Había unha persoa que, até hai pouco, pensaba que era nova, entrou nunha entrevista que lle parecía non arriscada, sen ningunha prevención. Así que empezou a falar sen reparos das súas primeiras vivendas compartidas, pensando que non coñecería aos interlocutores. O caso é que os coñecía, e o certo é que os lembraba mellor que el, e o certo é que lle lembrou pola súa conta aos que non lembrara hai tempo. E sobre todo que esa persoa se viu a si mesma definida neses esquecementos.
Como este exemplar humano era bastante lido, lembroulle unha cita de Flaubert que el deixou escrito nunha carta de amor. Dicía, máis ou menos, que o amor é un tipo supremo de curiosidade. Por tanto, concluíu que nos namoramos con curiosidade. Por tanto, pensou, lembraría cousas que lle namoraban, persoas que lle facían a curiosidade. E non lembraba quen lembraba a alguén da época desa persoa, cando empezou a repasar, deuse conta de que ela mesma estivo menos lonxe do brillo capitalista dos anuncios á hora de construír as súas filias supostamente alternativas. É dicir, falaban alto, movíanse moito, opinaban con frecuencia, sorrín/choraban, eran ruidosos, brillantes, eran fortes...
Había unha persoa que lle lembraron a unha persoa silenciosa da súa vida, que se avergoñaba, que non falaba, que non sorría moito, nin choraba, que era silenciosa, que non se movía moito... Aceptando que xa non era novo, resultoulle máis fácil ver que estupido foi aquel que foi el: si mirábase en silencio non tiña opinión, escoitoulle o que dixo en raras ocasións, porque parecía que fora dito por unha persoa forte, porque en silencio nunca silenciou a inxustiza. De feito, ese silencio temático era a maior demostración de intelixencia, ese silencio temático era o principal reflexo desa felicidade estupida nos anuncios. Había unha persoa que se deu conta de que a curiosidade da súa mocidade era máis superficial que a que cría que era máis superficial; había unha persoa que se deu conta de que se namorou mal; había unha persoa que empezou a darse conta das persoas que lle pasaron desapercibidos; había unha persoa que se deu conta da vida que lle foi inconsciente.
Bidali zure iritzi artikuluak iritzia@argia.eus helbide elektronikora
ARGIAk ez du zertan bat etorri artikuluen edukiarekin. Idatzien gehienezko luzera 4.500 karakterekoa da (espazioak barne). Idazkera aldetik gutxieneko zuzentasun bat beharrezkoa da: batetik, ARGIAk ezin du hartu zuzenketa sakona egiteko lanik; bestetik, egitekotan edukia nahi gabe aldatzeko arriskua dago. ARGIAk azaleko zuzenketak edo moldaketak egingo dizkie artikuluei, behar izanez gero.
O día do pastor de Huarte explicaron que Euskal Herria obtivo o recoñecemento para participar en concursos internacionais de curta de ovella. A oficialidade produciuse no Campionato do Mundo de Escocia de 2023, como consecuencia do dossier presentado polas mozas vascos e da... [+]
Seguramente, a maioría de nós xa compraron, aquí e alá, os agasallos para o Nadal. Porque a visita nocturna a Olentzero é unha gran cita, especialmente para os máis pequenos. Todos se preparan para esta frutífera época do ano: Bilbao arde tanto como Vitoria, Pamplona e... [+]
Que é o que máis che sorprendeu cando saíches do cárcere? Preguntáronme moitas veces no último ano e medio.
Ver que as rúas de Bilbao están cheas de turistas e de cans con dúas patas, por exemplo? Ou os cambios na situación política? O primeiro cansoume e amoloume... [+]
O tema das axudas para a aprendizaxe do eúscaro é realmente confuso. O cidadán que queira aprender euskera deberá acudir a máis dun portelo para saber canto lle custará o curso que quere realizar e de onde, como e cando obterá as subvencións. Porque aínda custa diñeiro... [+]
A comprensión e interpretación da lingua matemática é o que ten importancia no proceso de aprendizaxe, polo menos é o que nós dicimos aos nosos alumnos. A linguaxe das matemáticas é universal, e en xeral, a marxe de erro para a interpretación adoita ser pequeno... [+]
Nas reunións xuntámonos de todo, e as reunións caracterízannos no momento en que cada un ten o seu papel, o seu poder (ou a súa falta), a súa idade, o seu momento vital. Pero sempre hai quen cala. Lete cantábanos que cando sexamos maiores aprenderiamos o que custa estar... [+]
Quizá unha das debilidades dos seres humanos é a tendencia que temos de escoitar e atender á maioría. Seguro que foi unha característica importante do desenvolvemento da nosa especie e necesaria para a supervivencia. Pero coa dixitalización, esa característica que temos... [+]
Os nosos dereitos, o noso futuro, agora! Baixo a lema, o Día Internacional dos Dereitos Humanos conmemora o legado dos 76 anos. O obxectivo do día é impulsar a construción dun mundo máis pacífico, igualitario e sostible. Con todo, mentres se celebran os avances,... [+]
Gustaríame escribir a esta cousa que levo dentro. Cúmprense case cinco anos da pandemia, e os que eramos mozos naquela época, aínda que seguimos sendo mozas, comezamos a orbitar noutros espazos. A vivenda, o proxecto de vida, a maternidade, o traballo, a saúde... as ordes... [+]
Lembran? O 90% do Parlamento aprobou o Acordo Educativo hai dous séculos –perdoa, dous anos–. A reacción dos congresistas da esquerda moveuse entre euforia e satisfacción moderada. Segundo o documento aprobado, os centros privados seguirían recibindo diñeiro público,... [+]
Estar é facer. Así o di este ano a Feira de Durango, e é certo, polo menos no caso da propia feira e tendo en conta a Euskal Herria. A presente edición é xa a 59 edición da Azoka, e o feito de que cada ano se celebre demóstrao que a Feira de Durango é unha forma de facer... [+]
En Bilbao traballei durante cinco anos con colectivos en risco de exclusión, ao redor da fenda dixital, sobre todo coas mulleres. No camiño, atopeime con violencias machistas e outros moitos problemas. De forma moi orgánica, comecei a relacionarme e a entender o traballo dos... [+]