Fobia turística e responsabilidade persoal
Pasado o verán e a época festiva, comezamos a recuperar o pobo. Finalizaron as inundacións que entre o traste á praia van de forma similar na manifestación. Os restaurantes desbordáronse, as comodidades para pedir o tren e as colas para pagar as compras. Terminadas as respostas “perdoa, pero xa terminou”. A tempada alta do turismo é finita.
A fobia turística está de moda. En televisión, xunto aos “bos” datos achegados polos gobernos, vén unha pequena peza a traballar, a ver si estendeuse a fobia turística. Pero eu aínda non coñecín a alguén que se encerrou en casa por medo aos turistas, a alguén que pon que os turistas son meros delincuentes, a alguén que di que hai que derrubar ou matar a todos os turistas.
Porque a fobia é un medo irracional. Iso é o que a fondo senten os xenófobos e aporófobos. Pero non hai medo aos turistas e moito menos medo irracional. A palabra fobia pode ser moi útil para non falar en profundidade sobre o tema, para interromper e evitar debates. Fenómenos tan diferentes, metidos todos nunha mesma caixa.
Porque a xente que vén facer turismo non sente mal tratada na medida en que non é mal tratada. Aínda que non sexa a maioría, non son poucas as persoas que consideran a todo o pobo como o seu resort ou zona vacacional particular, que aquí a xente vive sen responsabilidade e fai cousas que nunca farían nos seus pobos. Tampouco os odiamos, polo menos en exceso ou na cantidade que merecería.
Para atraer turistas, e para encher os petos dos seus amigos, todo está á venda, incluso reservas da biosfera que garanten a vida
Se se produce medo, son as consecuencias do turismo desenfreado. O único traballo que hai nos nosos pobos limítase ao sector precario como a hostalaría. O sector secundario vaise debilitando e a importancia do primeiro, para as autoridades, limítase aos selos de calidade e aos nomes ou marcas de orixe que podemos mostrar cara a fóra. Para atraer aos turistas, e para encher os petos dos seus amigos, todo está á venda e as reservas da biosfera que garanten a vida. En calquera caso, facer un discurso sobre políticas cruentas e prexudiciais é moi sinxelo.
O alcalde do concello anterior, o do PNV, tivo que dar a rolda de prensa. Non hai vivendas no mercado, nin en aluguer nin en venda. Pasamos de ser caros a non estar ningún. Como é posible? Onde están todas esas casas? Porque as casas quedan buxán, aínda que sexa ao ritmo da morte das persoas que as habitan. Non dubide que cada vez hai máis plataformas como Airbnb ou Booking.
A medida estrela do alcalde foi, ademais de animar á xente a sacar as súas casas ao mercado, subir o imposto sobre as casas. Obrigar a pagar 150 euros ao pagador de 100 euros non parece demasiado eficiente. Está pendente de ver si o novo concello ten intención ou interese de intervir realmente nesta materia.
Cada vez máis xente quere porse á cesta na popa da galiña que pon ovos de ouro. E nisto non hai grandes diferenzas entre os votantes duns e outros. Quizá algúns deles sexan capaces de facer un primeiro discurso sobre o turismo, mentres cobran ao turista máis de 100 euros por noite.
E si, as institucións teñen a máxima responsabilidade, pero a falta de responsabilidade persoal cos demais e co pobo tamén nos levou á situación na que nos atopamos. Co máximo de quebradizos de cabeza posible. Si faio o veciño, por que non? De facer esta pregunta a gritar “a liberdade!” dos Ayusozales non parece que haxa moito marxe.
Bidali zure iritzi artikuluak iritzia@argia.eus helbide elektronikora
ARGIAk ez du zertan bat etorri artikuluen edukiarekin. Idatzien gehienezko luzera 4.500 karakterekoa da (espazioak barne). Idazkera aldetik gutxieneko zuzentasun bat beharrezkoa da: batetik, ARGIAk ezin du hartu zuzenketa sakona egiteko lanik; bestetik, egitekotan edukia nahi gabe aldatzeko arriskua dago. ARGIAk azaleko zuzenketak edo moldaketak egingo dizkie artikuluei, behar izanez gero.
Non quero que a miña filla se disfrace de xitana nos caldereros. Non quero que os nenos xitanos da escola da miña filla gocen de xitanos nos caldereros. Porque ser xitano non é un disfrace. Porque ser xitano non é unha festa que se celebra unha vez ao ano, manchada de roupa... [+]
O camiño faise paso a paso, e hai un tempo aprendín que parece feito polo principio. Pero a xente tamén quere aprender a encher esa frase de contido. Só non podemos conseguir nada, quizá axiña que como comecemos. Incluso a gran afluencia de xente pode complicar a... [+]
Non actuou correctamente, había que tomar medidas, si non, non aprendemos. Ao parecer, non se daba conta do impacto do que fixera, seguía normal, ás veces cun aspecto máis feliz que os que lle rodeaban. Ademais, fala demasiado alto, iso non lle gusta a ninguén. Como as... [+]
Hezkuntza Sailak ez ei du ulertzen publikoko langileak zergatik joan garen grebara. LAB sindikatuari galdetzea dauka. Sindikatu horrek akordioa sinatu zuen sailarekin, 2023ko apirilean. Urte bi geroago grebara deitu dute haiek ere, aurrekoetan ez bezala, Hezkuntza Sailak... [+]
Profesor de Historia en homenaxe a un ex compañeiro que acaba de xubilarse. Bravo e máis bravo!
As leis educativas subliñan a importancia de fomentar o pensamento crítico no alumnado. Pero o claustro de profesores, nun tempo un espazo de debate de ideas e contraste de... [+]
A democracia liberal nos países occidentais parécese cada vez máis a unha democracia minimalista. O núcleo da definición sería que se respectan os cambios de goberno nas eleccións. A esta variante autoritaria, os politólogos Levitsky e Way chamárono autoritarismo... [+]
Mentres escribía esta columna, tiven que cambiar o tema, porque a miña atención se viu afectada polos aranceis de Trump. Necesitaredes poucas explicacións, é novo en todos os sitios, impuxo aos produtos chineses un 10% e aos produtos canadenses e mexicanos un 25%. O que... [+]
Esta cuña que o anuncio de substitución da bañeira por unha ducha en Euskadi Irratia anima xa ás obras no baño de casa. Anúnciase unha obra sinxela, un pequeno investimento e un gran cambio. Modificáronse as tendencias dos sanitarios nos aseos e estendeuse de forma oral a... [+]
Recollín o seu e-mail no portal da folga, no correo persoal. Ao principio pensei que era para dar a coñecer, como moitos outros, as posibilidades que temos ante a folga. Pero non, o e-mail recibido era o movemento político e comunicativo contra a folga.
Confesareivos que me... [+]
Asteburu honetan 'estetikoa' hitzaren inguruan pentsatzen aritu naiz, lagun batek esandako esaldi baten harira: “Lan hau estetikoa da”. Estetikoa hitzaren etimologia aztertu dut, badirudi jatorrian zentzumenen bidez hautematea zela bere esanahia, eta gerora... [+]
O día anterior, en Bilbao, reuninme cun amigo no bar Bira. Púxenme a pasear e dixen: “Claro, como es Giputxia, ja, ja”. E el subliñou que non era guipuscoano. Sen entendelo, continuei dicindo, “Ah! Non? Pero naciches en San Sebastián?”. “Si, nacín alí, pero eu... [+]