Cando conseguiches traballar no que estabas a buscar, decidiches abandonar o deporte de alto nivel.
Non foi unha decisión fácil. Pero o corpo pediume e decidín escoitar. Viña a Vitoria a adestrar e un día un compañeiro díxome que abrirían un ciclo superior de Adaptación Física. Presentei o meu currículo de traballo inmediatamente, sen pensalo dúas veces. Ao día seguinte de presentarme chamáronme. É a primeira promoción deste ano e espero que sigan moitos. Antes de entrar na universidade, eu estudei ese mesmo ciclo en San Sebastián e á volta soñei con ser profesor. No momento oportuno, paréceme que estiven no lugar axeitado, aínda que ano tras ano rompín o camiño. Até aquí necesítase unha gran base e eu traballei niso. Non me caeu do ceo. Este ano, de momento, traballo cos meus alumnos o control das posturas, imparto a modalidade de ioga e tamén a anatomía. Para facer deporte é imprescindible coñecer ben o corpo.

Competitiva ou non, non te imaxinas a vida sen deporte, non?
Máis que o deporte, o importante é facer exercicio. Tender a iso no día a día, tanto con tempo para practicar como con estilo de vida. Por exemplo, camiñar ou andar en bicicleta. Para o benestar xeral son imprescindibles cinco cuestiones. Práctica de actividade física, alimentación sa, descanso, saúde mental e vida social. Eu non imaxino o día a día, a miña vida sen facer exercicio físico. Como digo, a vida é un estilo.

Como chegou o obstáculo para competir en carreira?
Cando era pequena, non tiñamos televisión en casa, e cando a tivemos, o único que vía era O Conquistador do Mundo. Víao con ganas e estaba con ganas de participar, era o meu soño. En 2017, cando tiña 21 anos, atrevinme a presentar e aceptáronme a primeira. Antigamente, só facía ximnasia rítmica. NO Conquistador do Mundo, entre os meus amigos, descubrín a disciplina de carreira que tanto me impediu. Empecei a adestrar e deime conta de que me levaba bastante ben. Melloraba os meus resultados co paso do tempo. No ano 2018 fixen a miña primeira carreira e no ano 2019 fun campión de España. Desde entón, gañei tres veces a liga española, clasifiqueime nos primeiros postos do campionato do mundo, e este ano clasifiqueime como o segundo de Europa. Foi unha experiencia incrible. Nunca pensei que chegaría até aquí.

Como mantivo os campionatos, adestramentos e ritmo de traballo?
Temos que ter a cabeza ben equilibrada cando competimos. É unha columna imprescindible. A presión, o nerviosismo, os adestramentos, o traballo, os amigos, a familia… Cando estás arriba, cando che baixas, pregúntasche que pasa, facernos fronte a todo é moi difícil. Sempre tiven claro que tiña que apostar pola saúde mental, que a presión non podía pillarme. Ao principio tocábame por min mesmo: exercicios de relaxación, ioga... Pero o ano pasado decidín pedir axuda profesional e non me arrepinto nada.

Por que decidiches deixalo?
Creo que entrei demasiado. É un círculo pecho e hai outra cousa na vida. Agora teño un traballo que me gusta, un traballo dos meus soños! Quero gozar do deporte doutra maneira, sen presións. Durante cinco anos estiven de viaxe, sen sospeitar que ía estar tan ben. Case me veu todo inadvertido. Eu tamén me sorprendín moito co meu nivel e os meus resultados. Como eu mellorei ano tras ano, os demais tamén creceron, e con iso as presións, as que me puxen e as que sentín dos demais. Estiven nunha burbulla. Sempre nos primeiros postos con grandes sacrificios. Creo que o deixei no momento oportuno. Non sinto agora a necesidade de competir, a verdade é que non sei si volverei.

Que che pediu que quedes, o corpo ou a cabeza?
Especialmente o corpo, e eu acepteino. A carreira de obstáculos aínda non está regulada en España. A pesar de que a situación no mundo e en Europa é diferente, aínda estamos en fase de estructuración. É imposible vivir de aí. Por tanto, cando conseguín o traballo dos meus soños, quixen dar prioridade, abrir unha paréntese. Agora quero vivir o deporte doutra maneira, sen presións, con ilusión e con liberdade.

Tes dous soños alcanzados, e si estás a pensar noutro, en Australia… Coñecín a unha
persoa de alí no último campionato do mundo e cambiamos o equipamento como unha broma. Pero eu quero utilizalo como escusa para empezar a viaxar. Agora que teño un pouco máis de tempo e diñeiro, estou con esa ilusión. Aínda non teño data, pero sería bonito que Australia fose a primeira parada.