"Non xunto á miña casa", nela resumiu Iñigo Urkullu, na súa intervención, as críticas ao Goberno Vasco no tema das renovables. Venos egoísta, non miramos correctamente o reto, e non somos capaces de actuar coa xenerosidade que require priorizar o interese xeral. Non palabras sobre as opinións de quen esiximos unha transición desde o sector público, planificada estratexicamente e escoitada á cidadanía, e atendida. Non resposta ás comisións propostas para canalizar a participación cidadá; tampouco á petición de abandonar o modelo de macroproyectos e apostar por pequenos proxectos vinculados á realidade local; nin á proposta de reutilizar terras industriais buxán en lugar de encher de eólica montañas e vales. En resumo: “Non co meu goberno”.

O Goberno de Navarra, pola súa banda, comeza o ano político coas tarefas domésticas e continúa co programa en marcha. A cota de renovables debe ser do 50% para o ano 2050. Existe financiamento, xa que o proxecto de subvención para facer fronte á crise do COVID-19 recolle algunha físgoa para a participación cidadá. Poden facer cousas diferentes? Trátase dun camiño establecido no marco da Green Deal Europea e no seu desenvolvemento, que ofrece poucas oportunidades ás alternativas xurdidas das iniciativas populares.

As leis fundamentais, os plans estratéxicos e a iniciativa de goberno son as claves nas transicións. As tres aquí. Pero para traer cambios reais hai outra clave: expulsar da ecuación os intereses do capital para situar no seu lugar os intereses populares. Iso aínda está por conseguir.