A revolución do coidado
Participei en xullo na acampada de pequenas revolucións para reflexionar sobre o coidado. Ao redor da mesa sentámonos cinco mulleres: Laura e Shirley da Asociación de Empregados de Fogar e Coidado de Álava; Paula e Ainhoa do grupo “Vidas de todos no centro”; e Kukuso, eu.
Como ocorre a miúdo, Shirley e Laura obrigáronnos a todos os demais participantes a “pisar a terra”, cando nos mostraron unha foto cruel da súa realidade. Fixeron reivindicacións moi concretas: abolición do traballo domestico como traballador interno; regulación das condicións de traballo; e inclusión no réxime xeral da Seguridade Social, como outros traballadores. É dicir, dixéronnos que os dereitos fundamentais para saír da explotación son garantías indispensables.
Como o propio sistema capitalista, na nosa sociedade tamén está en crise o desenvolvemento do coidado, e o feminismo está a facer moitas reflexións para saír da crise, pero non é fácil. A organización da nosa sociedade creou o paradoxo de que algunhas mulleres non aceptan o traballo do coidado porque o impuxo o patriarcado, pero ao mesmo tempo hai outras mulleres no seguinte elo da cadea perversa, máis pobres e racistas, que están obrigadas a exercer o coidado en condicións precarias e en situación de explotación.
Quizais habería que cambiar o estilo de vida que temos moitos até agora, inmerso nun consumo constante, e investir máis tempo e máis recursos no coidado dos nosos veciños
Na procura dunha solución intermedia, o movemento feminista propón que as tarefas de coidado deberían ser asumidas polos servizos públicos. Vexo dúas contradicións básicas: a primeira, aínda que se traslade ao ámbito público, si non se modifica o sistema económico, o coidado continuará en mans das mulleres; e a segunda, a responsabilidade da comunidade e a “débeda social” existente nesta materia.
En ambas as contradicións pode aparecer outro problema profundo: a necesidade de aplicar o crecemento controlado tamén no ámbito da vixilancia. É dicir, quizais temos que deixar de pensar que o coidado das persoas maiores, das persoas dependentes e dos nenos non se adapta como comunidade. Quizais habería que cambiar o estilo de vida que temos moitos até agora, inmerso nun consumo constante, e investir máis tempo e máis recursos no coidado dos nosos veciños.
Despois da campaña electoral ha quedado claro que, na miña opinión, os partidos políticos non queren entrar nese debate e, por tanto, os sindicatos e o movemento feminista terán que asumilo. Exemplo da próxima folga feminista.
Temos que traballar alternativas e, na miña opinión, hai que deixar claro que coidar e vivir no sistema capitalista é incompatible. Por iso é fundamental a revolución do coidado.
Bidali zure iritzi artikuluak iritzia@argia.eus helbide elektronikora
ARGIAk ez du zertan bat etorri artikuluen edukiarekin. Idatzien gehienezko luzera 4.500 karakterekoa da (espazioak barne). Idazkera aldetik gutxieneko zuzentasun bat beharrezkoa da: batetik, ARGIAk ezin du hartu zuzenketa sakona egiteko lanik; bestetik, egitekotan edukia nahi gabe aldatzeko arriskua dago. ARGIAk azaleko zuzenketak edo moldaketak egingo dizkie artikuluei, behar izanez gero.
O ruído xera graves problemas de saúde e calidade de vida. Gernika-Lumo, a pesar da súa aparente beleza e hospitalidade, ten serios problemas en materia de ruído.
A modo de introdución, mostrarase o feito anterior. Á altura da rúa Iparragirre de Gernika atopábase a... [+]
Non podo conter o lume que me abrasa por dentro, e só podo escribir estas estúpidas palabras para non deixarme dominar pola desesperación.
Odio a hipocrisía, aborrezco os brancos. O problema é que a blancura está en todas partes, que todos somos brancos.
É sabido que... [+]
Ao parecer, o incendio orixinado o pasado 13 de xullo na vivenda de Errenteria orixinouse na batería dun patinete eléctrico. Nesta ocasión, e afortunadamente, só producíronse danos materiais. Con todo, non creas que este accidente é algo insólito, ultimamente, os... [+]
Chega o verán, a principal expresión da turistificación, e, de novo, os problemas derivados da sobreexplotación da cidade como destino turístico son especialmente visibles, como o ruído ou a masificación das rúas. No entanto, preocúpannos máis os efectos estruturais do... [+]
En 1977 púxose en marcha a Euskal Kopa de Lekeitio, era unha época de transición. Na época da República, no ano 1931, a primeira Voda Vasca saíu do Batzoki. En 1964 tamén se celebrou en Lekeitio o Campionato de Euskadi de Vodas, en homenaxe a Resurrección María... [+]
Hai uns anos que pasei un fin de semana en Pamplona. Era o 12 de outubro.
Sorprendeume ver a decenas de latinoamericanos celebrando efemérides, con concertos, txosnas e todo. Celebrara a conquista dos meus antepasados? ! Pensei que a asimilación cultural dos conquistados xa... [+]
Gran parte do actual movemento de esquerda, aínda que sexa intuitivamente, reivindica a agricultura a pequena escala, sen moitas dúbidas. Con todo, esta reivindicación da pequeñez ten as súas contradicións: unha explotación de pequeno tamaño, por definición, non vai... [+]
A portavoz do novo Goberno Vasco, María Ubarretxena, concedeu a primeira entrevista a Euskadi Irratia. Durante a conversación referiuse ás súas intencións, ás súas propostas xerais, inevitablemente, porque o goberno estaba en marcha. O ton entre o xornalista e o portavoz... [+]
A crise ecosocial xerada polo capitalismo está a provocar un malestar global en todo o planeta. Os "cumes" dos recursos materiais e enerxéticos, establecendo límites de crecemento e acumulación, traen consigo desequilibrios entre a natureza e a sociedade. As rodas tolas do... [+]
Un estudante díxome unha vez que estudabamos un texto: “O personaxe está enfermo: o pensamento móvese na súa cabeza”. Obviamente, con esta frase, expresou mal o comentario que tiña na mente, é dicir, que a imbecilidad do personaxe notábase nas súas continuas... [+]
Despedirse de algo ou de alguén adoita ser un acto relacionado co abandono, o final e, en definitiva, o proceso de duelo. Seguro que algunha vez, ou que escoitarías a alguén, diríaslles a típica e tópica frase de “non gústanme os saúdos”. E non quero enganarvos, nin... [+]
O eúscaro é un porto para o coñecemento e as relacións no mar, que é un espazo dixital. Con intelixencia artificial, parece que desde este porto ofrécese a posibilidade de contactar en euskera con todo o mundo. A automatización do eúscaro é un gran apoio para os... [+]
Pechar o computador, porse chancletas, acariñar coa crema solar. Onde vas de vacacións? Normalizamos que facer vacacións é ir a algún sitio, porque o descanso necesita distancia, dicimos. E ao facer a viaxe, converterémonos en turistas, aínda que o cambio de denominación... [+]
O cheiro pedía un xesto, pero como non o fixo (non podía esperarse outro cheiro), tampouco o facían os demais. “Non, non, non están todos. Non hai partes viventes, non deixei a ninguén vivo, por exemplo, sen beizos (vistes?). Parecíanme perfectos ata que se lles mostrase... [+]