As pizzas elaboradas con ingredientes ecolóxicos locais foron a novidade máis exitosa das ceas de txosnas deste ano. As dúas txosnas organizaron conxuntamente a preparación dos alimentos e mentres uns estaban a facer pizzas pola noite, outros ofreceron bocadillos. Compartiron os beneficios da cociña.

As txosnas abríronse non só de noite senón tamén de día para ofrecer almorzos e organizar unha oferta cultural para as familias. Das persoas maiores, ás familias, aos mozos e aos nenos, é máis amplo o grupo de persoas que se atopan no recinto.

Para garantir a presenza do eúscaro en todas as mensaxes, alcanzouse un consenso entre todos os participantes e organizáronse en euskera iniciativas para familias e mozas. Tamén se creou un relatorio de igualdade para que o txosnagunea sexa un espazo seguro para todos e todas e para dar pasos cara á igualdade de xénero no espazo público, nas iniciativas deportivas e culturais.

Algúns realizaron un contrato enerxético con Goiener e o concello está a traballar en ideas para reducir o consumo enerxético da zona e gañar autonomía, con mozas que están a cursar estudos nesta materia.

Tamén están a pensar como ofrecer un espazo aos novos emigrantes que chegaron ao pobo, para crear un espazo que sexa un pracer para todos.

Podería ser, pero aínda o noso txosnagunea non é así. A pesar de que en moitas comparsas, penas e asociacións das capitais produciuse un cambio xeneracional, noutras hai persoas con falta de substitución nos postos de responsabilidade e dificultades para conseguir quendas voluntarias. Isto pon en cuestión o futuro do espazo e esixe cambios.

Desde que diversas institucións decidiron implantar txosnas na beira do pobo no ambiente do rock vasco dos anos 80, desde a periferia até converterse no espazo central das festas, as txosnagas percorreron o camiño. Pero como construír a alternativa na centralidade actual?

A venda ou non de Rede Bula ou a falta de pago con cartón fainos difícil imaxinar novos modelos. En moitos lugares, con todo, as txosnagas son o principal foco de influencia das organizacións transformadoras. Ademais, reduciuse a necesidade de recursos económicos para responder á represión. Isto permite ás txosnas sociais e políticas reinventarse.

Hai anos, un mozo campesiño navarro Baxe preguntoume si na carpa do Movemento Novo, formada por mostradores de Pepsi, non había outra forma de financiar as nosas organizacións revolucionarias. No norte hai modelos. Quizais o inicio de novos camiños dea lugar á substitución, á renovación e á ilusión necesaria.