Viñeron nenos e mozos. Metéronse nun espazo que non ten a imaxe aséptica dunha escola, onde hai mesas como en casa, cadeiras de diferentes tamaños e cores, como sofás para estar tranquilos, plantas, lámpadas, andeis de boa madeira, cheiro doce, revistas, auricular musical, ordenadores, xogos, libros, carteis. A oferta da escola é máis ampla que a que podemos atopar en casa, máis libros, máis campo de coñecemento ou unha rede de relacións máis rica. Pero polo demais, a escola é unha gran casa na que podemos facer e atopar todo o que necesitamos. Por encima de todo é unha residencia.

Alí atopámonos, de diferentes idades, nenos ttip, nenos e nenas cómodos, adolescentes e adolescentes, nós, adultos. Estamos xuntos, mesturados, coas ganas máis pequenas de aprender por imitación dos máis grandes, e formándonos no coidado deses que aínda non son tan autónomos, algo máis maduros. Formamos unha comunidade natural, na que non nos preguntamos o mesmo no momento de facer compañeiros ou amigos. Ás veces o interese compartido por algo que queremos facer únenos, ás veces un suceso noutras, a saber. Sempre, vínculos, afectos de pertenza a unha mesma comunidade.

Son as 09:00 e reunímonos en asemblea. É o momento de atoparnos; como estamos, que humor temos, todo nos vai ben. Agora imos organizar o día, o que cada un quere facer, ou o que necesita, como se pode compatibilizar cos proxectos que hai que facer, cos compromisos adquiridos. Os máis pequenos estarán aí, case como meros oíntes, mire, non durante moito tempo. Pero os máis grandes hoxe están un pouco alterados. Trouxeron á mesa un acontecemento conflitivo da véspera que lles fixo sentir a necesidade de regularizar a convivencia nalgún lado. Creo que vai ser longo, ata que todos queden tranquilos, ata que se formule a nova norma, ata que se acorde a consecuencia da ruptura. A elaboración da acta de hoxe corresponde a June, e estao facendo no seu intento de redactala de forma comprensible. Traballamos a cultura democrática.

Levantados, cada un vai ao seu traballo, ás súas tarefas, a traballar no proxecto que elixiron para este mes. A maioría dos pequenos van ao exterior, correndo e saltando, á area, á fonte, a xogar na natureza. Outros se tombaron, cálido, preto dos adultos, para escoitar algún relato de conto. Un grupo importante para a obra teatral, co deseño e a costura das pezas, aproveitando a habilidade do seu compañeiro de viaxe Iker. E outra parella prepara un curso de frauta para ofrecelo ao resto no taller da semana que vén.

No caso dos máis grandes, un quinteto encargarase de preparar a comida do día, xa que é a súa quenda, e outro grupo prepara a viaxe da semana de pascua. Pensando nos menús, aprendendo a coidar o diñeiro, realizando xestións para conseguir financiamento e deseñando rutinas, apréndense xeografía, matemáticas, lingua e bioloxía. Cada cal deseña o seu currículo como na vida natural.

Hai dous adolescentes que queren ir ao ano seguinte á universidade e preparan a proba coa axuda do seu compañeiro Itziar. Udane, por último, mostrouse moi interesada en reunirse co grupo de idiomas, xa que no verán fixo un amigo estadounidense. Quere aprender inglés.

Despois da mañá, chegou o momento da limpeza. Deixando o usado no seu sitio e en bo estado, limpamos os aseos, os talleres e a cociña de forma algo máis profunda, por quendas. Por suposto, non necesitamos limpadores.
E sen máis, adeus, pasa unha boa tarde, até mañá!

(Si, é un soño, pero non unha quimera).