Este curso cambioume o lugar de traballo. Cada día, porque teño que ir máis lonxe de casa que antes, e en xeral ensíname a coller o coche o menos posible, decidín facelo en tren.

O universo ferroviario pilloume da primeira viaxe.

Por unha banda, o mundo ferroviario achégache máis á realidade social. Tes o pracer de coñecer a organización técnica e administrativa das infraestruturas, sorpresa por sorpresa. Para os trens que xestiona Nova Aquitania, deberá adquirir o cartón como tal para o TAV baixo a responsabilidade do SNCF. Pola mañá, o tren vai ter un portón porque a reparación non durou a véspera; pola tarde, o tren non vai saír porque o condutor subiu a substituír a un compañeiro que non está noutro tren... O controlador explícache que podes tomar situacións absurdas con risa ou enfado, dándolle un toque de xentileza a toda a maquinaria.

Doutra banda, o mundo ferroviario lévache ao mundo imaxinario lonxe deses disparates. Ao chegar ao peirao, pola mañá sen aclarar, estás só, e empezas a adiviñar que che vai a pasar e quen vas ver nos seguintes minutos: que un veciño que pasou a noite nun recuncho da estación preguntarache o xusto para beber café; que che aparecerá un menor africano oculto pedindo axuda; que alguén que recolleu a bebedeira pídeche que chames aos seus... Aos poucos, chegaron traballadores como ti, cos ollos medio caídos, durmidos, cunha man á bicicleta, con outro saco ou dous.

O tren chega entón. A noite negra ilumínase primeiro coas tutas, e pronto a súa presenza desvanécese enchendo as beiras. No seu interior, están xa levantados antes que ti, zoin durmindo, escoitando música zoin, lendo zoin, traballando en computador ou con coidado. No tupust, as historias lidas chegáronche nun chorro e mirando a cada un dos viaxeiros, estás a pensar si este non é o asasino que sae da novela do Murder on the Orient Express, outro ser derrotado de Manhattan Transfer, que non tiña o amor do inferno de Dans le train e a súa esposa de London sentada nun inferno.

Cando colles o tren non chegas como cando partiches. O mundo ferroviario real e imaxinario cámbianche, si queres ou non.

Aínda teño como proba outras tres obras literarias. Desde a Xanela de Empuje de Lizardi, o primeiro que che di coa impactante lírica da época é que moverche no espazo temporal desátache a intimidade interna. A Modification de Michel Butor, logo: o narrador é o primeiro texto que está a soñar: faiche caer da posición de lector e facerche levar o papel de protagonista. Viaxa desde París a Roma, nesta novela, onde as súas intencións máis profundas cámbianselle por completo durante vinte e un horas.

Por fin, Otzaurte de Urt Zubiaurre Otamendi (Terras sen nome), tamén niso o narrador-protagonista é lector, es ti e soñas de que o tren che leva até unha estación sen wifi, Otzaurte. Ou, para dicilo máis directamente, terás “o desexo de coller o tren e perdelo”, con seis páxinas, para escapar da túa tola vida.

As viaxes de tren son, sen dúbida, viaxes para perderse na realidade e na ficción.