Para calquera zurdo interesado na política arxentina, a noite do pasado domingo era unha terrible noite. Celebraron eleccións. O medo sementouse nos primarios chamados PASO, xa que a ultradereita triunfou na súa versión máis tola. Xuntámonos vibrando cada un ante o seu computador, si a traxedia non era a máis negra (gañar Milei na primeira volta), si a traxedia non ocorría (ter a segunda volta a Bullrich-Milei, á dereita), coa intención de alegrarnos moito. Nin un nin outro sucedeu, a segunda volta será entre Massa, candidata ao peronismo, e Milei, ultradereitista. E non me alegro.
Milei defínese a si mesmo anarocapitalista, é liberal, é un economista teórico, da escola austriaca. Todo está a pór un vintage suficiente para encher as lagoas que deixan os discursos políticos actuais, de esquerda a dereita. Milei rouba á esquerda española unha das palabras crave para mover as masas: a caste. E a cuestión é que os discursos de éxito que veñen encher os baleiros do discurso esquerdo e da práctica e da realidade non veñen da esquerda vintage (digamos, algún grupo comunista que quedou cravado nos séculos XIX e XX). É ultradereita e non con fórmulas máis recentes.
O peronismo non presenta a un candidato da liña esquerda, xa que Massa é liberal. Grabois competiu contra el nos primarios, un denominador humanista. Un dos principais problemas de Arxentina é a inflación, o valor do peso e a falta de dólares (para pagar a débeda). Grabois advirte: A dolarización que propón Milei é unha tolemia imposible, pero tamén é unha solución equivocada, pero unha. E a xente necesita unha solución.
Hagámoslo. Que guerra está a deixar sen dar a nosa esquerda? Estamos a falar de migración? Estamos a falar do engano post-emancipación que foi Europa? Estamos a falar de nacionalizar polo menos catro cousas básicas? As incómodas batallas que non deamos non quedarán sen entregar. Si non somos zurdos, a xente que necesita unha esquerda queda sen nada. E necesitará solucións. O peronismo decide presentar a Massa en Arxentina para non dar estas batallas, pensando que unha socialdemocracia dereitista dará menos medo. Pero quen non o ten necesitará solucións. E se cadra só Milei.
Bidali zure iritzi artikuluak iritzia@argia.eus helbide elektronikora
ARGIAk ez du zertan bat etorri artikuluen edukiarekin. Idatzien gehienezko luzera 4.500 karakterekoa da (espazioak barne). Idazkera aldetik gutxieneko zuzentasun bat beharrezkoa da: batetik, ARGIAk ezin du hartu zuzenketa sakona egiteko lanik; bestetik, egitekotan edukia nahi gabe aldatzeko arriskua dago. ARGIAk azaleko zuzenketak edo moldaketak egingo dizkie artikuluei, behar izanez gero.
Non quero que a miña filla se disfrace de xitana nos caldereros. Non quero que os nenos xitanos da escola da miña filla gocen de xitanos nos caldereros. Porque ser xitano non é un disfrace. Porque ser xitano non é unha festa que se celebra unha vez ao ano, manchada de roupa... [+]
O camiño faise paso a paso, e hai un tempo aprendín que parece feito polo principio. Pero a xente tamén quere aprender a encher esa frase de contido. Só non podemos conseguir nada, quizá axiña que como comecemos. Incluso a gran afluencia de xente pode complicar a... [+]
Non actuou correctamente, había que tomar medidas, si non, non aprendemos. Ao parecer, non se daba conta do impacto do que fixera, seguía normal, ás veces cun aspecto máis feliz que os que lle rodeaban. Ademais, fala demasiado alto, iso non lle gusta a ninguén. Como as... [+]
Hezkuntza Sailak ez ei du ulertzen publikoko langileak zergatik joan garen grebara. LAB sindikatuari galdetzea dauka. Sindikatu horrek akordioa sinatu zuen sailarekin, 2023ko apirilean. Urte bi geroago grebara deitu dute haiek ere, aurrekoetan ez bezala, Hezkuntza Sailak... [+]
Profesor de Historia en homenaxe a un ex compañeiro que acaba de xubilarse. Bravo e máis bravo!
As leis educativas subliñan a importancia de fomentar o pensamento crítico no alumnado. Pero o claustro de profesores, nun tempo un espazo de debate de ideas e contraste de... [+]
A democracia liberal nos países occidentais parécese cada vez máis a unha democracia minimalista. O núcleo da definición sería que se respectan os cambios de goberno nas eleccións. A esta variante autoritaria, os politólogos Levitsky e Way chamárono autoritarismo... [+]
Mentres escribía esta columna, tiven que cambiar o tema, porque a miña atención se viu afectada polos aranceis de Trump. Necesitaredes poucas explicacións, é novo en todos os sitios, impuxo aos produtos chineses un 10% e aos produtos canadenses e mexicanos un 25%. O que... [+]
Esta cuña que o anuncio de substitución da bañeira por unha ducha en Euskadi Irratia anima xa ás obras no baño de casa. Anúnciase unha obra sinxela, un pequeno investimento e un gran cambio. Modificáronse as tendencias dos sanitarios nos aseos e estendeuse de forma oral a... [+]
Recollín o seu e-mail no portal da folga, no correo persoal. Ao principio pensei que era para dar a coñecer, como moitos outros, as posibilidades que temos ante a folga. Pero non, o e-mail recibido era o movemento político e comunicativo contra a folga.
Confesareivos que me... [+]
Asteburu honetan 'estetikoa' hitzaren inguruan pentsatzen aritu naiz, lagun batek esandako esaldi baten harira: “Lan hau estetikoa da”. Estetikoa hitzaren etimologia aztertu dut, badirudi jatorrian zentzumenen bidez hautematea zela bere esanahia, eta gerora... [+]
O día anterior, en Bilbao, reuninme cun amigo no bar Bira. Púxenme a pasear e dixen: “Claro, como es Giputxia, ja, ja”. E el subliñou que non era guipuscoano. Sen entendelo, continuei dicindo, “Ah! Non? Pero naciches en San Sebastián?”. “Si, nacín alí, pero eu... [+]