Escribir e tocar en público é como espirse. Creas cancións da vivencia persoal?
Case todas, si. Uns de forma máis explícita e outros de forma implícita, mediante metáforas ou xogos de palabras... pero a maioría baséanse nas miñas experiencias. Cando non son cousas que me pasan a min, participo da miña ideoloxía ou pensamento.

Onde cres que atopas a inspiración?A verdade é que a podo atopar en
calquera momento e lugar. A última canción que escribín veume duchando e tiven que saír correndo e con présas para gravar no móbil. Tamén pola noite tiven que espertarme varias veces para gravar ou escribir algunha estrofa.

O seu nome é Aria, quere dicir aire en italiano. Di que o necesitaba…
Necesitaba espazo, inspirábame, quitábame a presión e o nerviosismo que me puña. Eu necesitaba aire. E ao mesmo tempo sentía a necesidade de lanzar cancións. Despois de tantos anos compondo, a xente sempre me preguntaba onde podía atopar as miñas cancións e non sabía que responder. Agora están en todas as plataformas, por fin!

Que acollida tivestes até agora?Tivo
boa acollida, estivemos na Feira de Durango e foi unha bonita experiencia. A xente díxonos que gustou moito as cancións e iso fainos moita ilusión, como non! Ademais, gústame especialmente que a canción preferida de cada oínte sexa diferente, porque as cancións son diferentes e paréceme que fomos capaces de pór sobre a mesa as particularidades de cada un.

Aínda que o grupo é donostiarra, o italiano ten unha importante pegada nas súas palabras. Por que? Para
min a música foi un instrumento para aprender idiomas, así me pasou co inglés, o francés, o catalán e nos últimos anos co italiano. Tiven que pasar uns meses en Sicilia pola estancia internacional da tese doutoral. O caso é que o investigador que me tiña que atender morreu unhas semanas antes de que eu chegase… e cando cheguei alí tiña dúas opcións: triste vivo ou dar a volta á soidade. Elixín o segundo camiño e comecei a estudar italiano, como tolo. Ademais de escoitar música, empecei a escribir e axudoume moito.

Gravaron o disco en Sicilia. Como foi o proceso?
En soidade, afortunadamente, fixen varias persoas en Palermo. Entre eles atópase o compositor e produtor Domenico Gargano. El ofreceume a posibilidade de gravar algunhas cancións e decidín que tiña que empezar. Ao principio a idea era que o disco saíse como solista e as cancións escritas en Palermo debían completalo, pero como empecei a tocar con Iñaki Ortego, decidimos formar o grupo. Teño claro que non é un proceso natural dun disco ou dun grupo, pero así sucedeu: eu volvo a Palermo sempre que podo e gravamos cancións nesas viaxes.

En total, a colección consta de sete cancións. Entre eles, os conflitos internos, as historias de amor e a filosofía de vida. Como foi o proceso de creación de cancións?
Normalmente véñenme as letras e a melodía á vez, naturalmente. Catro cancións do disco naceron en Palermo, outras dúas en Euskal Herria e unha en voo sobre o mar Mediterráneo. Flipó a persoa do asento contiguo porque en pleno voo estiven a cantar baixo, escribindo e gravando no móbil. As letras teñen moita importancia, e a cada canción doulle o seu espazo, pregúntolle que me conta. Ás veces, desde o principio sei de que está a falar a canción, outras veces necesito unhas estrofas para que eu decida conscientemente o que quero contar nela. Son cancións creadas tanto nos bos momentos como nos máis escuros.

Publicaron a canción Anime perdu como adianto. Fala do Mediterráneo.
Escribino cando vivía en Palermo. Sicilia é a illa máis grande do mar Mediterráneo, situada no centro, á que chegan moitos inmigrantes e refuxiados. Un día, mentres estudaba italiano, cando tentaba xogar coas palabras amase (amar) e a mare (ao mar), lin que o Pai Mari alí facía moitas misións. Sentín claro que a canción tiña que tratar este tema e fixo o seu propio camiño. Por iso, a canción é contada desde o punto de vista dunha persoa que nega axuda aos refuxiados, e creo que máis crúa aínda.

Para quen aínda non escoitou, que destacarías do disco Urdin?
Sete deliciosas cancións. Algúns reflicten situacións ou sentimentos que todos vivimos. Outros son máis misteriosos e non expresan claramente de que se trata para espertar a imaxinación do oínte. Anime peran fala da crise dos refuxiados e, por último, este Vals é a procura dun amor san para vostede, baseado nunha relación de amor. Eliximos as cancións con moito mimo e estamos contentos co resultado.