O día anterior, un neno de 10 anos díxome que tiña que cambiar o contrasinal da dirección de correo electrónico da súa escola porque os seus pais sabían e podían espiar a súa privacidade. Díxenlle que o entendía, pero advertinlle que os responsables da escola tamén podían espiar todo o que facía en Internet, aínda que non compartisen o contrasinal con eles. A isto contestoume: tranquilo, eu non vexo esas cousas.

Dous días despois, durante un encontro, varias persoas comezaron a compartir a súa responsabilidade coa temperá entrada dos mozos á pornografía. Este tema ten moitos pais preocupados. Os adolescentes, nos seus dispositivos e pola curiosidade natural que teñen, poden chegar a contidos inapropiados, como os pornográficos. Os pais están preocupados porque os mozos poden entrar demasiado pronto á pornografía e crear unha imaxe equivocada sobre as relacións sexuais. Ao parecer, ademais de seguir estes contidos, utilizan as posibilidades que ofrece a propia dixitalización para a súa creación e distribución.

Ona de Donesteche menciona unha interesante analogía sobre móbiles e coches: por que necesitamos permiso de conducir para coller o coche, pero dannos o móbil sen ningún criterio concreto?

Aos poucos imos adquirindo ideas na sociedade para mellorar as vidas de nenos e adolescentes: bo trato, remodelacións arquitectónicas para que os pobos sexan máis habitables para os nenos... Estas melloras concrétanse en aumentar o respecto aos nenos e nenas, influír nas relacións de poder entre os adultos e os nenos. Con todo, debido ás características do espazo dixital, aínda non vemos un camiño claro para transformar a realidade dixital, e de momento estamos a crear burbullas para os nenos, co fin de que os pais poidan controlar os seus contidos a través das aplicacións.

Eu non teño claro ese camiño, non vexo o único camiño. O único que teño claro é que lles tocou vivir esta dura realidade e que falar con eles é quizais o mellor recurso que temos ao noso alcance.