente, decidiremos si sumámonos ou non á folga, sen necesidade de ningunha asemblea no centro.
Ao parecer, o modelo de folga que me ensinaron a min xa non está de moda. No meu imaxinario, a... [+]
A vida rodéao todo, é finita e fráxil. Para vivir boas vidas, creo que o corpo sabe que facer, pero a mente, aínda que o saiba (cando está ben informado), a miúdo ve que cala o corpo intencionadamente. Neste silencio ábrese a cabeza ás relacións con outros xefes: o... [+]